Opeens was Wieke een verbaal prostitutiepaaltje
We hebben er allemaal wel een paar in onze omgeving. Je probeert iets leuks, akeligs of ontroerends te vertellen… Lees verder
We hebben er allemaal wel een paar in onze omgeving. Je probeert iets leuks, akeligs of ontroerends te vertellen… Lees verder
Prioriteiten stellen! Dat neem ik me voor, als Man en ik ons rommelige huis te lijf gaan. We knijpen hem inmiddels als ouwe dieven voor de fotograaf en de makelaar. Zij komt mee, heeft ze gezegd… Lees verder
‘Willen jullie een bord in de tuin?’ vraagt de makelaar. Slik. Daar wordt het zo écht van. We gaan ons huis verkopen… Lees verder
Bij het opruimen van de kasten in mijn werkkamer vond ik een column van dertig jaar geleden over mijn jongste zoon, toen een kleuter. Nooit ergens in geplaatst… Lees verder
Ik zal je vertellen waarom ik niet van de sauna hou. Mijn blootje is van mij. Ik bepaal wie ernaar mag kijken en wie vooral niet. Het idee dat ik met wildvreemde mensen in zo’n zweethok moet zitten beneemt me de eetlust, en dat wil wat zeggen hoor… Lees verder
Je gaat voor breekzand (om loszittende stenen en tegels weer vast te zetten) naar het tuincentrum, en je vindt de fontein van je dromen… Lees verder
Ik ben van het pure, ambachtelijke handwerk: uit de grond trekken, uitschudden, aanharken en straks uitrusten in de schaduw en hopen dat het snel half vijf is: witte-wijn-tijd. Lees verder
Man wil een e-bike. Dat lijkt hem fantastisch. Helemaal sinds hij onlangs op zijn gewone fiets de heuvel vlak bij ons huis op ploeterde en dit toch minder goed ging dan voorheen… Lees verder
Je zou denken dat het went. Een vent die altijd alles kwijt is, of verliest, en daarbij de ferme kanttekening plaatst dat het MIJN schuld is… Lees verder
Wat een heerlijk onsmakelijke column van Sylvia Witteman in de Volkskrant over een foto van een kind met een gore snottebel. Ze is me voor, want ik had hier ook over die foto willen mekkeren… Lees verder
Hoe kom je aan een partner die bij je past, als het maar niet lijkt te lukken? Dating sites? Of een chic bemiddelingsbureau? Dan moet je wel een zak diamanten meebrengen, zo groot zijn de advertenties die op zaterdag in de kranten staan… Lees verder
Altijd je man over de vloer heeft voordelen. Behalve vandaag. Gisteren lukte het niet om mijn vrijdagstukje in te leveren… Lees verder
Het is algemeen bekend: iedereen – ja, jij ook, en u, en jullie – laat er vijftien per dag vliegen. Gemiddeld. Ook de koning en de koningin. En de paus. Mensen van wie je zou denken: nee hoor, die doen dat vast niet… Lees verder
‘Wat wil je voor je verjaardag hebben?’ vroeg mijn vader, 22 jaar geleden. Ik werd 50 en hij wilde iets speciaals geven. ‘Een kastanjeboom met roze kaarsjes’, zei ik… Lees verder
‘Zeg maar dat ik geen cadeaus wil,’ zei Man, een week voor zijn verjaardag. ‘Dat zeg ik echt niet, laat dat gewoon aan de mensen over?’ vond ik. Lees verder
Ik heb een zus met groene vingers. Alles wat zij aanraakt, verandert in een bloemenzee… Lees verder
Vooruit, ik laat me van mijn leukste kant zien: ik ga tomatensoep maken voor Man, die buiten een heel vieze klus aan het doen is. Lees verder
In de prehistorie, slechts zestien jaar geleden, had ik nog geen digitale camera, maar eentje waarin je rolletjes moest stoppen… Lees verder
De scholen zijn weer open. En al kijkend naar het journaal krijg ik flashbacks naar mijn eigen schooltijd. Lees verder
