Franska.nl

Elodie is erg bezorgd om het vriendje van haar dochter

‘Deze jongen had haar behekst, leek het wel.’

 

‘Toen ze hem voor het eerst mee naar huis nam en ik in zijn ogen keek werd het me koud om het hart. Alles in mij schreeuwde dat deze gozer fout was. Ik hield me goed, ik hield me in. Stelde me keurig voor en zei er zelfs een ‘leuk je te ontmoeten’ achteraan. Want ik had mijn dochter nog nooit zo zien stralen en nooit eerder zo intens verliefd gezien. Later zou ik haar verliefdheid gaan kwalificeren als ‘in de ban van’ in plaats van ‘tot over haar oren’. Deze jongen had haar behekst, leek het wel.

 

We waren bang dat we haar kwijt zouden raken. De gesprekken met haar verliepen steeds stroever en het contact met haar werd steeds moeizamer. Het leek eeuwen geleden dat de band tussen haar en mij ijzersterk en vanzelfsprekend was. Ik was er bang voor dat die tijd nooit meer terug zou komen, dat de verwijdering zou doorzetten. Ik was er nog banger voor dat zij steeds verder zou afglijden en dat het steeds slechter met haar zou gaan. Ze was gewicht verloren. Meer dan haar stond en meer dan goed voor haar was. En erger nog: ze was zichzelf kwijtgeraakt in de luttele maanden dat ze met deze jongen samen was.

 

Telkens als ik ergens iets hoorde of las over femicide sloeg de paniek toe. Dit wat mijn dochter had, was wat mij betreft exemplarisch voor een relatie die op een dag fataal afloopt. Ik stelde me voor dat deze knul door onze dochter aan de kant zou worden gezet en ik was doodsbang dat hij daar niet mee zou kunnen dealen.

 

Toen begin vorig jaar een moeder en een dochter door een doorgedraaide ex werden vermoord in een winkelcentrum ergens in de buurt van Rotterdam, kwam ze toevallig even langs. Ik had de radio aanstaan. Ze vroeg waarom die zo hard stond. ‘Luister maar’, zei ik. Ik zag haar slikken en toen ik haar aankeek, keek zij weg. Ik vroeg of ze met me wilde praten. Ze zei niets, maar ik zag haar vechten tegen de tranen. Dat moment was achteraf de omslag. Vanaf die dag kreeg ik het contact met mijn dochter langzaam maar zeker weer terug. Ik oordeelde niet. Stelde soms een vraag en liet het aan haar om te praten. Bleef herhalen dat de deur voor haar altijd openstond en dat we zielsveel van haar houden en altijd achter haar zouden staan. ‘Altijd! Maakt niet uit waar je mee thuiskomt.’

 

In maart was ze er klaar mee en maakte ze een einde aan de relatie. Bijna drie maanden woonde ze weer bij ons. Dat vonden wij een geruststellende gedachte en zij ook. Haar ex heeft haar een paar keer helemaal verrot gescholden, maar sinds een paar maanden is het stil. Ik weet niet of ik dit een goed teken moet vinden, dat moet de toekomst uitwijzen. Intussen kunnen we weinig tot niets doen om haar te beschermen, behalve er voor haar zijn.’

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.