Wat ik zo mooi vind, is dat onze kleindochter een beetje bloed van drie nationaliteiten in zich heeft. Een Duitse mama, een Duitse oma, een Kroatische opa, en dan ook nog wat van ons natuurlijk. Een beetje Biesboschbloed (daar is mijn oudste voorvader in veertienhonderdzoveel al getraceerd), en nog wat Pruisisch bloed (man heeft voorouders die daar vandaan komen). En dat is waar ook, ik herinner me ineens dat mijn moeder ook een Pruisische voorvader had. Een legerofficier die het te heet onder de voeten werd en vluchtte naar Nederland. Geen mens is zomaar volbloed Nederlander, Duitser, Kroaat, Belg, Noor, etc. We zijn allemaal vermengde types. Daar moet op gedronken worden, dus ik heb Man opgedragen vast een fles champagne koud te zetten. De kleine meid is ook nog gelijk jarig met prinses Amalia. Nu ga ik dus ballonnen opblazen, Man helpen met de boom ontwarren, slingers ophangen en boodschappen doen. Dat die kleine alweer een jaar is! Het is nu al een bijdehandje. Zoon en schoondochter kregen bij de kinderopvang een boek te leen: ‘Hoe ga je om met temperamentvolle kinderen’. Hahahahaha. Ik ben niet verbaasd. Onze zoon was ook de meest temperamentvolle van de drie. Als die op volle sterkte ging gillen, hoorde de hele buurt het. En schoondochter wist er eveneens raad mee als kind. Maar zeg nou zelf, het is toch leuk om een temperamentvol kind te hebben? Al zuchten zoon en schoondochter weleens dat een saai kind ze ook heel fijn lijkt. Vooral ’s nachts.
