‘We weten het allemaal, dat de man van één uit onze vriendinnengroep regelmatig naast de pot piest.’
‘Vriendin B. heeft hem een keer gezien in een kroeg. Met een vreemde vrouw die tegen hem op stond te rijden en met wie hij zwaar tongend en overduidelijk lichtelijk aangeschoten de tent verliet. De man van vriendin S. is hem een keer tegengekomen in de stad met een juffrouw waar hij zijn handen niet van af kon houden. Vriendin K. werd zelf een keer door hem lastiggevallen op een feestje. Zijn hand verdween zowat in haar kruis en hij zat er niet eens mee dat ze hem een lel verkocht. Alsof er niets was voorgevallen pakje hij gewoon een vers biertje.
Iedereen weet of vermoed het dus, dat deze man het niet bij zijn eigen vrouw kan houden. Behalve zijn vrouw, onze vriendin P. We hebben het er al vaker over gehad. Of we het haar moeten vertellen. Of het de plicht van goede vriendinnen is om eerlijk te zijn over dit soort zaken. De een vindt van wel – ‘als jullie me niets zouden vertellen zou dat einde vriendschap zijn’ -, de ander twijfelt en laat de waarheid liever in het midden. Ik denk dat het erop neerkomt dat we het risico niet durven te nemen. Onze vriendin P. zit met twee kleine kinderen thuis terwijl hij het grote geld binnenbrengt. Als zij met de kinderen alleen verder zou moeten zou dat haar leven nogal overhoophalen dus – en dat is het understatement van het jaar.
Misschien vermoedt of voelt ze heus wel dat hij haar niet trouw is, maar kiest ze ervoor om het weg te stoppen. Ooit heeft ze gezegd dat hij soms stinkend naar de drank midden in de nacht thuiskomt. Hij zou het nodig hebben om soms met zijn maten van kantoor een avondje de stad in te gaan om stoom af te blazen en dat snapte ze best. ‘Want de werkdruk op dat kantoor is onmenselijk groot.’
Niets doen en niets zeggen, dus. Dat is wat wij vriendinnen hebben afgesproken. Al zijn we het er allemaal ook over eens dat het vaak als verraad voelt om ons aan die afspraak te houden. Ik betrap mezelf erop dat ik steeds meer de neiging voel om vriendin P. uit de weg te gaan. Zo moeilijk vind ik het om niet uit te spreken wat ik weet.’
Barbara’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
