‘Mamma?’ Ze mist pappa zegt ze. Ze mist pappa heel erg
‘Heeft pappa alles meegenomen?’ Haar stem en zoals ze erbij kijkt, doet me meer pijn dan mijn eigen pijn… Lees verder
‘Heeft pappa alles meegenomen?’ Haar stem en zoals ze erbij kijkt, doet me meer pijn dan mijn eigen pijn… Lees verder
‘Zijn hand glijdt heel langzaam wat omhoog tot onder de handdoek die als een lendendoek om me heen gevouwen is…’ Lees verder
Kevin heeft me de stuipen op het lijf gejaagd. ‘Hoe ga je dat straks financieel doen? Heb je überhaupt al enig idee hoe jullie de boel geregeld hebben… Lees verder
Hoewel ik zeker weet dat ik haar eerder heb gezien, weet ik niet meer waar… Lees verder
Is dit alweer iemand met een verhaal dat ik niet ken… Lees verder
Er moest hier wel iets heel ergs aan de hand zijn. Toen hij zei dat mamma een poosje weg zou gaan, zei ik dat hij zich geen zorgen moest maken… Lees verder
En dan zegt hij het weer. Wat hij drie dagen geleden ook al zei, dat we moeten praten. Hij zegt het al een stuk makkelijker nu. Geen pauze, geen niks, de woorden komen er zonder pardon uit. Hij wilde er een einde aan maken met haar – de andere vrouw -, gisteren, zegt hij. Maar… Lees verder
De rest van de dag verdoe ik met wanhopen in plaats van werken en met denken aan ‘die andere vrouw’. Vanavond zal ze met de meest geile glimlach op Hugo toe komen lopen en ze zal haar meest sexy lingerie dragen… Lees verder
Even is het stil. Dan zegt een onbekende mannenstem: ‘Je moet tegen die kerel van je zeggen dat hij met zijn gore rot poten van mijn vrouw af moet blijven!’ Van de schrik hap ik naar adem en voordat ik iets kan zeggen heeft de man opgehangen. Verdoofd sta ik op… Lees verder
‘Is er koffie?’ vraagt hij. ‘Heb je polio?’ antwoord ik. ‘Doe het effe lekker zelf.’ ‘Krijg ook maar de kolere,’ bijt hij me toe en dan loopt hij weer weg. Even later hoor ik zijn leren zolen piepen op de marmeren vloer in de hal… Lees verder
‘Is er een ander?’ Ik spuug de woorden in zijn gezicht. Pas bij de derde keer zegt hij wat ik inmiddels al weet – een ijskoud ‘ja’. Niet meer dan twee letters. Het kost me moeite om in te ademen en ik voel me duizelig… Lees verder
Mijn hoofd voelt raar dof en de bal is bijna ver genoeg omhoog gekropen om mijn maag om te laten kieperen… Lees verder
‘Heeft pappa alles meegenomen?’ Haar stem en zoals ze erbij kijkt, doet me meer pijn dan mijn eigen pijn… Lees verder
Kevin heeft me de stuipen op het lijf gejaagd. ‘Hoe ga je dat straks financieel doen? Heb je überhaupt al enig idee hoe jullie de boel geregeld hebben… Lees verder
Is dit alweer iemand met een verhaal dat ik niet ken… Lees verder
En dan zegt hij het weer. Wat hij drie dagen geleden ook al zei, dat we moeten praten. Hij zegt het al een stuk makkelijker nu. Geen pauze, geen niks, de woorden komen er zonder pardon uit. Hij wilde er een einde aan maken met haar – de andere vrouw -, gisteren, zegt hij. Maar… Lees verder
Even is het stil. Dan zegt een onbekende mannenstem: ‘Je moet tegen die kerel van je zeggen dat hij met zijn gore rot poten van mijn vrouw af moet blijven!’ Van de schrik hap ik naar adem en voordat ik iets kan zeggen heeft de man opgehangen. Verdoofd sta ik op… Lees verder
‘Is er een ander?’ Ik spuug de woorden in zijn gezicht. Pas bij de derde keer zegt hij wat ik inmiddels al weet – een ijskoud ‘ja’. Niet meer dan twee letters. Het kost me moeite om in te ademen en ik voel me duizelig… Lees verder
‘Zijn hand glijdt heel langzaam wat omhoog tot onder de handdoek die als een lendendoek om me heen gevouwen is…’ Lees verder
Hoewel ik zeker weet dat ik haar eerder heb gezien, weet ik niet meer waar… Lees verder
Er moest hier wel iets heel ergs aan de hand zijn. Toen hij zei dat mamma een poosje weg zou gaan, zei ik dat hij zich geen zorgen moest maken… Lees verder
De rest van de dag verdoe ik met wanhopen in plaats van werken en met denken aan ‘die andere vrouw’. Vanavond zal ze met de meest geile glimlach op Hugo toe komen lopen en ze zal haar meest sexy lingerie dragen… Lees verder
‘Is er koffie?’ vraagt hij. ‘Heb je polio?’ antwoord ik. ‘Doe het effe lekker zelf.’ ‘Krijg ook maar de kolere,’ bijt hij me toe en dan loopt hij weer weg. Even later hoor ik zijn leren zolen piepen op de marmeren vloer in de hal… Lees verder
Mijn hoofd voelt raar dof en de bal is bijna ver genoeg omhoog gekropen om mijn maag om te laten kieperen… Lees verder