Het is een rustige zondagochtend. Mijn to-dolijst is al op vrijdag en zaterdag weggewerkt (ik grapte zelfs dat op mijn grafsteen zou kunnen staan: “Zo, dat is ook maar weer gedaan”)... Lees verder
Al heeft Flo misschien een ander adres, Waar ik dacht een kind kwijt te raken – niet echt, maar wel een beetje – kreeg ik er juist een clubje bij. Je kind raak je... Lees verder
Een beetje zenuwachtig ben ik. Opgewonden, zou Flo het noemen. Zo’n roezeltje in je buik dat vertelt dat er iets leuks gaat komen... Lees verder
Als ze me ziet, schiet ze naar de deur. Ik loop langs het raam van het kamertje van Flo en roep haar naam... Lees verder
Als Flo mij heeft begroet en achter me ook nog haar zus Monti én papa ziet staan – en dat op een doordeweekse dag – is het feest compleet… Lees verder
May had zo’n zin in een paar dagen met Flo en haar moeder, maar het liep helaas anders… Lees verder
De bel is nog niet aangesloten. Met een tikje schroom, het voelt toch altijd wat intiem, volg ik het kiezelpad langs hun huis naar de achterdeur, daar waar ik stemmen hoor…. Lees verder
Ze haalt haar make-uptas zodat ik de huilvlekken kan maskeren. We knuffelen elkaar voor de tiende keer en weten dat het goed is… Lees verder
Maar buitensluiten was hun favoriete spel… Lees verder
“Mama, mijn huis is op slot, hè? En Haarlem toch ook? We blijven hier slapen in de Efteling…” Lees verder
Bel en ik wandelden met Flo door het bos bij haar nieuwe huis toen het moment ‘daar’ was… Lees verder
Laat mij maar hier… Lees verder
Een jaar geleden beheerste het elke seconde van mijn leven en de eeuwigheid daartussen. En nu? Nu gaat het dus ‘best goed’… Lees verder
Waarom blijf je bij zo iemand? Lees verder
Als ik op vrijdagmiddag weer lees dat Flo in een bui van missen een puzzel op de grond heeft gesmeten, stuur ik een videobericht… Lees verder
We zijn terug van vakantie en dat betekent dat we het rubber van onze banden willen rijden om zo snel mogelijk naar Flo te gaan… Lees verder
Mijn belangrijkste huiswerk? Proberen om de staat van Flo niet mijn humeur te laten beïnvloeden… Lees verder
En waarom vrouwen er beter in zijn dan mannen… Lees verder
Van het laatste stukje dat ze zelf moest lopen, maakte hij een foto… Lees verder
Het is een rustige zondagochtend. Mijn to-dolijst is al op vrijdag en zaterdag weggewerkt (ik grapte zelfs dat op mijn grafsteen zou kunnen staan: “Zo, dat is ook maar weer gedaan”)... Lees verder
Een beetje zenuwachtig ben ik. Opgewonden, zou Flo het noemen. Zo’n roezeltje in je buik dat vertelt dat er iets leuks gaat komen... Lees verder
Als Flo mij heeft begroet en achter me ook nog haar zus Monti én papa ziet staan – en dat op een doordeweekse dag – is het feest compleet… Lees verder
De bel is nog niet aangesloten. Met een tikje schroom, het voelt toch altijd wat intiem, volg ik het kiezelpad langs hun huis naar de achterdeur, daar waar ik stemmen hoor…. Lees verder
Maar buitensluiten was hun favoriete spel… Lees verder
Bel en ik wandelden met Flo door het bos bij haar nieuwe huis toen het moment ‘daar’ was… Lees verder
Een jaar geleden beheerste het elke seconde van mijn leven en de eeuwigheid daartussen. En nu? Nu gaat het dus ‘best goed’… Lees verder
Als ik op vrijdagmiddag weer lees dat Flo in een bui van missen een puzzel op de grond heeft gesmeten, stuur ik een videobericht… Lees verder
Mijn belangrijkste huiswerk? Proberen om de staat van Flo niet mijn humeur te laten beïnvloeden… Lees verder
Al heeft Flo misschien een ander adres, Waar ik dacht een kind kwijt te raken – niet echt, maar wel een beetje – kreeg ik er juist een clubje bij. Je kind raak je... Lees verder
Als ze me ziet, schiet ze naar de deur. Ik loop langs het raam van het kamertje van Flo en roep haar naam... Lees verder
May had zo’n zin in een paar dagen met Flo en haar moeder, maar het liep helaas anders… Lees verder
Ze haalt haar make-uptas zodat ik de huilvlekken kan maskeren. We knuffelen elkaar voor de tiende keer en weten dat het goed is… Lees verder
“Mama, mijn huis is op slot, hè? En Haarlem toch ook? We blijven hier slapen in de Efteling…” Lees verder
Laat mij maar hier… Lees verder
Waarom blijf je bij zo iemand? Lees verder
We zijn terug van vakantie en dat betekent dat we het rubber van onze banden willen rijden om zo snel mogelijk naar Flo te gaan… Lees verder
En waarom vrouwen er beter in zijn dan mannen… Lees verder
Van het laatste stukje dat ze zelf moest lopen, maakte hij een foto… Lees verder
Meer lezen
Welk paasgerecht kan jij echt niet missen?
