Vanaf volgende week heb ik vakantie. Dan slaap ik uit, en begin ik de dag met koffie zonder e-mail. Dan gaat er geen wekker, zeurt er geen deadline, piept er geen telefoon en brult er geen stofzuiger… Lees verder
Ik zag laatst foto’s terug van lang geleden. Van een signeersessie in een boekhandel. Iets waar we ons nu nog amper iets bij kunnen voorstellen… Lees verder
‘Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen’, roepen de buren in de wijk achter ons altijd… Lees verder
Lang geleden had ik een baas die nogal warrig was. Ze vergat afspraken, kon niet op woorden komen, ging volkomen onverwacht tegen je tekeer en bovenal: ze kon geen namen onthouden… Lees verder
Onlangs plofte ik – heel ouderwets – weer even neer op een terras… Lees verder
Ik zie een paar heel mooie foto’s van Wieke voorbijkomen en het schiet me meteen weer te binnen: de fotoshoots! Ik ben nog steeds niet geweest. Ik laat de mogelijkheid steeds maar weer voorbijgaan… Lees verder
De man met wie ik mijn leven deel, is het leeuwendeel van mijn leven al een deel van mij én mijn leven. Dat ik dat even gezegd heb, voordat hij dit stukje leest… Lees verder
Ik lees de krant. ‘Wie de alarmerende opsomming van het klimaatrapport ziet, kan er knap moedeloos van worden’, lees ik… Lees verder
Brak jouw hart ook? Ging jouw moederhart ook als een dolle tekeer toen hij – zoals de kranten het beschreven – “brak” tijdens zijn persconferentie? En was je ook zo blij dat zijn vrouw opstond om hem een zakdoekje aan te reiken? Lees verder
Had ik al verteld dat we gingen isoleren? Lees verder
Hé, jij daar. Jij die gewoon bescheiden blijft. Jij lijkt voor niemand nog interessant, hè? Maar is dat erg? Lees verder
Wat een toestand op de huizenmarkt, hè? Lees verder
Mag je eindelijk weer een beetje socializen, kom ik háár tegen op straat… Lees verder
Help! Ik pas niet meer in mijn spijkerbroeken. Ik had dat natuurlijk tussendoor steeds even moeten checken, maar dat krijg je dus van zo’n rotvirus… Lees verder
Tineke moest eerst niet zoveel hebben van Peter R. de Vries, ze vond hem namelijk nogal zelfingenomen… Lees verder
Wat een mooie vrouw, denk ik als ze naar buiten komt. Ze heeft prachtig haar en haar ogen stralen… Lees verder
Nou, daar gingen dochter en ik. Naar het gehuurde appartement, om even weg te zijn van alle graafmachines, zagen, boren, en eventueel een virus bij de mensen die keihard werkten om onze lekkages op te lossen… Lees verder
‘Nee, dank je. Ik zit vol.’ Dat zei ik ooit aan de dis bij Belgische kennissen toen ze vroegen of ik nog ijs wilde… Lees verder
O, gut, ik moet die en die nog mailen. En ik zou zus en zo nog regelen, en dit en dat nog inleveren. Maar ik moet ook A en B nog bellen, en Jan en Alleman nog rondrijden… Lees verder
Niets blijft. Ook plaatselijke sufferdjes dus niet… Lees verder
Vanaf volgende week heb ik vakantie. Dan slaap ik uit, en begin ik de dag met koffie zonder e-mail. Dan gaat er geen wekker, zeurt er geen deadline, piept er geen telefoon en brult er geen stofzuiger… Lees verder
‘Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen’, roepen de buren in de wijk achter ons altijd… Lees verder
Onlangs plofte ik – heel ouderwets – weer even neer op een terras… Lees verder
De man met wie ik mijn leven deel, is het leeuwendeel van mijn leven al een deel van mij én mijn leven. Dat ik dat even gezegd heb, voordat hij dit stukje leest… Lees verder
Brak jouw hart ook? Ging jouw moederhart ook als een dolle tekeer toen hij – zoals de kranten het beschreven – “brak” tijdens zijn persconferentie? En was je ook zo blij dat zijn vrouw opstond om hem een zakdoekje aan te reiken? Lees verder
Hé, jij daar. Jij die gewoon bescheiden blijft. Jij lijkt voor niemand nog interessant, hè? Maar is dat erg? Lees verder
Mag je eindelijk weer een beetje socializen, kom ik háár tegen op straat… Lees verder
Tineke moest eerst niet zoveel hebben van Peter R. de Vries, ze vond hem namelijk nogal zelfingenomen… Lees verder
Nou, daar gingen dochter en ik. Naar het gehuurde appartement, om even weg te zijn van alle graafmachines, zagen, boren, en eventueel een virus bij de mensen die keihard werkten om onze lekkages op te lossen… Lees verder
O, gut, ik moet die en die nog mailen. En ik zou zus en zo nog regelen, en dit en dat nog inleveren. Maar ik moet ook A en B nog bellen, en Jan en Alleman nog rondrijden… Lees verder
Ik zag laatst foto’s terug van lang geleden. Van een signeersessie in een boekhandel. Iets waar we ons nu nog amper iets bij kunnen voorstellen… Lees verder
Lang geleden had ik een baas die nogal warrig was. Ze vergat afspraken, kon niet op woorden komen, ging volkomen onverwacht tegen je tekeer en bovenal: ze kon geen namen onthouden… Lees verder
Ik zie een paar heel mooie foto’s van Wieke voorbijkomen en het schiet me meteen weer te binnen: de fotoshoots! Ik ben nog steeds niet geweest. Ik laat de mogelijkheid steeds maar weer voorbijgaan… Lees verder
Ik lees de krant. ‘Wie de alarmerende opsomming van het klimaatrapport ziet, kan er knap moedeloos van worden’, lees ik… Lees verder
Had ik al verteld dat we gingen isoleren? Lees verder
Wat een toestand op de huizenmarkt, hè? Lees verder
Help! Ik pas niet meer in mijn spijkerbroeken. Ik had dat natuurlijk tussendoor steeds even moeten checken, maar dat krijg je dus van zo’n rotvirus… Lees verder
Wat een mooie vrouw, denk ik als ze naar buiten komt. Ze heeft prachtig haar en haar ogen stralen… Lees verder
‘Nee, dank je. Ik zit vol.’ Dat zei ik ooit aan de dis bij Belgische kennissen toen ze vroegen of ik nog ijs wilde… Lees verder
Niets blijft. Ook plaatselijke sufferdjes dus niet… Lees verder
Heb jij je kerstmenu al samengesteld?
