‘Geloof jij het? Ik heb een nieuw huis. IK HEB EEN HUIS!’ Lees verder
‘De paniek slaat toe als ik zie dat ik hier de enige ben met niemand om mee te tango-dansen.’ Lees verder
‘Als zijn juffrouw komt binnenstappen begroet die me met een hooghartig ‘wat moet jij hier?’.’ Lees verder
‘Mensen worden wat ongeduldig als ze vragen hoe het met me gaat en ik niet meteen met ‘goedgoed’ hap.’ Lees verder
‘Ik stop mijn neus in het balletpakje. Het ruikt naar vroeger, naar hoe het was. Ik druk de schoentjes aan mijn hart…’ Lees verder
‘Veel plezier in de Provence. Groetjes aan mamma. Ik zal jullie missen. Kus pappa’, stuurt hij. Lees verder
‘Pal aan de overkant van de straat staat ze geparkeerd. Ze zit achter het stuur, met het raampje naar beneden en haar arm half buiten boord.’ Lees verder
Ik begin ze te voelen, al die clichés als dat ‘verdriet loutert en je sterker maakt’. Lees verder
‘De gedachte aan hem met haar in dit huis en mijn dochter gewoon op haar eigen kamer is onverteerbaar.’ Lees verder
‘Het is ongelofelijk wat een zoen in een bejaardendisco zoal teweeg kan brengen.’ Lees verder
‘Zijn handen zakken van mijn schouders omlaag naar mijn middel en dan gebeurt het. Zijn lippen die langzaam maken dat mijn knieën slap worden.’ Lees verder
‘Ze is vandaag op school heel erg gepest. Dat haar vader de deur uit is, zou ze wel aan zichzelf te danken hebben.’ Lees verder
Ik wens haar dood. Hardop en een paar keer achter elkaar. Want als zij er niet meer zou zijn, dan zou deze pijn er ook niet meer zijn. Lees verder
Hoe doe je dat? Hoe vertel je je kind dat haar vader gaat verhuizen zonder haar en zonder haar moeder? Lees verder
Hij staat voor de schoorsteenmantel, zijn rug iets gekromd, van me afgekeerd. Hij kijkt naar haar foto. De foto van het onwetende meisje in haar roze balletpakje dat verlegen naar de camera lacht. Lees verder
‘Ken ik haar? Ik moet weten wie het is!’ Ik herken mijn eigen stem niet eens meer als ik het zeg, zo schril klinkt ie. Lees verder
‘We moeten praten’, zegt hij. ‘En het zal geen leuk gesprek worden’, zegt hij er gauw achteraan… Lees verder
‘Geloof jij het? Ik heb een nieuw huis. IK HEB EEN HUIS!’ Lees verder
‘Als zijn juffrouw komt binnenstappen begroet die me met een hooghartig ‘wat moet jij hier?’.’ Lees verder
‘Ik stop mijn neus in het balletpakje. Het ruikt naar vroeger, naar hoe het was. Ik druk de schoentjes aan mijn hart…’ Lees verder
‘Pal aan de overkant van de straat staat ze geparkeerd. Ze zit achter het stuur, met het raampje naar beneden en haar arm half buiten boord.’ Lees verder
‘De gedachte aan hem met haar in dit huis en mijn dochter gewoon op haar eigen kamer is onverteerbaar.’ Lees verder
‘Zijn handen zakken van mijn schouders omlaag naar mijn middel en dan gebeurt het. Zijn lippen die langzaam maken dat mijn knieën slap worden.’ Lees verder
Ik wens haar dood. Hardop en een paar keer achter elkaar. Want als zij er niet meer zou zijn, dan zou deze pijn er ook niet meer zijn. Lees verder
Hij staat voor de schoorsteenmantel, zijn rug iets gekromd, van me afgekeerd. Hij kijkt naar haar foto. De foto van het onwetende meisje in haar roze balletpakje dat verlegen naar de camera lacht. Lees verder
‘We moeten praten’, zegt hij. ‘En het zal geen leuk gesprek worden’, zegt hij er gauw achteraan… Lees verder
‘De paniek slaat toe als ik zie dat ik hier de enige ben met niemand om mee te tango-dansen.’ Lees verder
‘Mensen worden wat ongeduldig als ze vragen hoe het met me gaat en ik niet meteen met ‘goedgoed’ hap.’ Lees verder
‘Veel plezier in de Provence. Groetjes aan mamma. Ik zal jullie missen. Kus pappa’, stuurt hij. Lees verder
Ik begin ze te voelen, al die clichés als dat ‘verdriet loutert en je sterker maakt’. Lees verder
‘Het is ongelofelijk wat een zoen in een bejaardendisco zoal teweeg kan brengen.’ Lees verder
‘Ze is vandaag op school heel erg gepest. Dat haar vader de deur uit is, zou ze wel aan zichzelf te danken hebben.’ Lees verder
Hoe doe je dat? Hoe vertel je je kind dat haar vader gaat verhuizen zonder haar en zonder haar moeder? Lees verder
‘Ken ik haar? Ik moet weten wie het is!’ Ik herken mijn eigen stem niet eens meer als ik het zeg, zo schril klinkt ie. Lees verder