Franska.nl

Ja, niet dat ik ziek was, juist niet! Maar weet je nog dat ik de laatste keer schreef dat we de kleinkinderen zo misten, en dat we baalden dat alles via Skype moest? Nou, daar is behoorlijk verandering in gekomen. Ik heb namelijk een tijdje samengewoond met mijn schoonzoon en de kleinkinderen. Hoe vind je dat dan?

Onze dochter bleek corona te hebben, en haar man heeft een nogal drukke baan. Een baan die nu nog veel tijdrovender is geworden, en die ook nog vanuit huis uitgevoerd dient te worden. Hij kon dus onmogelijk voor de kinderen zorgen, maar onze dochter lag met vreselijke hoofdpijn en hoge koorts naar adem te happen in bed. Nét toen ook nog de crèche werd gesloten. Toestanden!

Dus je begrijpt: opa en oma mochten hun Superman- en Lois Lane-outfit weer tevoorschijn halen. En dat vonden wij best leuk. We hebben onze dochter bij ons thuis in quarantaine gelegd – en laten verzorgen door mijn lieve, stoere vrouw die dit aandurfde – en ikzelf ben bij mijn schoonzoon ingetrokken om op de kleintjes te passen. Het enige wat ik hoefde te doen was ze schoonhouden, buitenlucht bieden, bij de Zoommeetings vandaan houden, en de driftbuien temperen als papa aan de telefoon was.

En dit ging me prima af, al zeg ik het zelf. Mijn schoonzoon deed de was en de boodschappen. Hij kookte gelukkig ook en ’s avonds legden we het spul samen in bed. Zo hadden we allebei onze eigen klusjes. Als de kleintjes sliepen ploften wij moe maar voldaan op de bank en sukkelden ook wij een voor een in slaap. Maar we hebben het gered, en iedereen is weer gezond. En dat mede dankzij Pampers.

Ik moet namelijk eerlijk bekennen dat ik er ook wel een beetje tegenop zag om in mijn eentje twee kleintjes te gaan verzorgen die nog in de luiers zitten. Maar achteraf gezien was het eigenlijk een peulenschil.

Die Baby-Dry Pants van tegenwoordig zijn namelijk net onderbroekjes, dus het aantrekken is een handeling geworden die niets meer wegheeft van dat gemodder van vroeger.

Mijn dochter smeerde ‘m vroeger altijd steevast nét voordat je zo’n luier dan dicht had, dus och, och, ik heb daar wat achteraan gehobbeld met een niet op tijd dichtgeplakte luier in mijn handen. Maar die Pampers Baby-Dry Pants, die schuif je dus in één keer over de billen, en hup, klaar.

En later – als ze nat zijn – dan scheur je ze aan de zijkant weer open, tilt je kind eruit, en plakt ze met de speciale plakstrip weer dicht. Een opa kan de was doen, zeg maar. Al deed, in dit geval, mijn schoonzoon dat dus.

Bovendien bewegen die Pants door de 360º pasvorm met de baby mee. Ook handig! Dus ook geen gehannes meer met een dikke buik na het eten, waarna ’s nachts – als het buikje dan weer slinkt – de luier ineens te groot is en gaat lekken.

Of openstaande pijpjes…Was vroeger ook zo’n gedoe. Eigenlijk wil ik die Pamperspasvorm in mijn eigen kleding dus ook wel. Niet tegen lekken natuurlijk, maar het lijkt me gewoon reuzecomfortabel.

Ik had mijn schoonzoon ook beloofd dat ik de nachten zou doen (ik had dan toch al de hele avond geslapen), maar dat was dus helemaal niet nodig. De kleintjes sliepen gewoon door. En zo zijn we twee en halve week een leuk gezinnetje geweest, en toen was mijn dochter gelukkig weer beter. Althans gezond genoeg om zelf weer op haar kinderen te passen. Ze is zeker nog niet de oude, en ik raad je dan ook aan om dat virus heel serieus te nemen.  Pampers mag het leven dan wat aangenamer maken, dat coronavirus doet dat zeker niet.

Dus blijf gezond en pas alsjeblieft goed op jezelf en elkaar. Met de hartelijke groeten van Cees, die nu ook wel weer geniet van zijn krantje in alle rust, en het pamperen door oma. En die ook heel blij is dat zijn vrouw gezond is gebleven (en dus erg trots op haar is). Dag, dag!