In de tijdmachine
Nare maatregelen mensen, maar wij blijven thuis en zien voorlopig, met pijn in ons hart, af van de bezoekjes van en aan onze (klein)kinderen… Lees verder
Nare maatregelen mensen, maar wij blijven thuis en zien voorlopig, met pijn in ons hart, af van de bezoekjes van en aan onze (klein)kinderen… Lees verder
Want door jouw kampeergen heb ik wel heel veel fantastische ervaringen opgedaan. Lees verder
Soms moet het hè? Mensen te eten vragen die je eigenlijk vervelend vindt. Het gaat hier om een echtpaar, waarvan de ene helft een lieverd is en de andere helft een gebakje. Met poepvulling. Lees verder
Gooi nooit je dierbare brieven weg Lees verder
Je ziet ‘m niet, maar hij of zij is er duidelijk wel: we hebben een mol. Misschien wel tien mollen. Lees verder
Eindelijk, vijfentwintig jaar na een jammerlijk gemiste kans, is het dan toch gelukt: wij hebben een Sjors in de familie. Even een flashback, zoals jullie weten ben ik daar dol op. Daar gaat ie: Lees verder
Wil ik de wijnkoeler uit de kast pakken, sta ik met een zilverkleurige bus in mijn handen en constateer: oeps, dit is hem niet… Wat het wel is? Lees verder
En ook over het liedje van Jochem Myjer… Lees verder
Hij vond mij onbeschoft en ik vond mezelf nog best beleefd… Lees verder
Daar komt het stokpaardje aangehuppeld
Lees verder
Dat zwart-wit denken ook altijd… Lees verder
Wedden dat mijn kef een acht scoort? Lees verder
Wieke verpest het diploma van haar man. Lees verder
Je staat gelukkig nog wel met één mooi been tussen de deur op de redactie, maar het voelt toch raar en een beetje verdrietig dat je nu niet meer mijn cheffie bent. Lees verder
Wieke kijkt alleen… ze zoent die mannen niet… Lees verder
Wieke heeft een serieus gesprek met een citroengeranium. Lees verder
Ook vandaag nog een gouwe ouwe, die niet heel bekend zal zijn. Het gebeurde in 2015. We gaan terug naar de operatiekamer in het Saint Francis ziekenhuis in Katete! Lees verder
Omdat ik even op vakantie ben, een gouwe ouwe die ik drie jaar geleden op faceboek had gezet. Ik plagieer mezelf dus. Dat mag. Ik neem jullie mee terug naar 2016, toen Man en ik voor de zoveelste keer een weekend in ons paradijs dat South Luangwa heet, bivakeerden. Lees verder
Als een jarig kind neus ik wel twintig keer per dag in mijn telefoon, om te kijken hoeveel geld er staat voor de waterpompen en iedere keer roep ik naar Man: er is alweer honderd euro bij!’ De stand van vandaag, terwijl ik dit schrijf (dinsdag 23 juli), € 19.200,00 Lees verder
Een Volkskrant Magazine vol over kletsen om de klets ligt voor mij. In het Engels: small talk. Oftewel: hoe ouwehoer je over niks? Lees verder
Nare maatregelen mensen, maar wij blijven thuis en zien voorlopig, met pijn in ons hart, af van de bezoekjes van en aan onze (klein)kinderen… Lees verder
Soms moet het hè? Mensen te eten vragen die je eigenlijk vervelend vindt. Het gaat hier om een echtpaar, waarvan de ene helft een lieverd is en de andere helft een gebakje. Met poepvulling. Lees verder
Je ziet ‘m niet, maar hij of zij is er duidelijk wel: we hebben een mol. Misschien wel tien mollen. Lees verder
Wil ik de wijnkoeler uit de kast pakken, sta ik met een zilverkleurige bus in mijn handen en constateer: oeps, dit is hem niet… Wat het wel is? Lees verder
Hij vond mij onbeschoft en ik vond mezelf nog best beleefd… Lees verder
Dat zwart-wit denken ook altijd… Lees verder
Wieke verpest het diploma van haar man. Lees verder
Wieke kijkt alleen… ze zoent die mannen niet… Lees verder
Ook vandaag nog een gouwe ouwe, die niet heel bekend zal zijn. Het gebeurde in 2015. We gaan terug naar de operatiekamer in het Saint Francis ziekenhuis in Katete! Lees verder
Als een jarig kind neus ik wel twintig keer per dag in mijn telefoon, om te kijken hoeveel geld er staat voor de waterpompen en iedere keer roep ik naar Man: er is alweer honderd euro bij!’ De stand van vandaag, terwijl ik dit schrijf (dinsdag 23 juli), € 19.200,00 Lees verder
Want door jouw kampeergen heb ik wel heel veel fantastische ervaringen opgedaan. Lees verder
Gooi nooit je dierbare brieven weg Lees verder
Eindelijk, vijfentwintig jaar na een jammerlijk gemiste kans, is het dan toch gelukt: wij hebben een Sjors in de familie. Even een flashback, zoals jullie weten ben ik daar dol op. Daar gaat ie: Lees verder
En ook over het liedje van Jochem Myjer… Lees verder
Daar komt het stokpaardje aangehuppeld
Lees verder
Wedden dat mijn kef een acht scoort? Lees verder
Je staat gelukkig nog wel met één mooi been tussen de deur op de redactie, maar het voelt toch raar en een beetje verdrietig dat je nu niet meer mijn cheffie bent. Lees verder
Wieke heeft een serieus gesprek met een citroengeranium. Lees verder
Omdat ik even op vakantie ben, een gouwe ouwe die ik drie jaar geleden op faceboek had gezet. Ik plagieer mezelf dus. Dat mag. Ik neem jullie mee terug naar 2016, toen Man en ik voor de zoveelste keer een weekend in ons paradijs dat South Luangwa heet, bivakeerden. Lees verder
Een Volkskrant Magazine vol over kletsen om de klets ligt voor mij. In het Engels: small talk. Oftewel: hoe ouwehoer je over niks? Lees verder