Franska.nl

Moedergevoel: waarom je zo gelukkig bent als je minst gelukkige kind

Mijn dochters merken het meteen. “Wat is er, mama?”

Het is een rustige zondagochtend. Mijn to-dolijst is al op vrijdag en zaterdag weggewerkt (ik grapte zelfs dat op mijn grafsteen zou kunnen staan: “Zo, dat is ook maar weer gedaan”)...

“Mamaaaa, we gaan naar de Frozen-bioscoop!”

Een beetje zenuwachtig ben ik. Opgewonden, zou Flo het noemen. Zo’n roezeltje in je buik dat vertelt dat er iets leuks gaat komen...

‘We lijken net een echt gezin’

Als Flo mij heeft begroet en achter me ook nog haar zus Monti én papa ziet staan – en dat op een doordeweekse dag – is het feest compleet…  Lees verder

May, Flo en de nieuwe buren

De bel is nog niet aangesloten. Met een tikje schroom, het voelt toch altijd wat intiem, volg ik het kiezelpad langs hun huis naar de achterdeur, daar waar ik stemmen hoor….  Lees verder

Pesten deden ze misschien niet

Maar buitensluiten was hun favoriete spel…  Lees verder

“Mijn verjaardag is in de hemel”

Bel en ik wandelden met Flo door het bos bij haar nieuwe huis toen het moment ‘daar’ was…  Lees verder

Een jaar weg is Flo nu

Een jaar geleden beheerste het elke seconde van mijn leven en de eeuwigheid daartussen. En nu? Nu gaat het dus ‘best goed’…  Lees verder

“Het is morgen een jaar geleden dat Flo uit huis ging”

Als ik op vrijdagmiddag weer lees dat Flo in een bui van missen een puzzel op de grond heeft gesmeten, stuur ik een videobericht…  Lees verder

Een bondgenoot

Mijn belangrijkste huiswerk? Proberen om de staat van Flo niet mijn humeur te laten beïnvloeden…  Lees verder