‘Dus je bent echt niet verliefd? Of niet echt?’ vraagt vriendin M. ‘Alleen maar gelukkig…’ Lees verder
‘We zitten aan de keukentafel en drinken koffie. Hij is vannacht voor het eerst blijven slapen. Ik kijk naar hem. Hij glimlacht terug, staat dan op en trekt me omhoog uit mijn keukenstoel… Lees verder
‘Ze vraagt of ik met haar mee wil gaan naar zijn crematie. Ze vindt dat ze er niet weg kan blijven – al is dat maar voor zijn moeder en zijn dochter – maar wil daar niet alleen staan… Lees verder
‘Het bezoek van de kok is van een week terug. Nadat hij mijn keukentafel nogal halsoverkop had verlaten bleef het drie dagen stil. Toen ging hij – of moet ik zeggen: het? – me ongewild toch bezighouden en belde ik hem… Lees verder
‘Hoe erg is het dan met je dochter?’ vraag ik. De kok zit nog steeds te snotteren aan mijn keukentafel en hij slaat de bellen wijn zo vliegensvlug achterover dat het lijkt alsof er geen bodem in de man zit… Lees verder
‘Ik vraag of hij er behoefte aan heeft om langs te komen zodat ik hem kan troosten en we kunnen praten, want wat moet ik nou door de telefoon zeggen op dit verhaal? Lees verder
‘Ik vraag wat ik al weet. Of hij zit te janken aan de telefoon. Was ik echt zo bitchy dat ik een volwassen vent aan het huilen heb gebracht? Lees verder
‘Het wordt toch maar een tekstbericht naar mijn kok besluit ik. Sinds de rendez-vous in de kroeg vorige week hebben we elkaar niet meer gesproken… Lees verder
‘Hij komt en gaat, mijn kok. Althans in mijn hoofd. Want in werkelijkheid doseert hij de contactmomenten voorbeeldig. Nooit te snel en altijd net voordat ik het nodig vind om zelf het initiatief te nemen… Lees verder
‘Kom dan maar koken. Want om nou elke keer alleen maar uit eten te gaan, is ook zo wat.’ Ik zeg dat hij zijn messen niet hoeft mee te nemen deze keer… Lees verder
Ik lag er niet wakker van gelukkig, van de oprisping van mijn ex die er out of the blue over na ging zitten denken of hij Zuid-Afrika wel een goed idee vindt voor mamma en dochter – wat zijn zaken helemaal niet meer zijn… Lees verder
‘Mijn moeder belt. Ik moet niet schrikken, zegt ze, waardoor ik me juist lam schrik. Of ik in de auto zit, wil ze weten. Ja dat zit ik. Lees verder
‘Pappa heeft het uit,’ zegt ze tussen twee graaien in een gezinsverpakking paprikachips door… Lees verder
‘Dus je bent echt niet verliefd? Of niet echt?’ vraagt vriendin M. ‘Alleen maar gelukkig…’ Lees verder
‘Ze vraagt of ik met haar mee wil gaan naar zijn crematie. Ze vindt dat ze er niet weg kan blijven – al is dat maar voor zijn moeder en zijn dochter – maar wil daar niet alleen staan… Lees verder
‘Hoe erg is het dan met je dochter?’ vraag ik. De kok zit nog steeds te snotteren aan mijn keukentafel en hij slaat de bellen wijn zo vliegensvlug achterover dat het lijkt alsof er geen bodem in de man zit… Lees verder
‘Ik vraag wat ik al weet. Of hij zit te janken aan de telefoon. Was ik echt zo bitchy dat ik een volwassen vent aan het huilen heb gebracht? Lees verder
‘Hij komt en gaat, mijn kok. Althans in mijn hoofd. Want in werkelijkheid doseert hij de contactmomenten voorbeeldig. Nooit te snel en altijd net voordat ik het nodig vind om zelf het initiatief te nemen… Lees verder
Ik lag er niet wakker van gelukkig, van de oprisping van mijn ex die er out of the blue over na ging zitten denken of hij Zuid-Afrika wel een goed idee vindt voor mamma en dochter – wat zijn zaken helemaal niet meer zijn… Lees verder
‘Pappa heeft het uit,’ zegt ze tussen twee graaien in een gezinsverpakking paprikachips door… Lees verder
‘We zitten aan de keukentafel en drinken koffie. Hij is vannacht voor het eerst blijven slapen. Ik kijk naar hem. Hij glimlacht terug, staat dan op en trekt me omhoog uit mijn keukenstoel… Lees verder
‘Het bezoek van de kok is van een week terug. Nadat hij mijn keukentafel nogal halsoverkop had verlaten bleef het drie dagen stil. Toen ging hij – of moet ik zeggen: het? – me ongewild toch bezighouden en belde ik hem… Lees verder
‘Ik vraag of hij er behoefte aan heeft om langs te komen zodat ik hem kan troosten en we kunnen praten, want wat moet ik nou door de telefoon zeggen op dit verhaal? Lees verder
‘Het wordt toch maar een tekstbericht naar mijn kok besluit ik. Sinds de rendez-vous in de kroeg vorige week hebben we elkaar niet meer gesproken… Lees verder
‘Kom dan maar koken. Want om nou elke keer alleen maar uit eten te gaan, is ook zo wat.’ Ik zeg dat hij zijn messen niet hoeft mee te nemen deze keer… Lees verder
‘Mijn moeder belt. Ik moet niet schrikken, zegt ze, waardoor ik me juist lam schrik. Of ik in de auto zit, wil ze weten. Ja dat zit ik. Lees verder