DODE DUIF
Báf! Daar vliegt een dikke duif zich te pletter tegen het raam van de eethoek… Lees verder
Báf! Daar vliegt een dikke duif zich te pletter tegen het raam van de eethoek… Lees verder
Ooit waren de opscheppers, lawaaipapegaaien, arrogante betweters en die altijd door je heen pratende ongeleide projectielen schattige baby’s waar geen kwaad bij zat… Lees verder
Een verzoek van dochter in onze familie-app: Wie weet er een leuke naam voor haar nieuwe katje? Met een foto erbij van het aandoenlijke dier. We smelten massaal, maar toch zou ze beter moeten weten… Lees verder
Toos loopt, of liever: wiebelt, op haar laatste wielen. ‘Die auto moet je doodschoppen, anders leeft ie gewoon door’, zei de monteur… Lees verder
‘Net iets voor jou!’ vond Man en wees me op een bericht in de Volkskrant. Wij zijn fan van Sander Donkers, die op de voorpagina juweeltjes schreef over zijn tante Jo… Lees verder
In mijn sieradendoos zitten twee trouwringen en een verlovingsring. Die laatste is best zwaar. Veel goud dus. Onze trouwringen dragen Man en ik nooit. Eigenlijk wilden we ze niet eens…
Lees verder
Knoflook is de ketchup voor intellectuelen… Néé, voordat jullie over me heen vallen, ik beweer dit niet, maar een vriend van ons. Is hij nog steeds een vriend? Absoluut, want hij bedoelt het niet kwaad… Lees verder
Of Sjors mag komen logeren, de hond van dochter. Natuurlijk. Wij hadden zeventien jaar lang honden. Hoe moeilijk kan het zijn… Lees verder
We willen eindelijk iets anders zien dan de eigen tuin, bedenken we. ‘Dagje Amsterdam?’ Oppert Man. ‘Geen rolkoffers, bierkarren en toeristen die denken dat ze kunnen fietsen’… Lees verder
Je gaat voor breekzand (om loszittende stenen en tegels weer vast te zetten) naar het tuincentrum, en je vindt de fontein van je dromen… Lees verder
‘Zeg maar dat ik geen cadeaus wil,’ zei Man, een week voor zijn verjaardag. ‘Dat zeg ik echt niet, laat dat gewoon aan de mensen over?’ vond ik. Lees verder
Ik heb een zus met groene vingers. Alles wat zij aanraakt, verandert in een bloemenzee… Lees verder
Man en ik kijken graag naar dat programma over drie stellen die elk een B&B hebben en dan bij elkaar gaan kijken hoe de anderen het doen… Lees verder
In Washington, een ruime 6000 kilometer hiervandaan, in een Amerikaanse supermarkt: Een man laadt zijn kar vol met wc-eenden en allesreiniger… Lees verder
Al dertig jaar verhuist het accordeon van mijn moeder met me mee. En dan doorgaan met: In een versleten koffer, en ik kan er geen afstand van doen, omdat het zo’n mooi brokje verleden is. Lees verder
Jeuk. Zo lastig. Vooral ’s nachts, als ik wil slapen. Lees verder
Daar komt het stokpaardje aangehuppeld
Lees verder
Natuurlijk, Wieke stemt. Maar op wie o wie? Lees verder
‘Your bike,’ mailt ze, ‘is my baby and my freedom!’ En dat is waarom, als het in Wieke’s leven tegenzit, ze aan haar denkt. Lees verder
In mijn werkkamer heeft man een thermostaat opgehangen die weet wanneer ik binnenkom en wanneer ik vertrek. Hoe? Weet ik veel? Het overgrote deel van al dat digitale spul zal voor mij een mysterie blijven. Lees verder
Báf! Daar vliegt een dikke duif zich te pletter tegen het raam van de eethoek… Lees verder
Een verzoek van dochter in onze familie-app: Wie weet er een leuke naam voor haar nieuwe katje? Met een foto erbij van het aandoenlijke dier. We smelten massaal, maar toch zou ze beter moeten weten… Lees verder
‘Net iets voor jou!’ vond Man en wees me op een bericht in de Volkskrant. Wij zijn fan van Sander Donkers, die op de voorpagina juweeltjes schreef over zijn tante Jo… Lees verder
Knoflook is de ketchup voor intellectuelen… Néé, voordat jullie over me heen vallen, ik beweer dit niet, maar een vriend van ons. Is hij nog steeds een vriend? Absoluut, want hij bedoelt het niet kwaad… Lees verder
We willen eindelijk iets anders zien dan de eigen tuin, bedenken we. ‘Dagje Amsterdam?’ Oppert Man. ‘Geen rolkoffers, bierkarren en toeristen die denken dat ze kunnen fietsen’… Lees verder
‘Zeg maar dat ik geen cadeaus wil,’ zei Man, een week voor zijn verjaardag. ‘Dat zeg ik echt niet, laat dat gewoon aan de mensen over?’ vond ik. Lees verder
Man en ik kijken graag naar dat programma over drie stellen die elk een B&B hebben en dan bij elkaar gaan kijken hoe de anderen het doen… Lees verder
Al dertig jaar verhuist het accordeon van mijn moeder met me mee. En dan doorgaan met: In een versleten koffer, en ik kan er geen afstand van doen, omdat het zo’n mooi brokje verleden is. Lees verder
Daar komt het stokpaardje aangehuppeld
Lees verder
‘Your bike,’ mailt ze, ‘is my baby and my freedom!’ En dat is waarom, als het in Wieke’s leven tegenzit, ze aan haar denkt. Lees verder
Ooit waren de opscheppers, lawaaipapegaaien, arrogante betweters en die altijd door je heen pratende ongeleide projectielen schattige baby’s waar geen kwaad bij zat… Lees verder
Toos loopt, of liever: wiebelt, op haar laatste wielen. ‘Die auto moet je doodschoppen, anders leeft ie gewoon door’, zei de monteur… Lees verder
In mijn sieradendoos zitten twee trouwringen en een verlovingsring. Die laatste is best zwaar. Veel goud dus. Onze trouwringen dragen Man en ik nooit. Eigenlijk wilden we ze niet eens…
Lees verder
Of Sjors mag komen logeren, de hond van dochter. Natuurlijk. Wij hadden zeventien jaar lang honden. Hoe moeilijk kan het zijn… Lees verder
Je gaat voor breekzand (om loszittende stenen en tegels weer vast te zetten) naar het tuincentrum, en je vindt de fontein van je dromen… Lees verder
Ik heb een zus met groene vingers. Alles wat zij aanraakt, verandert in een bloemenzee… Lees verder
In Washington, een ruime 6000 kilometer hiervandaan, in een Amerikaanse supermarkt: Een man laadt zijn kar vol met wc-eenden en allesreiniger… Lees verder
Jeuk. Zo lastig. Vooral ’s nachts, als ik wil slapen. Lees verder
Natuurlijk, Wieke stemt. Maar op wie o wie? Lees verder
In mijn werkkamer heeft man een thermostaat opgehangen die weet wanneer ik binnenkom en wanneer ik vertrek. Hoe? Weet ik veel? Het overgrote deel van al dat digitale spul zal voor mij een mysterie blijven. Lees verder