Het liefste verhaal van het WK

Zelfs als je niet van voetbal houdt.

 

 

 

Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik vond het wel best om deze zomer voetbal-luw door te brengen. Het murmelt een beetje op de achtergrond, ik hoor mijn vader gillen en van de bank springen als Duitsland naar huis wordt gestuurd, maar verder is het rustig. Geen borrels met blaastoeters en andere ongein, gewoon rust, geen stress en geen teleurstellingen ook.

 

Toch word ik zo langzaamaan in het WK gezogen. Gisteravond als die Duivelse Belgen na, laten we eerlijk zijn, een matige match ineens in de allerlaatste minuut het winnende doelpunt scoren. ‘Dat is voetbal’ zou Johan Cruijff hebben gezegd en zo is het ook.

 

Ik dacht aan Rick de Saedeleer, de inmiddels overleden Belgische commentator. Ook als je niet per se van voetbal houdt, is luisteren naar hem een feest. Hier vind je een compilatie van zijn beste commentaren en geloof me, je ligt gevouwen en er rollen tranen over je wangen. Tegelijk. Zou hij daarboven tevreden en trots zitten toe te kijken? Of waarschijnlijk springt hij van wolk tot wolk met gebalde vuisten en geheven hoofd. Ondertussen heel hard Belgicaaaaaaa roepend. Mocht het gisteravond ergens bij onze zuiderburen hebben geonweerd, dan was het Rick.

 

 

Maar het liefste verhaal van het WK komt uit Brazilië, het land van het voetbal. Het land van Pelé, die eigenlijk Edson Arantes do Nascimento heet. Pelé was zijn bijnaam en betekent ‘de lappenbal’ omdat, zo gaat het verhaal, hij geen geld had voor een echte voetbal en dus van lappen en oude sokken een bal knutselde. Het land van voetbal is Brazilië nog steeds. En van armoede ook. De 8-jarige Pedro droomde in zijn huisje over het voetbal en verzamelde plaatjes voor zijn Panini-album. Ken je dat? Panini is de Italiaanse stickerfabrikant die al sinds de jaren ’70 verzamelboeken uitbrengt.

 

Maar de ouders van Pedro hadden geen geld om de stickers te kopen voor het boek. Dus wat deed Pedro? Hij leende de albums van zijn vriendjes en tekende zijn voetbalhelden na. Dit verhaal bereikte de mensen van Panini uiteindelijk. Wat zou ik graag het gezicht van de kleine Pedro hebben gezien toen hij het complete album, inclusief de zeldzame exemplaren, opgestuurd kreeg van de firma Panini.

Dat en die dansende Rick de Saedeleer.

 

Ik wens je een mooie dag.

 

Door: May Britt Mobach

 

May-Britt Mobach is hoofdredacteur van Amayzine.com, voor Franska.nl schrijft ze over haar bijzondere gezin.

Fotografie: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs