7 dingen die je denkt als je
met ryanair vliegt
Bijvoorbeeld: dit nooit meer. Lees verder
Bijvoorbeeld: dit nooit meer. Lees verder
Zijn we allemaal helemaal koekkoek geworden? Lees verder
Soms ben ik jaloers op Femke Halsema. Als ik langs de ambtswoning fiets bijvoorbeeld. En als ik langs haar parkeerplek voor de ambtswoning fiets. Dan ook. Of als Edwin van der Sar blikjes bier voor haar wegvangt. Lees verder
Vanavond gaan we weer lekker Voice-en. En zeg eens eerlijk: zing jij dan ook mee? Lees verder
Als je een kind krijgt, wil je alles goed doen. Ik weet nog dat ik bij mijn eerste (de teller staat inmiddels op drie) dacht: zij is mijn blanco blad, bij haar ga ik alles goed doen. Zo dacht ik na over de eerste hapjes en probeerde daar een soort balans in aan te brengen waarvan ik dacht dat ze haar smaak optimaal zou ontwikkelen. Lees verder
Heel lang heb ik me ‘het nieuwe vriendinnetje van Ewart’ gevoeld. Omdat de liefde zo vers voelde, denk ik. Lees verder
Vanavond zie ik ze weer, twee vriendinnen die ik al een jaar of twintig bij me heb. Ons appgroepje heet ‘slipjes en Marte’, zij noemen mij Mobaca, Marte Kau is Karte Mau en de derde vrouw in het verhaal, Asjha, noem ik dus meestal slipje. Lees verder
Die arme geliefde van mij. Die kreeg niet alleen mij, maar meteen ook mijn ouders erbij. Gelukkig is ook die match gelukt en staat mijn vader onder zijn favorieten in zijn telefoon. Lees verder
Hoewel ik enorm mijn best doe om elk jaar een beetje beter Italiaans te spreken, zijn er woorden die ik niet wil/durf/kan opzoeken in Google Translate. Lees verder
Ze zeggen weleens dat je op het moment dat je een kind krijgt je niet meer voor kunt stellen hoe je leefde zonder hen. Nu kan ik me een leven zonder hun liefde niet indenken, maar ik weet nog best goed hoe het daarvoor was. Lees verder
Ik denk nog weleens aan meneer Van Soest, leraar Engels op het St. Willibrordcollege. Hij kon zo in het nirwana raken tijdens de les dat hij bijna opsteeg. “In het Nederlands zeg je: kinderwagen, in het Engels… poëtische stilte…perambulator. Of nog iets. IJskast. Brrr. In het Engels… Refrigerator.” Lees verder
Het is zomer, de zon schijnt, de avonden zijn lang én ze beginnen al om vier uur ’s middags. Het schreeuwt, bedelt en bietst om een glas rosé. En dat is er een (of twee, of drie) van AIX dit jaar en wel hierom. Lees verder
En waarom het zo leuk is… Lees verder
Het is dat ik moet kiezen, anders zou ik alle boeken die voor me liggen meenemen op vakantie. Ik heb ze nog niet gelezen, maar wel geselecteerd op basis van lovende recensies, passages en eerste zinnen en eerdere boeken van de auteur waardoor ik heel nieuwsgierig was naar hun tweede ‘telg’. Gaan we. Lees verder
Het is een gepuf en gezucht en gesteun om me heen. Er wordt slecht geslapen, er wordt gezweet. Maar jongens, ik vind de hittegolf zo’n feest. En wel hierom. Lees verder
Je zou daar maar zitten. Bijna vijf uur lang. Als mijn hart al om een sabbatical vraagt na het zien van de titanenstrijd tussen Djokovic en Federer, hoe moet het dan met het hare zijn. Lees verder
Er is elk jaar een tentoonstelling over Brigitte Bardot. Ik ben in Saint Tropez waar een vriendelijke man me attendeert op een tentoonstelling waar ik echt naartoe moet. Lees verder
Staar heeft ze. Ineens. Dat klinkt als jicht. Oud, kortom. Lees verder
Ik stuur een app naar de verkeerde persoon. Nu kan dat nog wel eens verkeerd uitpakken, in dit geval doet het dat niet. Integendeel. Lees verder
Sinds ik vier was heb ik een bril en ik bezat het zelden geëvenaarde talent om de lelijkste bril uit de collectie uit te zoeken. Én om hem binnen een week te breken. Lees verder
