Blaasontsteking en blote voetenwijn
Nee hè! Blaasontsteking. Jaren niet gehad. In Zambia had ik er vaak last van en uit die tijd dateert mijn voorraad antibiotica. Nu is het even de vraag waar die is gebleven… Lees verder
Nee hè! Blaasontsteking. Jaren niet gehad. In Zambia had ik er vaak last van en uit die tijd dateert mijn voorraad antibiotica. Nu is het even de vraag waar die is gebleven… Lees verder
Mijn Zambiaanse vriendin Hilda appte me een foto van een bak vol schattige, maar behoorlijk dode vogeltjes. Net kleine koolmeesjes. Haar man had ze gevangen. ‘Our supper’, schreef ze erbij… Lees verder
Voordat Sjors (hond van dochter) kwam logeren, hadden we het er weleens over: zou het niet gezellig zijn? Een hondje adopteren uit een asiel? Lees verder
Geloof, hoop en liefde… Lees verder
Ik heb een nepkleindochtertje in Zambia, Sophia heet ze. Lees verder
Ik kwam hier van de week de stelling tegen over chimpansees, die zichzelf als enige onder de dieren in de spiegel zouden herkennen. Welnu, daar doe ik nu even een boekje over open. Lees verder
Dat zwart-wit denken ook altijd… Lees verder
Als een jarig kind neus ik wel twintig keer per dag in mijn telefoon, om te kijken hoeveel geld er staat voor de waterpompen en iedere keer roep ik naar Man: er is alweer honderd euro bij!’ De stand van vandaag, terwijl ik dit schrijf (dinsdag 23 juli), € 19.200,00 Lees verder
‘Ik gooide mezelf over mijn eigen grenzen heen het bad in. Jemig, wat deed dat zeer aan mijn neus.’ Lees verder
Daar gingen we, half mei, op vakantie naar Zambia. Een koffer met anti-zonnebrand, eentje met medische zaken en eentje met de poppen en nog meer knuffels. Lees verder
Heel blij was ik, toen ik van de Stichting Afrikaanse Albino’s in Nederland zes liter sun screen meekreeg, voor de meisjes en jongvolwassenen die buiten de hulpverleningsprojecten vallen. Lees verder
Ook al heeft ze er jaren gewoond en gewerkt. Lees verder
Terug in Zambia en dat zullen we weten. Na een verrukkelijke dag hangen bij het zwembad van de Palmwood Lodge, vertrekken we de dag erna naar Katete. We hebben een auto met chauffeur gehuurd en Christopher rijdt voor. We stouwen alle zooi in de auto en hoppa, daar gaan we. Lees verder
‘Als jullie dit lezen ben ik net geland’ Lees verder
Maar toen belde die ene vriendin. Die vriendin die alles altijd weer goedmaakt. Wel helemaal door deze herinnering. Lees verder
‘Your bike,’ mailt ze, ‘is my baby and my freedom!’ En dat is waarom, als het in Wieke’s leven tegenzit, ze aan haar denkt. Lees verder
In Zambia is een duif kostelijk voedsel. Mijn vriend Benson fokt ze in een prachtige duiventil. Zo nu en dan eten ze er een paar op. Dan zou je toch als duif denken: ‘ik smeer ‘m, mooi dat ik niet in deze til blijf zitten.’ Maar ja, dat kleine mini-koppie hè? Ze komen niet op het idee. Lees verder
Sodeju. Een bekeuring. Dat is me lang niet gebeurd. Voor het laatst in Zambia, waar overal roadblocks zijn. Racisme mag je het niet noemen, maar het is een feit dat men de blanken er altijd uitpikt. Als het geen racisme is, wat dan wel? Lees verder
Om kwart over elf moest ik beginnen met mijn verhaal maar we kregen de beamer niet aan de praat. Toen stopte ik het stickje in de beamer in plaats van de laptop. Kwam er een knal uit het apparaat waarop de microfoon was aangesloten. En liep ik bijna een heupfractuur op… Lees verder
Nee hè! Blaasontsteking. Jaren niet gehad. In Zambia had ik er vaak last van en uit die tijd dateert mijn voorraad antibiotica. Nu is het even de vraag waar die is gebleven… Lees verder
Voordat Sjors (hond van dochter) kwam logeren, hadden we het er weleens over: zou het niet gezellig zijn? Een hondje adopteren uit een asiel? Lees verder
Ik heb een nepkleindochtertje in Zambia, Sophia heet ze. Lees verder
Dat zwart-wit denken ook altijd… Lees verder
‘Ik gooide mezelf over mijn eigen grenzen heen het bad in. Jemig, wat deed dat zeer aan mijn neus.’ Lees verder
Heel blij was ik, toen ik van de Stichting Afrikaanse Albino’s in Nederland zes liter sun screen meekreeg, voor de meisjes en jongvolwassenen die buiten de hulpverleningsprojecten vallen. Lees verder
Terug in Zambia en dat zullen we weten. Na een verrukkelijke dag hangen bij het zwembad van de Palmwood Lodge, vertrekken we de dag erna naar Katete. We hebben een auto met chauffeur gehuurd en Christopher rijdt voor. We stouwen alle zooi in de auto en hoppa, daar gaan we. Lees verder
Maar toen belde die ene vriendin. Die vriendin die alles altijd weer goedmaakt. Wel helemaal door deze herinnering. Lees verder
In Zambia is een duif kostelijk voedsel. Mijn vriend Benson fokt ze in een prachtige duiventil. Zo nu en dan eten ze er een paar op. Dan zou je toch als duif denken: ‘ik smeer ‘m, mooi dat ik niet in deze til blijf zitten.’ Maar ja, dat kleine mini-koppie hè? Ze komen niet op het idee. Lees verder
Om kwart over elf moest ik beginnen met mijn verhaal maar we kregen de beamer niet aan de praat. Toen stopte ik het stickje in de beamer in plaats van de laptop. Kwam er een knal uit het apparaat waarop de microfoon was aangesloten. En liep ik bijna een heupfractuur op… Lees verder
Mijn Zambiaanse vriendin Hilda appte me een foto van een bak vol schattige, maar behoorlijk dode vogeltjes. Net kleine koolmeesjes. Haar man had ze gevangen. ‘Our supper’, schreef ze erbij… Lees verder
Geloof, hoop en liefde… Lees verder
Ik kwam hier van de week de stelling tegen over chimpansees, die zichzelf als enige onder de dieren in de spiegel zouden herkennen. Welnu, daar doe ik nu even een boekje over open. Lees verder
Als een jarig kind neus ik wel twintig keer per dag in mijn telefoon, om te kijken hoeveel geld er staat voor de waterpompen en iedere keer roep ik naar Man: er is alweer honderd euro bij!’ De stand van vandaag, terwijl ik dit schrijf (dinsdag 23 juli), € 19.200,00 Lees verder
Daar gingen we, half mei, op vakantie naar Zambia. Een koffer met anti-zonnebrand, eentje met medische zaken en eentje met de poppen en nog meer knuffels. Lees verder
Ook al heeft ze er jaren gewoond en gewerkt. Lees verder
‘Als jullie dit lezen ben ik net geland’ Lees verder
‘Your bike,’ mailt ze, ‘is my baby and my freedom!’ En dat is waarom, als het in Wieke’s leven tegenzit, ze aan haar denkt. Lees verder
Sodeju. Een bekeuring. Dat is me lang niet gebeurd. Voor het laatst in Zambia, waar overal roadblocks zijn. Racisme mag je het niet noemen, maar het is een feit dat men de blanken er altijd uitpikt. Als het geen racisme is, wat dan wel? Lees verder