Franska.nl

Rosalie heeft diep respect voor haar moeder

‘Na al die jaren mag dat weleens hardop gezegd worden!’

 

‘Ik kan niet anders zeggen dan dat ik diep respect voor mijn moeder heb! Zoals zij zich erdoorheen sloeg toen mijn vader een ander bleek te hebben en ze er met mij en mijn broer alleen voor kwam te staan, dat is ontzettend knap. Omdat ik nog best jong was toen dit allemaal speelde, drong het pas jaren later tot me door hoe bijzonder ze was en hoeveel doorzettingsvermogen er nodig was om te komen tot waar zij kwam.

 

Allereerst was daar het probleem van een huis. Omdat mijn vader zo sjiek was om met zijn vriendin in ons huis te trekken – wat mijn moeder financieel niet kon opbrengen – moest mamma hemel en aarde bewegen om een huis te vinden. Ze wilde voor ons koste wat kost in de buurt van onze school blijven omdat ze vond dat er al genoeg veranderingen op ons af gekomen waren. Gelukkig kon haar vader wat bijspringen, maar uiteindelijk had ze het vooral aan zichzelf te danken dat we in een superleuk – zij het stukken kleiner – huis terechtkwamen. Alles wat van mijn vader niet mocht, mocht hier wel: gekleurde muren, fluffy vloerbedekking, stapelbedden. Mijn broer en ik waren de hemel te rijk. 

 

Mamma had altijd al haar eigen schoonheidssalon. In ons oude huis had ze een behandelruimte aan huis, maar dat paste niet meer. Daarom huurde ze een kleine studio. Ze pakte het meteen super professioneel aan. Van haar vader leende ze nogmaals een bedrag om apparatuur en producten te kunnen aanschaffen die nieuwe behandelingen mogelijk maakten. Binnen no time liep het storm en maakte mamma weken van soms wel vijftig uur.

 

Op een dag, zo’n twee jaar na de scheiding, zei ze dat ze een heel grote verrassing had. Ze had genoeg geld verdiend om met z’n drietjes een bijzondere reis te maken en dat zou een safari naar de wildparken van Tanzania worden. Die twee weken behoren tot de gelukkigste van mijn leven en ik weet zeker dat mijn moeder en broer daar net zo over denken. Als we ’s avonds dicht tegen elkaar aan bij het kampvuur zaten en in de verte de hyena’s hoorden huilen, moesten we weleens in elkaars hand knijpen. Was dit echt? Ja dat was het.

 

Onlangs kreeg ik promotie. Dat bracht me op het idee om mamma te verrassen en haar een weekend mee naar Parijs te vragen. ‘Waar heb ik dat aan verdiend?’ vroeg ze met de tranen in haar ogen. ‘Aan jezelf mam! Je was en bent een supermamma en het beste voorbeeld dat ik kon wensen.’ 

 

Ze zei dat ze hier ongeveer ongemakkelijk van werd, maar ik vond dat het eindelijk eens hardop gezegd mocht worden.’

 

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.