Bijvoorbeeld: dit nooit meer. Lees verder
Soms ben ik jaloers op Femke Halsema. Als ik langs de ambtswoning fiets bijvoorbeeld. En als ik langs haar parkeerplek voor de ambtswoning fiets. Dan ook. Of als Edwin van der Sar blikjes bier voor haar wegvangt. Lees verder
Als je een kind krijgt, wil je alles goed doen. Ik weet nog dat ik bij mijn eerste (de teller staat inmiddels op drie) dacht: zij is mijn blanco blad, bij haar ga ik alles goed doen. Zo dacht ik na over de eerste hapjes en probeerde daar een soort balans in aan te brengen waarvan ik dacht dat ze haar smaak optimaal zou ontwikkelen. Lees verder
Vanavond zie ik ze weer, twee vriendinnen die ik al een jaar of twintig bij me heb. Ons appgroepje heet ‘slipjes en Marte’, zij noemen mij Mobaca, Marte Kau is Karte Mau en de derde vrouw in het verhaal, Asjha, noem ik dus meestal slipje. Lees verder
Hoewel ik enorm mijn best doe om elk jaar een beetje beter Italiaans te spreken, zijn er woorden die ik niet wil/durf/kan opzoeken in Google Translate. Lees verder
Ik denk nog weleens aan meneer Van Soest, leraar Engels op het St. Willibrordcollege. Hij kon zo in het nirwana raken tijdens de les dat hij bijna opsteeg. “In het Nederlands zeg je: kinderwagen, in het Engels… poëtische stilte…perambulator. Of nog iets. IJskast. Brrr. In het Engels… Refrigerator.” Lees verder
En waarom het zo leuk is… Lees verder
Het is een gepuf en gezucht en gesteun om me heen. Er wordt slecht geslapen, er wordt gezweet. Maar jongens, ik vind de hittegolf zo’n feest. En wel hierom. Lees verder
Er is elk jaar een tentoonstelling over Brigitte Bardot. Ik ben in Saint Tropez waar een vriendelijke man me attendeert op een tentoonstelling waar ik echt naartoe moet. Lees verder
Ik stuur een app naar de verkeerde persoon. Nu kan dat nog wel eens verkeerd uitpakken, in dit geval doet het dat niet. Integendeel. Lees verder
Zijn we allemaal helemaal koekkoek geworden? Lees verder
Vanavond gaan we weer lekker Voice-en. En zeg eens eerlijk: zing jij dan ook mee? Lees verder
Heel lang heb ik me ‘het nieuwe vriendinnetje van Ewart’ gevoeld. Omdat de liefde zo vers voelde, denk ik. Lees verder
Die arme geliefde van mij. Die kreeg niet alleen mij, maar meteen ook mijn ouders erbij. Gelukkig is ook die match gelukt en staat mijn vader onder zijn favorieten in zijn telefoon. Lees verder
Ze zeggen weleens dat je op het moment dat je een kind krijgt je niet meer voor kunt stellen hoe je leefde zonder hen. Nu kan ik me een leven zonder hun liefde niet indenken, maar ik weet nog best goed hoe het daarvoor was. Lees verder
Het is zomer, de zon schijnt, de avonden zijn lang én ze beginnen al om vier uur ’s middags. Het schreeuwt, bedelt en bietst om een glas rosé. En dat is er een (of twee, of drie) van AIX dit jaar en wel hierom. Lees verder
Het is dat ik moet kiezen, anders zou ik alle boeken die voor me liggen meenemen op vakantie. Ik heb ze nog niet gelezen, maar wel geselecteerd op basis van lovende recensies, passages en eerste zinnen en eerdere boeken van de auteur waardoor ik heel nieuwsgierig was naar hun tweede ‘telg’. Gaan we. Lees verder
Je zou daar maar zitten. Bijna vijf uur lang. Als mijn hart al om een sabbatical vraagt na het zien van de titanenstrijd tussen Djokovic en Federer, hoe moet het dan met het hare zijn. Lees verder
Staar heeft ze. Ineens. Dat klinkt als jicht. Oud, kortom. Lees verder
Sinds ik vier was heb ik een bril en ik bezat het zelden geëvenaarde talent om de lelijkste bril uit de collectie uit te zoeken. Én om hem binnen een week te breken. Lees verder