Wieke was in een pestbui
Maar toen belde die ene vriendin. Die vriendin die alles altijd weer goedmaakt. Wel helemaal door deze herinnering. Lees verder
Maar toen belde die ene vriendin. Die vriendin die alles altijd weer goedmaakt. Wel helemaal door deze herinnering. Lees verder
En daar had hij eigenlijk wel een goede reden voor. Maar Wieke hield er een mooie herinnering aan over.
Lees verder
Wieke is er klaar mee. Haar man heeft Kondo in zijn genen.
Lees verder
Wieke gaat in het voorjaar terug naar Zambia en heeft nieuwe safarikleren nodig. Maar dat blijkt moeilijker dan verwacht…
Lees verder
‘Verbijsterd kijk ik naar Theresa May in de leeuwenkuil. Ze probeert boven het ordinaire gekrijs uit te komen, maar niemand luistert. Iedereen is tegen, linksom of rechtsom en dat zal de wereld weten…’ Lees verder
Haar geld, tas, en het tijgertje van haar kleindochter worden gejat. Maar dan staat Anniko van Santen opeens naast haar als een reddende engel in nood. Lees verder
Wat een consternatie mensen! Ik heb het over de Postcodekanjer, die gevallen is in Glimmen, het dorp waar wij van 1980 tot 1992 woonden. Lees verder
Wieke’s ouders hadden totaal tegenstrijdige opvattingen over de door haar uit te voeren goede voornemens. En daarom worden dit Wieke’s goede voornemens van dit jaar… Lees verder
Zeven jaar woonde ik daar en nog altijd denk ik: wat waren zij fantastische mantelzorgers. Zij inspireerden me tot het schrijven van dit verhaal. Ik vond het in mijn boekenkast en dacht: ik deel het vandaag met jullie.
Lees verder
Ik vind het meer lijken op iets dat al eerder door iemand anders is gegeten en dat geherkauwde spul hebben ze uit krenterigheid nu in die pannetjes geflikkerd. Lees verder
Om kwart over elf moest ik beginnen met mijn verhaal maar we kregen de beamer niet aan de praat. Toen stopte ik het stickje in de beamer in plaats van de laptop. Kwam er een knal uit het apparaat waarop de microfoon was aangesloten. En liep ik bijna een heupfractuur op… Lees verder
Want hoe verban ik anders al die kerels en hun gedoe uit mijn gedachten? Lees verder
Zit ik er de hele tijd over te praten, vergeet ik er zelf iets aan te doen. Excuses lieve Wieke, ik ga het vandaag goedmaken. Lees verder
Waarom ik wel naar haar luister en niet naar m’n man? Dat is simpel… Lees verder
Maar toen belde die ene vriendin. Die vriendin die alles altijd weer goedmaakt. Wel helemaal door deze herinnering. Lees verder
Wieke is er klaar mee. Haar man heeft Kondo in zijn genen.
Lees verder
‘Verbijsterd kijk ik naar Theresa May in de leeuwenkuil. Ze probeert boven het ordinaire gekrijs uit te komen, maar niemand luistert. Iedereen is tegen, linksom of rechtsom en dat zal de wereld weten…’ Lees verder
Wat een consternatie mensen! Ik heb het over de Postcodekanjer, die gevallen is in Glimmen, het dorp waar wij van 1980 tot 1992 woonden. Lees verder
Zeven jaar woonde ik daar en nog altijd denk ik: wat waren zij fantastische mantelzorgers. Zij inspireerden me tot het schrijven van dit verhaal. Ik vond het in mijn boekenkast en dacht: ik deel het vandaag met jullie.
Lees verder
Om kwart over elf moest ik beginnen met mijn verhaal maar we kregen de beamer niet aan de praat. Toen stopte ik het stickje in de beamer in plaats van de laptop. Kwam er een knal uit het apparaat waarop de microfoon was aangesloten. En liep ik bijna een heupfractuur op… Lees verder
Zit ik er de hele tijd over te praten, vergeet ik er zelf iets aan te doen. Excuses lieve Wieke, ik ga het vandaag goedmaken. Lees verder
En daar had hij eigenlijk wel een goede reden voor. Maar Wieke hield er een mooie herinnering aan over.
Lees verder
Wieke gaat in het voorjaar terug naar Zambia en heeft nieuwe safarikleren nodig. Maar dat blijkt moeilijker dan verwacht…
Lees verder
Haar geld, tas, en het tijgertje van haar kleindochter worden gejat. Maar dan staat Anniko van Santen opeens naast haar als een reddende engel in nood. Lees verder
Wieke’s ouders hadden totaal tegenstrijdige opvattingen over de door haar uit te voeren goede voornemens. En daarom worden dit Wieke’s goede voornemens van dit jaar… Lees verder
Ik vind het meer lijken op iets dat al eerder door iemand anders is gegeten en dat geherkauwde spul hebben ze uit krenterigheid nu in die pannetjes geflikkerd. Lees verder
Want hoe verban ik anders al die kerels en hun gedoe uit mijn gedachten? Lees verder
Waarom ik wel naar haar luister en niet naar m’n man? Dat is simpel… Lees verder