Franska.nl

Ik zag het mijn buurvrouw van de week ook doen en ik weet nog dat ik me toen afvroeg of ze er weer een dwangneurose bij had. Ze liep naar de auto, klopte drie keer op de motorkap en legde daarna haar oor erop.

Zou ze iets fluisteren nu? dacht ik nog. Zou ze zo een band met haar auto proberen te op te bouwen, in de hoop dat hij haar niet wéér in de steek gaat laten? Ik kon het me al niet voorstellen hoor, maar ik wist het pas zeker toen ik het iemand op de parkeerplaats bij de supermarkt ook zag doen.

Wat is dit? dacht ik nog. Weer een nieuwe challenge ofzo? Maar in beide gevallen zag ik nergens een camera. Gelukkig maar, zou je denken, want het ziet er ook niet uit. Als je niet precies weet wat iemand aan het doen is, is het een hele rare handeling.

Maar: ik ben er inmiddels achter!

Medewerkers van de dierenambulance in Brabant schijnen hiertoe te hebben opgeroepen, las ik in de krant. Ze hebben daar al twee hele keren moeten uitrukken voor een kitten onder de motorkap en willen daarom meteen weer het hele land mobiliseren. Ze roepen automobilisten nu op om alles goed te controleren voordat ze in de auto stappen. ‘Klop altijd even op de motorkap en luister of je geen gemiauw hoort,’ staat er te lezen in het artikel.

Maar jongens, ik heb het al zo druk als ik de deur uit ga. En ik heb zelf al meer dan drie keer een spin in mijn slaapkamer gehad en roep dan toch ook niet heel Nederland op om eerst de slaapkamer te checken voordat men gaat slapen?
Laten we nou niet overdrijven, hè. Laten we het erop houden dat dat van die twee katjes gewoon toeval was, en dat we gewoon kunnen blijven hopen dat er meestal niets onder de motorkap zit als we instappen.

Hoewel… Ik heb ook eens gelezen over een bom onder een motorkap en ben toen zeker nog drie weken bezig geweest om mezelf te overtuigen dat ik dat écht niet elke dag hoefde te checken.

Ja, mij heb je zo geprogrammeerd, hoor. Als ik ’s avonds de deur uitga zit ook altijd dat stomme riedeltje van ‘raam dicht, lichtje aan en deur op slot’ in mijn hoofd. ‘Ik blijf het tóch zeggen hoor,’ roep ik dan ook altijd nog even.
‘Dicht/aan/op slot,’ zing ik altijd voordat ik de deur uit ga. En nu moet dat dus ‘dicht/aan/op slot/klop klop/en luister’ worden.

Maar ja, ze zijn wel schattig, die kleine katjes. Dus ach, ‘kleine moeite/groot plezier,’ zing ik alweer, volkomen voorgeprogrammeerd.