Wij zijn ongehoorzaam. Het zal vast onverstandig zijn geweest, maar wij hebben nu al een maand lang toch onze kinderen op bezoek gehad. In de tuin… Lees verder
We hebben er allemaal wel een paar in onze omgeving. Je probeert iets leuks, akeligs of ontroerends te vertellen… Lees verder
‘Willen jullie een bord in de tuin?’ vraagt de makelaar. Slik. Daar wordt het zo écht van. We gaan ons huis verkopen… Lees verder
Ik zal je vertellen waarom ik niet van de sauna hou. Mijn blootje is van mij. Ik bepaal wie ernaar mag kijken en wie vooral niet. Het idee dat ik met wildvreemde mensen in zo’n zweethok moet zitten beneemt me de eetlust, en dat wil wat zeggen hoor… Lees verder
Ik ben van het pure, ambachtelijke handwerk: uit de grond trekken, uitschudden, aanharken en straks uitrusten in de schaduw en hopen dat het snel half vijf is: witte-wijn-tijd. Lees verder
Je zou denken dat het went. Een vent die altijd alles kwijt is, of verliest, en daarbij de ferme kanttekening plaatst dat het MIJN schuld is… Lees verder
Hoe kom je aan een partner die bij je past, als het maar niet lijkt te lukken? Dating sites? Of een chic bemiddelingsbureau? Dan moet je wel een zak diamanten meebrengen, zo groot zijn de advertenties die op zaterdag in de kranten staan… Lees verder
Het is algemeen bekend: iedereen – ja, jij ook, en u, en jullie – laat er vijftien per dag vliegen. Gemiddeld. Ook de koning en de koningin. En de paus. Mensen van wie je zou denken: nee hoor, die doen dat vast niet… Lees verder
‘Zeg maar dat ik geen cadeaus wil,’ zei Man, een week voor zijn verjaardag. ‘Dat zeg ik echt niet, laat dat gewoon aan de mensen over?’ vond ik. Lees verder
Vooruit, ik laat me van mijn leukste kant zien: ik ga tomatensoep maken voor Man, die buiten een heel vieze klus aan het doen is. Lees verder
De scholen zijn weer open. En al kijkend naar het journaal krijg ik flashbacks naar mijn eigen schooltijd. Lees verder
Prioriteiten stellen! Dat neem ik me voor, als Man en ik ons rommelige huis te lijf gaan. We knijpen hem inmiddels als ouwe dieven voor de fotograaf en de makelaar. Zij komt mee, heeft ze gezegd… Lees verder
Bij het opruimen van de kasten in mijn werkkamer vond ik een column van dertig jaar geleden over mijn jongste zoon, toen een kleuter. Nooit ergens in geplaatst… Lees verder
Je gaat voor breekzand (om loszittende stenen en tegels weer vast te zetten) naar het tuincentrum, en je vindt de fontein van je dromen… Lees verder
Man wil een e-bike. Dat lijkt hem fantastisch. Helemaal sinds hij onlangs op zijn gewone fiets de heuvel vlak bij ons huis op ploeterde en dit toch minder goed ging dan voorheen… Lees verder
Wat een heerlijk onsmakelijke column van Sylvia Witteman in de Volkskrant over een foto van een kind met een gore snottebel. Ze is me voor, want ik had hier ook over die foto willen mekkeren… Lees verder
Altijd je man over de vloer heeft voordelen. Behalve vandaag. Gisteren lukte het niet om mijn vrijdagstukje in te leveren… Lees verder
‘Wat wil je voor je verjaardag hebben?’ vroeg mijn vader, 22 jaar geleden. Ik werd 50 en hij wilde iets speciaals geven. ‘Een kastanjeboom met roze kaarsjes’, zei ik… Lees verder
Ik heb een zus met groene vingers. Alles wat zij aanraakt, verandert in een bloemenzee… Lees verder
In de prehistorie, slechts zestien jaar geleden, had ik nog geen digitale camera, maar eentje waarin je rolletjes moest stoppen… Lees verder
Wij zijn ongehoorzaam. Het zal vast onverstandig zijn geweest, maar wij hebben nu al een maand lang toch onze kinderen op bezoek gehad. In de tuin… Lees verder