De toch niet zo perfecte lunch
Flo is blij, de zon schijnt, de lunch is perfect, Het leven lacht. Maar dan gaat het toch nog mis…
Lees verder
Franska: Amayzine.com’s May-Britt ziet er elke dag fantastisch mooi uit. Ze is niet alleen een mode- en beauty-icoon, maar kan ook gewoon de keuken poetsen in haar Claes Iversen-jurk. Daarom ben ik zo gek op haar. Op haar site Amayzine.com lees je alles over mooi en trendy en chic, op Franska.nl zien we May ‘backstage’.
Flo is blij, de zon schijnt, de lunch is perfect, Het leven lacht. Maar dan gaat het toch nog mis…
Lees verder
Maandagochtend. Twee meisjes zijn uit huis gewapperd, de een opgewacht door vriendin G., in kekke pantserbroek met stevig skijack erboven, de ander opgehaald door een horde vriendinnen, struikelend over rug- en gymtassen… Lees verder
‘Weet je zeker dat je dit wil?’ De ogen van de pedagoge van Flo’s school lijken zwaarder dan normaal… Lees verder
Een beetje zenuwachtig ben ik. Eigenlijk altijd als we naar een nieuwe lunchlocatie gaan… Lees verder
‘En, hoe gaat het met Flo?’ Terwijl hij de laatste twee flessen van mijn favoriete wijn in de doos stopt, kijkt A. me aan… Lees verder
Eigenlijk is dit het moment waar ik jaren bang voor was. Dat ze niet meer schattig zou zijn… Lees verder
‘Ze heeft een verstandelijke beperking, is veertien maar heeft ongeveer het niveau van een kindje van vijf..’ Lees verder
Het is in deze tijden misschien niet gepast (al hoop ik dat we niet vergeten dat iemand pas schuldig is als de rechter dat heeft bepaald), maar ik heb ontzettend behoefte aan Marco Borsato… Lees verder
Ineens merk ik dat ik het weer doe. In plaats van met ontspannen handen, word ik wakker met gebalde vuisten… Lees verder
Het is kermis in Haarlem. Ik zie het al als ik nog vlug voordat de school uitgaat richting Studio LM in de Zijlstraat fiets om daar een zomerjurkje op te halen… Lees verder
Veel is anders nu middelste meisje naar de middelbare is… Lees verder
Johan Cruijff indachtig probeer ik naast de nadelen die voor het oprapen liggen bij een kind met een beperking ook mijn zegeningen te tellen… Lees verder
‘Als ik maar geen opa wordt genoemd’, zei May’s vader toen ze hem vertelde dat ze zwanger was. Nu is hij Kiek, de beste grootvader die ze zich wensen kunnen… Lees verder
Op die witte stoel gaat ze niet zitten. Maar ja, Flo heeft wel een gaatje in haar kies… Dus zal er toch wat anders moeten gebeuren… Lees verder
‘Zijn naam is Zeno en hij is van de rode brigade.’ Mijn lief instrueert me terwijl hij Flo in haar roomkleurige skibroek hijst… Lees verder
Als je een autistisch kind hebt, wil zij dat elke dag exact hetzelfde is. Maar binnen hetzelfde, kan alles toch heel anders worden… Lees verder
‘Weet je zeker dat het gaat?’ Mijn geliefde vouwt nog een keer zijn hoofd om de deur terwijl Flo zich in haar badpak wurmt. Ik knik. Echt. Heus… Lees verder
‘Ik wil niet wachten, ik wil nú skiën.’ Op de dag dat drammen en daadkracht werden uitgedeeld, had Flo de wekker extra vroeg gezet… Lees verder
De juf van Flo belt en ik weet waarom… Lees verder
Ik lig in bed en hoor een kraak. Ik weet precies wie die kraak veroorzaakt en waar die persoon zich bevindt… Lees verder
Flo is blij, de zon schijnt, de lunch is perfect, Het leven lacht. Maar dan gaat het toch nog mis…
Lees verder
‘Weet je zeker dat je dit wil?’ De ogen van de pedagoge van Flo’s school lijken zwaarder dan normaal… Lees verder
‘En, hoe gaat het met Flo?’ Terwijl hij de laatste twee flessen van mijn favoriete wijn in de doos stopt, kijkt A. me aan… Lees verder
‘Ze heeft een verstandelijke beperking, is veertien maar heeft ongeveer het niveau van een kindje van vijf..’ Lees verder
Ineens merk ik dat ik het weer doe. In plaats van met ontspannen handen, word ik wakker met gebalde vuisten… Lees verder
Veel is anders nu middelste meisje naar de middelbare is… Lees verder
‘Als ik maar geen opa wordt genoemd’, zei May’s vader toen ze hem vertelde dat ze zwanger was. Nu is hij Kiek, de beste grootvader die ze zich wensen kunnen… Lees verder
‘Zijn naam is Zeno en hij is van de rode brigade.’ Mijn lief instrueert me terwijl hij Flo in haar roomkleurige skibroek hijst… Lees verder
‘Weet je zeker dat het gaat?’ Mijn geliefde vouwt nog een keer zijn hoofd om de deur terwijl Flo zich in haar badpak wurmt. Ik knik. Echt. Heus… Lees verder
De juf van Flo belt en ik weet waarom… Lees verder
Maandagochtend. Twee meisjes zijn uit huis gewapperd, de een opgewacht door vriendin G., in kekke pantserbroek met stevig skijack erboven, de ander opgehaald door een horde vriendinnen, struikelend over rug- en gymtassen… Lees verder
Een beetje zenuwachtig ben ik. Eigenlijk altijd als we naar een nieuwe lunchlocatie gaan… Lees verder
Eigenlijk is dit het moment waar ik jaren bang voor was. Dat ze niet meer schattig zou zijn… Lees verder
Het is in deze tijden misschien niet gepast (al hoop ik dat we niet vergeten dat iemand pas schuldig is als de rechter dat heeft bepaald), maar ik heb ontzettend behoefte aan Marco Borsato… Lees verder
Het is kermis in Haarlem. Ik zie het al als ik nog vlug voordat de school uitgaat richting Studio LM in de Zijlstraat fiets om daar een zomerjurkje op te halen… Lees verder
Johan Cruijff indachtig probeer ik naast de nadelen die voor het oprapen liggen bij een kind met een beperking ook mijn zegeningen te tellen… Lees verder
Op die witte stoel gaat ze niet zitten. Maar ja, Flo heeft wel een gaatje in haar kies… Dus zal er toch wat anders moeten gebeuren… Lees verder
Als je een autistisch kind hebt, wil zij dat elke dag exact hetzelfde is. Maar binnen hetzelfde, kan alles toch heel anders worden… Lees verder
‘Ik wil niet wachten, ik wil nú skiën.’ Op de dag dat drammen en daadkracht werden uitgedeeld, had Flo de wekker extra vroeg gezet… Lees verder
Ik lig in bed en hoor een kraak. Ik weet precies wie die kraak veroorzaakt en waar die persoon zich bevindt… Lees verder
Meer lezen