Zijn het je ogen of is
het de zon?

 

Vriendschap heeft iets met de zon te maken, denkt Margreet.

 

‘Amiga’… Ik heb niet bijgehouden hoe vaak ik de afgelopen vier weken tijdens m’n vakantie op deze manier werd aangesproken, maar het was heel vaak. Op verleidelijke toon, door straatverkopers en taxichauffeurs. Met een snik, door mensen van wie ik na een paar dagen intensief contact afscheid moest nemen. Liefkozend door oude vrouwtjes en mannetjes.

 

Ik hoor het m’n marktkoopman niet zomaar tegen me zeggen: ‘Vriendin!’ Eigenlijk zou ik het van de meeste mensen een beetje vrijpostig vinden als ze me zo noemden, enkele heel goede vrienden en vriendinnen daargelaten. Het heeft bij ons wat ongehoords dat iemand je zonder wederzijdse bevestiging tot je vriendenkring rekent. Heeft denk ik iets met cultuur te maken.

 

Onlangs noemde ik een Duitse ‘heel goede kennis’ per ongeluk vriendin. Ze antwoordde dat ze niet zo scheutig is met iemand ‘vriendin’ te noemen en verontschuldigde zich daar vervolgens meteen voor. Ik durf met enige zekerheid te zeggen dat onze warme gevoelens wederzijds en gelijkwaardig zijn, maar niet iedereen noemt dat een vriendschap.

 

Ik moet het even checken bij Wieke -hoe zat het in Zambia met ‘elkaar vriend noemen?-, maar ik heb er een theorietje over bedacht. Ik denk dat het iets met de zon en hitte heeft te maken. De zon maakt warme gevoelens in mensen los, waardoor ze de medemens veel eerder geneigd zijn als vriend te zien. Bovendien, de hitte jaagt je naar buiten, waar het stukken makkelijker is om nieuwe vrienden te maken dan weggekropen in je cocon bij de kachel. Interessant onderzoek om mee te nemen in de klimaatverandering…

 

Hoe dan ook, mij heeft het weer even tot nadenken gezet wat vriendschap nou precies is. Wat maakt iemand een vriend(in)? En is dat voor iedereen anders of niet? Daarover de volgende keer meer. Eerst ‘ns kijken hoe de marktkoopman reageert als ik hem morgen begroet met ‘Hee vriend!’ 

 

 

Margreet Botter woont met man en zoon in het midden van Nederland. Ze werkte jaren bij Libelle, waar Franska haar baas was. In de loop der jaren bloeide er een voorzichtige vriendschap tussen de twee, die zich nog steeds aan het ontwikkelen is.

Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter