Allereerst wens ik: dat het komende jaar zonder al te veel geruzie om honderdduizend keer niets mag verlopen. Dat we ons bezighouden met oplossingen in plaats van in problemen te denken. Lees verder
Wieke’s ouders hadden totaal tegenstrijdige opvattingen over de door haar uit te voeren goede voornemens. En daarom worden dit Wieke’s goede voornemens van dit jaar… Lees verder
Wieke organiseert zelf wel lol in de file. Lees verder
Zeven jaar woonde ik daar en nog altijd denk ik: wat waren zij fantastische mantelzorgers. Zij inspireerden me tot het schrijven van dit verhaal. Ik vond het in mijn boekenkast en dacht: ik deel het vandaag met jullie.
Lees verder
In Zambia is een duif kostelijk voedsel. Mijn vriend Benson fokt ze in een prachtige duiventil. Zo nu en dan eten ze er een paar op. Dan zou je toch als duif denken: ‘ik smeer ‘m, mooi dat ik niet in deze til blijf zitten.’ Maar ja, dat kleine mini-koppie hè? Ze komen niet op het idee. Lees verder
1990: het kerstspel, opgevoerd door kinderen, was destijds in de houten kapel in ons Groningse dorpje altijd een hoogtepunt. Wij, de ouders, regelden de gang van zaken. Lees verder
Sodeju. Een bekeuring. Dat is me lang niet gebeurd. Voor het laatst in Zambia, waar overal roadblocks zijn. Racisme mag je het niet noemen, maar het is een feit dat men de blanken er altijd uitpikt. Als het geen racisme is, wat dan wel? Lees verder
Zelf je kinderen ophalen neemt een brokje ongerustheid weg. Maar dat gevoel blijft latent aanwezig. Zelfs als ze de veertig naderen. Lees verder
Ik vind het meer lijken op iets dat al eerder door iemand anders is gegeten en dat geherkauwde spul hebben ze uit krenterigheid nu in die pannetjes geflikkerd. Lees verder
Het was weer raak de afgelopen tijd. Drie begrafenissen, met herdenkingsbijeenkomsten die van elkaar verschilden als de zon en de maan. Lees verder
Om kwart over elf moest ik beginnen met mijn verhaal maar we kregen de beamer niet aan de praat. Toen stopte ik het stickje in de beamer in plaats van de laptop. Kwam er een knal uit het apparaat waarop de microfoon was aangesloten. En liep ik bijna een heupfractuur op… Lees verder
Dus bestelt ze vier nieuwe. En moet ze opeens vier kilo afvallen… Lees verder
Als ik dit zo lees vraag ik me af of zij nou echt alleen schuldig is, of valt de ouders van het overleden kindje ook iets te verwijten? Lees verder
De kraamverzorgster bij ons derde kind was een nachtmerrie. Lees verder
Want hoe verban ik anders al die kerels en hun gedoe uit mijn gedachten? Lees verder
Ik word chagrijnig van het gedoe rondom wel/niet Zwarte Piet. Ik had geen zin om er hier ook maar één letter aan te wijden, maar ik doe het toch, omdat de boel nu lijkt te ontploffen. Lees verder
Blijf onder de radar van de camera’s. Vertoon je niet daar waar ze hangen. En dat is bijna overal. Lees verder
Allereerst wens ik: dat het komende jaar zonder al te veel geruzie om honderdduizend keer niets mag verlopen. Dat we ons bezighouden met oplossingen in plaats van in problemen te denken. Lees verder
Wieke organiseert zelf wel lol in de file. Lees verder
In Zambia is een duif kostelijk voedsel. Mijn vriend Benson fokt ze in een prachtige duiventil. Zo nu en dan eten ze er een paar op. Dan zou je toch als duif denken: ‘ik smeer ‘m, mooi dat ik niet in deze til blijf zitten.’ Maar ja, dat kleine mini-koppie hè? Ze komen niet op het idee. Lees verder
Sodeju. Een bekeuring. Dat is me lang niet gebeurd. Voor het laatst in Zambia, waar overal roadblocks zijn. Racisme mag je het niet noemen, maar het is een feit dat men de blanken er altijd uitpikt. Als het geen racisme is, wat dan wel? Lees verder
Ik vind het meer lijken op iets dat al eerder door iemand anders is gegeten en dat geherkauwde spul hebben ze uit krenterigheid nu in die pannetjes geflikkerd. Lees verder
Om kwart over elf moest ik beginnen met mijn verhaal maar we kregen de beamer niet aan de praat. Toen stopte ik het stickje in de beamer in plaats van de laptop. Kwam er een knal uit het apparaat waarop de microfoon was aangesloten. En liep ik bijna een heupfractuur op… Lees verder
Als ik dit zo lees vraag ik me af of zij nou echt alleen schuldig is, of valt de ouders van het overleden kindje ook iets te verwijten? Lees verder
Want hoe verban ik anders al die kerels en hun gedoe uit mijn gedachten? Lees verder
Blijf onder de radar van de camera’s. Vertoon je niet daar waar ze hangen. En dat is bijna overal. Lees verder
Wieke’s ouders hadden totaal tegenstrijdige opvattingen over de door haar uit te voeren goede voornemens. En daarom worden dit Wieke’s goede voornemens van dit jaar… Lees verder
Zeven jaar woonde ik daar en nog altijd denk ik: wat waren zij fantastische mantelzorgers. Zij inspireerden me tot het schrijven van dit verhaal. Ik vond het in mijn boekenkast en dacht: ik deel het vandaag met jullie.
Lees verder
1990: het kerstspel, opgevoerd door kinderen, was destijds in de houten kapel in ons Groningse dorpje altijd een hoogtepunt. Wij, de ouders, regelden de gang van zaken. Lees verder
Zelf je kinderen ophalen neemt een brokje ongerustheid weg. Maar dat gevoel blijft latent aanwezig. Zelfs als ze de veertig naderen. Lees verder
Het was weer raak de afgelopen tijd. Drie begrafenissen, met herdenkingsbijeenkomsten die van elkaar verschilden als de zon en de maan. Lees verder
Dus bestelt ze vier nieuwe. En moet ze opeens vier kilo afvallen… Lees verder
De kraamverzorgster bij ons derde kind was een nachtmerrie. Lees verder
Ik word chagrijnig van het gedoe rondom wel/niet Zwarte Piet. Ik had geen zin om er hier ook maar één letter aan te wijden, maar ik doe het toch, omdat de boel nu lijkt te ontploffen. Lees verder