Net voor ze op haar stoel plofte, slingerde ze nog net even een Chanel voor mijn neus langs. Ik slaakte een kreet, greep de tas vast en vroeg hoe ze daar nou weer aan kwam. “Oh, dat is mijn baargoud”, was het antwoord. En ik denk sindsdien alleen maar: je wát? Lees verder
Geen enkele moeder heeft de wijsheid in pacht. We zijn allemaal goedbedoelende amateurs. Lees verder
Karlijn is opgevoed door haar alleenstaande moeder. Haar vader speelde nauwelijks een rol in haar leven omdat hij dat niet wilde. Dat is het verhaal dat ze keer op keer van haar moeder hoorde… Lees verder
Ik ben al bijna negen maanden mama van een tweeling en inmiddels kan ik dus zeggen dat ik van het hele moederschap wel íets afweet. Lees verder
Al dertig jaar verhuist het accordeon van mijn moeder met me mee. En dan doorgaan met: In een versleten koffer, en ik kan er geen afstand van doen, omdat het zo’n mooi brokje verleden is. Lees verder
Ken je dat, een smaak of geur die je weer helemaal terugbrengt naar vroeger? Lees verder
“Vorige week hebben wij mijn dochter en haar vriend verhuisd. Man, man, wat een drukte was dat”. Lees verder
Christine’s dochter van zestien wordt op school genegeerd door haar klasgenoten. Iedere dag komt Lana verdrietig uit school omdat ze steeds over het hoofd wordt gezien. Lees verder
Wennen doet het natuurlijk nooit. En het is ook niet te vergelijken met de oorspronkelijke versie. Maar helaas, het is niet anders. Lees verder
Het leed is onvoorstelbaar groot en het moeten missen zonder einde. Lees verder
Het schoolplein was verdacht leeg. Was ik te laat? Waren we te vroeg? Stond de klok niet gelijk? Lees verder
‘Of ik hem namens mijn vader mocht bedanken. Bedanken voor het redden van mijn moeders leven.’ Lees verder
Opdat wij niet vergeten. De oningevulde, oorspronkelijke en heerlijke geest van jonge kinderen. Lees verder
Terwijl ik dit stukje zit te tikken zit mijn dochter met vijf vriendinnen in de trein. Niks bijzonders zou je zeggen. Nou, dat vindt deze moeder wel. Ze gaat naar een festival van drie dagen in België… Lees verder
Het nieuwe schooljaar staat op het punt van beginnen en veel studenten starten met hun opleiding. Spannend en hartstikke leuk natuurlijk, maar dan ook op kamers kunnen is er niet meer bij. Lees verder
Alsof thee en koekjes voorkomen dat je kind ontspoort. Lees verder
‘Zijn billen en zijn kuiten, daar hield ik altijd het meest van. Ze waren perfect.’ Lees verder
Het flauwe-grappen-gen heb ik van m’n vader geërfd. Aangezien ik er zelf het hardst om moet lachen, heb ik al lol om m’n eigen grappen zonder ze aan een ander te vertellen Lees verder
Alleen dít had ik nou niet zo graag over willen nemen, maar ik hou het niet tegen, zie het gewoon steeds opnieuw misgaan. Hoe leer ik dat nog af? Lees verder
Staar heeft ze. Ineens. Dat klinkt als jicht. Oud, kortom. Lees verder
Net voor ze op haar stoel plofte, slingerde ze nog net even een Chanel voor mijn neus langs. Ik slaakte een kreet, greep de tas vast en vroeg hoe ze daar nou weer aan kwam. “Oh, dat is mijn baargoud”, was het antwoord. En ik denk sindsdien alleen maar: je wát? Lees verder
Karlijn is opgevoed door haar alleenstaande moeder. Haar vader speelde nauwelijks een rol in haar leven omdat hij dat niet wilde. Dat is het verhaal dat ze keer op keer van haar moeder hoorde… Lees verder
Al dertig jaar verhuist het accordeon van mijn moeder met me mee. En dan doorgaan met: In een versleten koffer, en ik kan er geen afstand van doen, omdat het zo’n mooi brokje verleden is. Lees verder
“Vorige week hebben wij mijn dochter en haar vriend verhuisd. Man, man, wat een drukte was dat”. Lees verder
Wennen doet het natuurlijk nooit. En het is ook niet te vergelijken met de oorspronkelijke versie. Maar helaas, het is niet anders. Lees verder
Het schoolplein was verdacht leeg. Was ik te laat? Waren we te vroeg? Stond de klok niet gelijk? Lees verder
Opdat wij niet vergeten. De oningevulde, oorspronkelijke en heerlijke geest van jonge kinderen. Lees verder
Het nieuwe schooljaar staat op het punt van beginnen en veel studenten starten met hun opleiding. Spannend en hartstikke leuk natuurlijk, maar dan ook op kamers kunnen is er niet meer bij. Lees verder
‘Zijn billen en zijn kuiten, daar hield ik altijd het meest van. Ze waren perfect.’ Lees verder
Alleen dít had ik nou niet zo graag over willen nemen, maar ik hou het niet tegen, zie het gewoon steeds opnieuw misgaan. Hoe leer ik dat nog af? Lees verder
Geen enkele moeder heeft de wijsheid in pacht. We zijn allemaal goedbedoelende amateurs. Lees verder
Ik ben al bijna negen maanden mama van een tweeling en inmiddels kan ik dus zeggen dat ik van het hele moederschap wel íets afweet. Lees verder
Ken je dat, een smaak of geur die je weer helemaal terugbrengt naar vroeger? Lees verder
Christine’s dochter van zestien wordt op school genegeerd door haar klasgenoten. Iedere dag komt Lana verdrietig uit school omdat ze steeds over het hoofd wordt gezien. Lees verder
Het leed is onvoorstelbaar groot en het moeten missen zonder einde. Lees verder
‘Of ik hem namens mijn vader mocht bedanken. Bedanken voor het redden van mijn moeders leven.’ Lees verder
Terwijl ik dit stukje zit te tikken zit mijn dochter met vijf vriendinnen in de trein. Niks bijzonders zou je zeggen. Nou, dat vindt deze moeder wel. Ze gaat naar een festival van drie dagen in België… Lees verder
Alsof thee en koekjes voorkomen dat je kind ontspoort. Lees verder
Het flauwe-grappen-gen heb ik van m’n vader geërfd. Aangezien ik er zelf het hardst om moet lachen, heb ik al lol om m’n eigen grappen zonder ze aan een ander te vertellen Lees verder
Staar heeft ze. Ineens. Dat klinkt als jicht. Oud, kortom. Lees verder
Meer lezen
