‘Toen ik besloot om alleen voor een kind te gaan, ging het snel’
‘En toen ik deze vent aan de bar zag zitten, wist ik het.’
‘Moeder worden was een obsessie voor me geworden. Elke kinderwagen, elke baby, ja zelfs elke kinderkledingwinkel zorgde voor een steek in mijn maag. Ik was vijfendertig en single en de mannen lagen niet voor het oprapen: óf te jong, óf te oud, óf getrouwd, óf gewoon geen bal aan. Ik besloot om het idee van de ideale relatie los te laten en in mijn eentje voor een kind te gaan.
Toen ik deze vent aan de bar zag zitten wist ik het. Ik ging op de versiertoer en zo moeilijk was het verder niet. Het vlees was zwak, laten we maar zeggen. We hadden een, twee, drie keer seks die eerste nacht. En spraken daarna nog een paar keer af om het nog eens over te doen.
Achteraf bleek dat het in die eerste nacht al raak was geweest. Toen ik hem vertelde dat er ‘een ongelukje’ was gebeurd en dat ik had besloten om het kindje te houden maar dat ik verder niets van hem verwachtte, schrok hij zo erg dat ik daarna niets meer van hem hoorde. Na de bevalling stuurde ik hem een geboortekaartje met een briefje erbij: ‘het is een meisje geworden, ze maakt het goed en ik ben dolgelukkig met haar.’
Mijn dochter is nu drie. Hij heeft haar nog nooit gezien, ik heb hem zelfs nooit meer gesproken. Ik ben nog steeds single en heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik mijn dochtertje verder in mijn eentje doe. Het is goed zo. Al is er, als ik heel eerlijk ben, diep in mijn hart wel een stemmetje dat zich op gezette tijden laat horen. Dat stemmetje zegt dat ik mijn kind willens en wetens een vader heb onthouden en dat ik er rekening mee moet houden dat ze op een dag vragen gaat stellen en dat ze haar vader zal willen zien. Ze zal willen weten wie haar andere helft is en daar heeft ze ook recht op.
Soms kan ik naar kijken en bekruipt me de angst dat ze in niets op mij lijkt. Natuurlijk google ik haar vader nog wel en dan zie ik zijn kaaklijn, zijn ogen. Als de angst om haar kwijt te raken me bij mijn keel grijpt, zie ik een jonge vrouw voor me die op een dag kennismaakt met haar vader en voor het eerst van haar leven het gevoel heeft dat ze thuiskomt. Dat ze op die dag naar mij toe zal komen met de vraag hoe ik het in vredesnaam in mijn hoofd kon halen om haar zo doelbewust zonder vader op de wereld te zetten. En dat mijn liefde voor haar op die dag niet langer genoeg voor haar zal zijn.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen.Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
