Franska.nl

‘Bah, vies mama!’ Als kleuter gooide je die risotto van je moeder het liefst op de grond. Maar als je 27 bent, dan snap je wel dat het goed toeven is in Restaurant di mama. Want die risotto, of die stamppot van je vader, die smaakt gewoon hartstikke goed. En het is natuurlijk aperelaxed als er op je 27ste elke dag zo’n lekker prakkie klaarstaat als je uit je werk komt.

Waar dit over gaat? Nou, over Hotel di mama!. Want meer en meer Europese 25- tot 30-jarigen wonen steeds langer thuis. In Nederland bijna één op de vijf van deze late twintigers. Een op de vijf! En in Griekenland, Malta en Kroatië eet bijna driekwart van deze jongeren nog risotto di mama. En ja hoor, mannen zijn hier nóg bedrevener in dan vrouwen. Gemiddeld woont bijna de helft van de Europese 25-plus-mannen thuis (tegenover 34 procent van de vrouwen). In Nederland gaat het ‘slechts’ om een kwart van de mannen. Al vind ik dat behoorlijk veel. Maar mannen in Kroatië zijn nog meer aan mama gehecht. 86 procent! Unk!

Waar kómt het dan door, die drie-decennia-thuiswoon-explosie? Nou, door de duurdere huizen, natuurlijk. Krapte op de woningmarkt. Studieschulden. Of door werkloosheid. Allemaal financiële redenen. Maar stiekem popt bij mij ook de vraag op of het niet komt doordat de prinsjes en prinsesjes zo’n makkelijk leventje wel relaxed vinden. Want eerlijk is eerlijk, ik snap ik ze wel. Hups, je onderbroeken zonder zorgen in mama’s wasmand gooien, lekker op een schone wc kunnen poepen, of uit een pak melk uit de gevulde koelkast kunnen drinken… Makkelijk toch?

Komt het niet doordat de prinsjes en prinsesjes zo’n makkelijk leventje wel relaxed vinden?

En als ik dan even verder denk: wat vinden hun ouders hier dan van? Want na al die jaren zorgen is het toch juist fijn als je je eigen leven weer kunt indelen, en dat je kind op eigen benen staat? Ja, misschien is het heus gezellig als je 28-jarige dochter nog op zolder woont, toch zou ik niet van haar escapades willen weten. Of wil ik de vrienden van mijn 29-jarige zoon niet in de badkamer hebben als ze in zijn slaapkamertje op bezoek zijn en even moeten plassen …

Het komt mij wat onvolwassen over, zo’n volwassen kind inwonend bij zijn of haar ouders. Makkelijk. Lui misschien. Of teren op de goedheid van die ouders. Maar gezien die cijfers is er meer aan de hand. Iets wat niet klopt. Een financiële ongelijkheid die een groot effect heeft op een (deel van die) jonge generatie. Die misschien wel onwaardig is voor elke jongvolwassene die zijn eigen leven wil opbouwen en onder de vleugels van zijn ouders vandaan probeert te komen.

Dus kan ik alleen maar concluderen: hup hup, veel goedkope starterswoningen bouwen. Want die hebben ze nodig! En wedden dat die jonge mannen en vrouwen graag hun ouders uitnodigen in dat eerste eigen huisje? Wat de pot dan schaft? Risotto natuurlijk!