‘Het was een publiek geheim dat mijn vader er al die jaren een maîtresse op nahield’
‘Alles werd anders toen mijn vader overleed…’ Lees verder
‘Alles werd anders toen mijn vader overleed…’ Lees verder
‘Ze had gezwaaid dat ze zin had om te komen’… Lees verder
‘Maar wat was ze ruimdenkend en wijs’… Lees verder
‘Pas toen mijn moeder aan de morfine lag, was ik niet meer van haar bed weg te slaan en vroeg ik of ik nog iets kon doen…’ Lees verder
‘En ook in me bleef geloven toen ik dat zelf helemaal niet meer deed…’ Lees verder
‘Deze jongen had haar behekst, leek het wel’… Lees verder
‘Ze vroeg of ik niet ook zo blij was. Maar blij’… Lees verder
‘Haar dood was wat mij betreft een lichtpuntje…’ Lees verder
‘Zijn cultuur bewaarde ik voor het laatst. Ze viel stil toen ik het vertelde…’ Lees verder
Hoewel haar woorden me diep kwetsten, verbaasden ze me aan de andere kant niet. Ik had het altijd gevoeld namelijk… Lees verder
‘Tegenwoordig heb ik regelmatig wat uit te leggen…’ Lees verder
’En voor alle moeders die niet vrij zijn om over hun eigen leven te beschikken en daaronder lijden…’ Lees verder
Dat nooit zal doven… Lees verder
‘Na al die jaren mag dat weleens hardop gezegd worden’… Lees verder
‘Zelfs na mijn eigen bevalling moest het nog daarover gaan…’ Lees verder
‘En dat is precies wat ze had moeten doen…’ Lees verder
‘Ik had geen idee van eetstoornissen en schoonheidsidealen toen ik kind was…’ Lees verder
‘En dat allemaal vanwege de liefde voor een andere vrouw…’ Lees verder
‘Vol goede bedoelingen, overbezorgd en tegelijkertijd hartstikke verstikkend’… Lees verder
De dochters van Edith en haar vriend Jaap krijgen een kindje. Nu verwachten ze allebei dat Edith op gaat passen. Maar zij heeft daar zo haar eigen idee over… Lees verder
‘Alles werd anders toen mijn vader overleed…’ Lees verder
‘Maar wat was ze ruimdenkend en wijs’… Lees verder
‘En ook in me bleef geloven toen ik dat zelf helemaal niet meer deed…’ Lees verder
‘Ze vroeg of ik niet ook zo blij was. Maar blij’… Lees verder
‘Zijn cultuur bewaarde ik voor het laatst. Ze viel stil toen ik het vertelde…’ Lees verder
‘Tegenwoordig heb ik regelmatig wat uit te leggen…’ Lees verder
Dat nooit zal doven… Lees verder
‘Zelfs na mijn eigen bevalling moest het nog daarover gaan…’ Lees verder
‘Ik had geen idee van eetstoornissen en schoonheidsidealen toen ik kind was…’ Lees verder
‘Vol goede bedoelingen, overbezorgd en tegelijkertijd hartstikke verstikkend’… Lees verder
‘Ze had gezwaaid dat ze zin had om te komen’… Lees verder
‘Pas toen mijn moeder aan de morfine lag, was ik niet meer van haar bed weg te slaan en vroeg ik of ik nog iets kon doen…’ Lees verder
‘Deze jongen had haar behekst, leek het wel’… Lees verder
‘Haar dood was wat mij betreft een lichtpuntje…’ Lees verder
Hoewel haar woorden me diep kwetsten, verbaasden ze me aan de andere kant niet. Ik had het altijd gevoeld namelijk… Lees verder
’En voor alle moeders die niet vrij zijn om over hun eigen leven te beschikken en daaronder lijden…’ Lees verder
‘Na al die jaren mag dat weleens hardop gezegd worden’… Lees verder
‘En dat is precies wat ze had moeten doen…’ Lees verder
‘En dat allemaal vanwege de liefde voor een andere vrouw…’ Lees verder
De dochters van Edith en haar vriend Jaap krijgen een kindje. Nu verwachten ze allebei dat Edith op gaat passen. Maar zij heeft daar zo haar eigen idee over… Lees verder