Dat is gezond. Dan ga je toch een kopje koffie halen?’ Ja zeg, zo zit Ding dus voor mij uit te maken wanneer ik koffie moet. Als ik lekker zit te tikken, zijn er zomaar twee uur om. Pas als ik koude vingers krijg denk ik: ‘stom Ding!’ Maar nu heb ik door, dat als ik met mijn handen wapper, de hoogte in, Ding weer aanslaat. Hij is dus te manipuleren.
Ding is bij ons in het kader van duurzamer omgaan met energie. Evenals Licht. Licht hebben wij nu op de wc. Alleen gaat Licht na drie minuten iets voor zichzelf doen. Dus als je daar bent voor de grote boodschap, zit je zomaar in het pikkedonker. Omdat Licht vindt dat je daar lang genoeg hebt gezeten. Kwestie van deur opendoen, opstaan en weer binnenkomen, zegt man luchtigjes. Ga er maar aanstaan als je midden in het afvalverwerkingsproces zit.
In het woonkamer- en keukengebied hebben wij nog een Ding. Om verwarring te voorkomen heet hij Ding Twee. Maar als ik uit mijn werkkamer en naar de ijskoude woonkamer ga om daar te borrelen, duurt het een half uur voor Ding Twee denkt: verdorie, daar heb je ze alwéér, aan de slag dan maar. Nah ja…. terwijl ik dit zit te tikken, gaat Ding Eén over tot het afdalen naar 17 graden. Dat hoor ik aan een belletje. Het is even wennen, die duurzaamheid, en het is absoluut een luxeprobleem, dat weet ik ook wel. Ik ga ermee leren leven. Echt. En toch zijn Ding één en twee te vergelijken met eigenwijze logees die je niet hebt uitgenodigd en die ook nog eens heel lang blijven.
