‘Maar als mensen mij vragen waarom ik hem niet meer zie, houd ik het luchtig.’

 

‘Beetje uit elkaar gegroeid’, zeg ik dan. Maar niet dat er iets is voorgevallen – wat in werkelijkheid wel degelijk het geval is. Alleen is het verhaal te gênant om aan de grote klok te hangen. Want als dit mijn vader is, wat zegt dat dan over mij?

 

Het begon ermee dat hij op een dag tegen mijn moeder zei dat hij van haar af wilde. Dat vond ik erg, maar na zoveel jaar samen en omdat hun huwelijk wel heel erg op routine was gaan drijven, kon ik me zijn beslissing ook wel indenken. Na een aantal dagen kwam hij met het verhaal dat hij iemand anders had ontmoet waar hij zoveel om was gaan geven dat hij niet anders kon dan voor deze vrouw kiezen. De tijd die hem met haar gegeven was, vertelde hij er heftig geëmotioneerd achteraan, was beperkt. Ze had net te horen gekregen dat ze kanker had en was ongeneeslijk verklaard. Ik had zowaar met hem te doen toen. En zelfs mijn moeder vond hem, ondanks haar eigen verdriet, toch ook wel sneu.

 

Niet lang daarna huurde hij een kamertje en vertrok. Alle spullen liet hij bij ons en ook het huis mochten we houden, zei hij. Hij wilde goed voor ons blijven zorgen, want hij had te veel respect en liefde voor ons om ons aan ons lot over te laten. Tot zover leek het een scheiding volgens het boekje te worden. Totdat we bij het volgende deel van het verhaal aankomen.

 

Mijn vader had de vrouw in kwestie, zo bleek namelijk op een gegeven moment, zelfs nog nooit in het echt gezien. Hij had haar “ontmoet” op een datingsite en sindsdien met haar gemaild en sporadisch gebeld. Maar van echt contact was niet eens sprake en wat die diagnose kanker betreft: mocht die al kloppen, dan blijft het een onvoorstelbaar verhaal dat je je gezin gaat verlaten en je hele leven opbreekt, voor iemand die je niet eens ooit hebt gezien en dus ook niet echt kunt kennen.

 

Wie was die man waarmee mijn moeder meer dan vijfentwintig jaar getrouwd was? Wie was die man die mijn vader is? En als hij zulke bizarre fratsen uithaalt, wat zegt dat dan over mij? Knapt er op een dag ook bij mij iets waardoor ik net zulk gedrag ga vertonen? Liegen en bedriegen alsof het niets is?

 

Toen de aap uit de mouw kwam wilde ik hem niet meer zien. Ik kon hem niet meer in de ogen kijken. Ook niet toen hij een jaar nadat hij was weggegaan huilend bij ons aanklopte om te zeggen dat het uit was met zijn vriendin en dat hij wel weer opnieuw wilde beginnen, met ons. Sindsdien rijdt hij om de haverklap bij ons door de straat. Mijn moeder en ik zitten tegenwoordig altijd met de gordijnen dicht in onze huiskamer. Ook als het zoals nu hoogzomer en tot heel laat hartstikke licht is.’

 

 

Puck’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.