Franska.nl

Het was een prachtige ochtend, niets stond het succes dat wij met de zeepkistenrace van mijn jongste zoon zouden behalen, in de weg. Snel nog even een lekke band geplakt en de laatste lik verf op onze zeepkist gesmeerd. Handige Harry, zo noemen ze mij thuis als ik weer eens aan het klussen ben.

Deze zeepkistenrace is een jaarlijks terugkerend feest bij ons in de buurt. Vaders en grootvaders sloven zich uit om de mooiste maar toch vooral de snelste zeepkist te bouwen. Ook dit jaar deden de 4 Musketiers (zo noemen de moeders van de vier vriendjes inclusief onze zoon ze al sinds groep 1) weer mee. Met een Ferrarirode driewieler.

De race was in volle gang en kinderen gierden het uit van de pret.

‘heb je gehuild?’ klonk het plagerig nee man, last van geïrriteerde ogen

Ik had die dag op het laatste moment een rol toebedeeld gekregen langs het parcours: stofjas aan, en helpen langs het met hooibalen afgezette stuk weg. Veel, heel veel hooibalen en veel stof en wind zorgden er binnen de kortste keren voor dat mijn ogen begonnen te irriteren . En het domste dat je dan kunt doen, is gaan wrijven in je ogen, maar het is gewoon zó lekker om te doen. Het wrijven werkt verslavend want het lost de irritatie op, al is het voor maar heel even. En dan weer, en weer. In no time waren mijn ogen rooddoorlopen, alsof ik een nacht flink had doorgehaald. Het liefste zou ik ze dichtdoen en er een verkoelende zak ijs op leggen. Die verrekte stof en pollen ook!

‘Wat is er met jou aan de hand? Heb je gehuild omdat je zoon weer niet heeft gewonnen?’, klonk het plagerig van een concurrerende vader. ‘Nee man, last van geïrriteerde ogen!’, kapte ik hem af.

 
Dit schoot niet op zo. Ik haastte mij naar de verbandtrommel van de wijkvereniging om te zien of daar soms een middeltje in zat voor droge en geïrriteerde ogen. Wat ik daar vond was vooral veel verband en pleisters, meters pleisters, gaasjes, maar ook wondgel en calendulazalfjes voor jeukende… huid! Nee, iets voor mijn ogen moet ik hebben! Bijna wanhopig werd ik er van.
 
En toen zag ik ineens in een hoekje van de verbandtrommel, die de afmetingen van een volwassen broodtrommel uit grootmoeders tijd had, een flesje oogdruppels! Ik las de gebruiksaanwijzing: VSM Oogdruppels*, een medisch hulpmiddel ter verlichting en bevochtiging van droge, vermoeide, geïrriteerde en gezwollen ogen. BINGO! Precies wat ik nodig had! Snel deed ik een paar druppels in elk oog. Wat een heerlijke verlichting en een weldaad boden die druppeltjes voor mijn droge en geïrriteerde ogen, heel fijn! Ik kon weer terug naar de race, want mijn rol was om toezicht te houden dat alles langs het parcours vlotjes en veilig verliep.

De 4 Musketiers sloten de dag af met een mooie podiumplek. Ze eindigden op de tweede plaats. Tevreden liepen we terug naar huis, de zeepkist voortduwend. Zegt mijn lieve vrouw: ‘Wrijven in geïrriteerde ogen moet je natuurlijk nooit doen. Beetje onhandig van mijn handige Harry’, en wierp mij een luchtkus met knipoog toe.