Franska.nl

Gisteren kon je er al over lezen: mensen met een hond of kat schijnen betere relaties te hebben. Ha, die heb ik dus! 

Nou denk ik dat het niet meteen noodzakelijk is om naar het asiel te rennen als je relatie op dit moment in het slop zit, want een hond of kat vraagt namelijk ook nogal wat aandacht. En die heb je niet voor zo’n beestje als je moet vechten voor je huwelijk, natuurlijk. Dan gaat al je tijd en energie zitten in het vechten voor elkaar en daar schiet een hond die moet plassen, of een kat die geaaid wil worden, dan waarschijnlijk weer bij in. 

Maar misschien dat een cavia, of een wandelende tak, een goede start zouden kunnen zijn. Want het gaat tenslotte om het delen van de zorg en/of de leuke verhalen over het huisdier. Dát schept uiteindelijk die band. Daarom is het nemen van een kind om de relatie nog te redden – iets wat mensen soms ook schijnen te doen – af te raden. Het staren naar een bak met groen, omdat jullie gezamenlijke wandelende tak weer niet te vinden is, schijnt ook heel gezond te zijn. En een cavia doet overdag niets, maar houdt je ’s nachts uit je slaap met een heleboel gepiep, dus dan kun je ’ s nachts wellicht iets anders ondernemen. Zo gepiept eigenlijk, een beetje tijd en aandacht voor elkaar. Ik zeg: een cavia én een wandelende tak!

Maar als je relatie dan weer top is, dan raad ik alsnog die hond aan! Een hond schijnt namelijk ook nog eens de kans op vroegtijdig overlijden te verminderen met 24%. Het wordt steeds leuker, zo’n accessoire! 

O, maar ik lees hier wel dat het vooral schijnt te werken bij alleenstaanden. Da’s dan weer jammer. 

Ik begrijp trouwens ook ineens waarom die term is veranderd naar alleen-gaanden. Het heeft als alleenstaande namelijk weinig zin om ruzie te gaan maken over het uitlaten van de hond. Je moet dat klusje gewoon altijd zelf opknappen, dus ben je al snel alleen-gaand. Joh, ineens valt ook dát kwartje. 

Maar alle gekheid op een (weggegooid) stokje: al dat bewegen is natuurlijk hartstikke goed voor je gezondheid. Dus dat de kans op vroegtijdig overlijden verminderd – in vergelijking met die mensen die samen slaap te kort komen door bijvoorbeeld de cavia, of de zorgen om de niet meer te vinden wandelende tak – dat kan ik dan wel verklaren. 

Het klinkt ook meteen heel logisch dat er steeds meer alleenstaanden komen. Ze zijn niet alleen veel gezonder door al dat bewegen tijdens het uitlaten; ze leven dus ook veel langer door het verminderde risico op vroegtijdig overlijden. 

Ik zeg dus: scheiden en een hond nemen! Weg met al die pillen en smeersels tegen onsterfelijkheid, want met een hond kom je veel verder. Riem aan de kapstok, een botoxje hier en een fillertje daar, en je blijft voor eeuwig achttien. 

Of … nou ja … behalve dan met deze hond! Daar moet je weer een beetje mee oppassen.