Wieke plant alvast haar reïncarnatie

Kan maar klaar wezen. Nog even wat afspraken maken met de autoriteiten en alles is geregeld.

 

Niet alleen in Nederland piepen mensen over het weer. Dat doet men overal. Van Eskimo tot  Papua. Bij jullie vriest het en daarom staan de  ijsmeesters  in de startblokken. Vast weer voor de kat z’n viool. De hondenpootjes moeten met vaseline ingesmeerd worden en er zijn staatjes beschikbaar waarop te lezen valt welke honden extra vatbaar voor vorst zijn. Het is tobben, maar er zijn verwarmde huizen en er is warm water.

 

Ga even mee om te kijken hoe men in Zambia reageert op een koude-inval die er niet om liegt? Oók tobben!  Van 30 naar 24 graden.  Het zal je gebeuren! Het land slaat massaal aan het bibberen. In het ziekenhuis vinden we een kleumende patient die zo naar de Noordpool kan afreizen. Bivakmuts, een gewatteerde jas en dikke dekens. En nog ligt hij te klappertanden. Baby’s worden altijd dik ingepakt. Wie het kan betalen hult het kleintje in minstens twee babypakjes, plant een dikke ijsmuts op het koppie,  wikkelt er een chitenge omheen en vervolgens wordt het kindje uit voorzorg in een dikke polyester deken gerold. Ik krijg al ademnood als ik er naar kijk.  Ik wil graag reïncarneren en in Afrika terugkomen, maar ik ga in het eventuele hiernamaals regelen dat ze in mijn geval die babyfase overslaan.

 

 

 

 

 

Waarover je ook oneindig kunt jammeren: regen.  Er valt lokaal te veel of te weinig hemelwater in Zambia. In de hoofdstad Lusaka drijven auto’s als bootjes met de stroom mee, omdat de riolering daar niet klopt. De maisoogst op het platteland  is nu al mislukt.  De planten verzuipen of verdrogen. Sommige dorpen zijn niet bereikbaar vanwege de modderstromen, andere dorpen hebben nog geen druppel gezien.  Geen peil op te trekken.

 

Kortom, als je niets te vertellen hebt en toch graag iets wil zeggen, dan hebben we altijd nog het weer.  Ook hier.  En laat ik nou vandaag echt niets te vertellen hebben? Dusss… mekker ik daarover. Straks gaat het regenen. Vanmiddag schijnt de zon. In beide gevallen loop ik onder een paraplu. En loop ik heen en weer met natte was. Soms hang ik de boel wel drie keer per dag opnieuw aan de lijn.

 

Mijn ideale weertype ziet er zo uit:  ’s nachts regen, overdag droog. Nooit temperaturen beneden de twintig graden. Nooit meer ijs of sneeuw.  Overal bloemen en natuurlijk palmbomen. Ik hoop dat ik met de autoriteiten die over reïncarnatie gaan, tot een compromis kom.

Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.