Franska.nl

Wat doet Wieke als ze zich verveelt?

 

Vette onzin, wat Wiekes man beweert.

 

Echt, mijn hele leven heb ik nog nooit stilgestaan bij wat mij gisteren, losjes onder het eten, werd toegevoegd. Al sinds ik haar op mijn hoofd heb, draai ik met mijn vingers krulletjes. Waarom? Weet ik veel? Maar man dacht het ineens te weten:

 

‘Daar moet je mee ophouden, want het is een teken van desinteresse. Ik dacht pas: o, ze doet het weer, want het interesseert haar geen hol wat er wordt verteld.’ Van ontzetting hield ik op met draaien. ‘Wat krijgen we nou?’ riep ik stomverbaasd. ‘Het is zó duidelijk dat je aan je haar gaat draaien als je je verveelt,’ vond hij. ‘Bewijs het maar, wanneer deed ik dat dan, bij welk verhaal en bij welke persoon?’ Ging hij in zijn telefoon kijken wie er de laatste weken zoal bij ons over de vloer waren geweest. Mooi dat hij het niet meer wist. Nanananana! Dus dit viel onder de noemer: het is vandaag Wieke-afzeikdag.  Vroeger gebeurde dat veel vaker, toen de jongens nog thuis woonden. Goedmoedig, dat wel. Je moeder is erg geschikt als pispaal als je de leukste thuis wilt zijn, liefst nog leuker en spitsvondiger dan je broer.

 

Ik vind het gewoon lekker om aan mijn haar te frutten. Beter dan aan dat van een ander. Ik stel het me voor: meneer X vertelt een stom verhaal en dan ga ik aan zijn haar zitten. Bij kale vertellers ga je meteen de mist in. Afijn. Ik denk echt goed na of Man gelijk zou kunnen hebben. Heus wel. Soms heeft hij weleens gelijk. Terwijl ik dit zit te schrijven en nadenk over de volgende zin, wat denken jullie dat ik doe? Juist. Haardraaien. Da’s toch geen desinteresse in mezelf?  Ik heb een zwager die ook haardraait en een geïnteresseerder mens dan hij bestaat er niet. Dat vertel ik Man. ‘Maar ik zie het aan je gezicht,’ verduidelijkt hij. Dat is een andere kwestie. Als iets me echt niet interesseert, heb ik de gave (jazeker, dat is een gáve) om mezelf op te sluiten in een andere wereld. Ik knik steeds beamend en ondertussen denk ik aan iets anders. Of ik dan aan mijn haar draai, dat zou ik echt niet weten. Ik zal wel op een speciale manier kijken, dat geloof ik best.

 

Vanochtend zat ik de krant te lezen en waarachtig, Man zegt: ‘Zie je, je doet het wéér!’ Inderdaad. Maar het was hartstikke interessant wat ik las. Dus ik citeer nu even mijn Amsterdamse buurvrouw van vroeger: die onzin van Man slaat als ‘een lul op een slagroomgebakkie’. Hij zinloos zeiken? Ik draaien! Zo doen we het voortaan, ha! Haardraaien, lekker met mijn middelvinger!