Is Bridget verdikkeme zomaar getrouwd…

 

Heel blij was ik, toen ik van de Stichting Afrikaanse Albino’s in Nederland zes liter sun screen meekreeg, voor de meisjes en jongvolwassenen die buiten de hulpverleningsprojecten vallen.

 

 

Ik liet een tas vol achter voor Mercy, een meisje van zeven jaar, dat nu in Lusaka woont bij Janet, een gouden dame van het Ministry of Education. Ik ontmoette Mercy in een van onze borehole dorpjes, van het een kwam het ander, en nu woont ze tot volle tevredenheid bij Janet en gaat ze naar school. Een succesverhaal. Volgende week hoop ik haar te zien, als we een paar dagen in Lusaka zijn.

 

Ook onze vriend Steve in het ziekenhuis hebben we blij kunnen maken met een tas vol. Steve, onze grappenmaker, die wel mooi een baan heeft in het ziekenhuis. Eerst op de operatiekamer, maar daar liep weleens iets mis als hij met de verkeerde patiënt aan kwam zetten. Nu werkt hij in de wasserij. Vindt hij ook best.
 

 

Minder goed gaat het met Bridget. Ze is van school af en haar ouders hebben haar wederom uitgehuwelijkt. Zo jammer. Vriend Benson regelde een bezoekje en ik kon haar de tas met sun screen geven. Haar huid zag er slecht uit. Roodverbrand, met hier en daar een akelige zwarte zweer, die gaat ontaarden in huidkanker.

 

 

Het spul dat ik haar vorig jaar had gegeven was op en ze had maanden niets gebruikt. En natuurlijk toch in de zon lopen met blote armen en geen hoed op. De man met wie ze is getrouwd (nou ja, trouwen? Ze kruipen samen in een huis en dat is het dan) is geen kwaaie, aldus Benson, hij is tenminste nog jong.

 

Heel jammer dat Bridget er niet beter aan toe is, maar soms willen mensen hun eigen leven leiden en hebben ze geen boodschap aan wat anderen adviseren. Met deze tas sun screen kan Bridget een tijdje vooruit, maar eigenlijk wil ik Janet in Lusaka vragen om ook eens bij haar langs te gaan, mocht ze weer in de buurt zijn. Wie weet.

 

Het schooluniform dat ze van ons kreeg, heeft ze verkocht. Erg? Niet als je niets te eten hebt. Dan zou ze mijn zegen hebben. Maar Bridget en haar ouders hebben geen visie. Hebben niet gedacht: als Bridget iets leert, dan profiteren wij daar in de toekomst als gezin van. We hadden haar aangeboden om naailes te nemen bij onze vriend Isayas Zulu (waar mijn naamgenootje Wieke woont). Bridget is er niet op ingegaan. Ik had gelukkig nog niets betaald. Als dat eigen initiatief er niet is en ook niet zal komen, wordt het niets, wat je ook aanbiedt. En daar moet ik me helaas bij neerleggen.

 

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel