Wat doet het met je?

 

Als je de ware maar niet kunt vinden…

 

 

 

 

Wat doet het met je, als je de ware maar niet kunt vinden en jaar in jaar uit als single door het leven fladdert? Feestjes, uit eten, naar de bios, vakanties, naar bed gaan, aan een nieuwe dag beginnen, kerst, je favoriete serie bingen zonder partner… Ik geef het je te doen. En toch zijn er nog nooit zoveel mensen geweest die dat dus inderdaad doen omdat er nog nooit zoveel singles zijn geweest als nu – de verwachting is dat dat er overigens nog veel meer zullen worden in de komende jaren. 

 

Alleen al in mijn eigen kringetje zijn er best wat voorbeelden van te vinden. Man die verlaten werd en niet van zijn ex kan loskomen, vrouw die weduwe werd en niemand kan vinden die ook maar in de verste verte aan haar overleden man kan tippen, vrouw die heel lang geleden een korte relatie had waarna het in de liefde nooit meer lukte, vrouw die afwisselend op mannen en vrouwen viel en er op een dag niet meer uitkwam, man die weduwnaar werd en nu zo graag een nieuwe partner wil dat het afschrikkend werkt.

 

Goede vrienden maken veel goed. Net zoals liefhebbende ouders, broers en zussen waarmee het goed botert, kinderen die zich om je bekommeren, een buurman bij wie je altijd kunt aankloppen. Zolang je ervan op aan kunt dat er altijd iemand is die voor je klaarstaat, die je ’s nachts kunt bellen als dat nodig is, die een bedje voor je opmaakt als je ziek bent en een bord bijzet op kerstavond, zul je niet vereenzamen.

 

Maar een chronisch gebrek aan intimiteit kan gaan schuren, een one-night-stand is meestal niet op afroep beschikbaar – voor zover je daar überhaupt al voor in de wieg bent gelegd – en seks met jezelf is toch anders dan seks met z’n tweeën. En dan is er nog die arm om je heen. Gewoon omdat dat fijn is, vertrouwen geeft, warmte biedt, troostrijk is. Onze vriend die zich maar met moeite van zijn ex kan losmaken vraagt soms of ik hem heel even wil vasthouden, heel even een knuffel, want daar knapt hij zo van op. Een oude vriendin van mijn man kwam tijdens corona bij ons eten en vertelde dat ze zich die ochtend realiseerde dat het minstens drie maanden geleden was dat iemand haar had aangeraakt. Niet eens als in knuffelen of vrijen maar gewoon huidcontact. Een hand op je schouder, een zoen op je wang. Na corona moest het maar eens afgelopen zijn met dat single zijn want dat had nu lang genoeg geduurd. Of haar dat gelukt is? Soms zet ze al haar principes opzij en maakt ze vol goede moed een profiel aan op een datingsite. Soms komt daar een date uit voort. Tot nu toe bleef het daarbij. 

 

Dan toch liever gelukkig alleen dan ongelukkig met een ander. 

 

 

 

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans