Nou, jaaaaa… Begrijp jij dat nou?

 

Al die berichten op Twitter en Instagram…

 

Snap jij die berichten op Twitter en Instagram?

 

Ze houden heel erg veel van elkaar, melden ze allebei. Er is wederzijds diep respect, en de beste tijd van hun leven is de tijd die ze tot nu toe samen hebben doorgebracht. Wat hij haar heeft geschonken is het mooiste wat haar ooit is overkomen, en bij hem is dat precies hetzelfde, zo meldt hij in zijn tweet die tegelijkertijd wordt gepost. Ze hebben twee dotjes van kinderen en die zijn natuurlijk nóg mooier en nóg belangrijker. Dat zijn de zonnetjes die hun beider dagen elke dag weer mooier maken en daarom worden gekoesterd als waren ze van levensbelang. O, ze zíjn ook van levensbelang, lees ik daarna nog acht zinnen lang.

 

Pff… wat een geluk.

 

Hij vindt haar de mooiste vrouw op aarde en zij meldt nog iets over het niet kunnen missen van zijn humor en aandacht. Ze schrijven hoe lang ze al samen zijn en hup… wéér iets over hoe geweldig dat is.

 

Nou, kom maar door met die trouwdatum, denk ik. Want nu weet ik het wel. Het lijkt me logisch dat jullie voor de rest van je leven samen blijven, want jullie horen gewoon bij elkaar.

 

En het lijkt me trouwens ook heerlijk om als kind bij jullie te mogen opgroeien. Want wie wil dat nou niet? Twee ouders die zo dol zijn op elkaar en elkaar zó ontzettend bewonderen en steunen.

 

 

Ik lees dus nog even verder, want ik wil ook weten wáár ze gaan trouwen. En ook of die belangrijke bloedjes dan bruidskindertjes mogen zijn. Zo gaat het tegenwoordig vaak en ik kijk al uit naar de foto’s van die kleintjes in hetzelfde pakje als papa, of hetzelfde jurkje als mama. De voorbereidingen, de pracht, de praal, het geluk, de gasten, de taart en het prachtige buitenlandse kasteel waar het feest wordt gevierd; het wordt gelukkig allemaal gedeeld op sociale media, en het is om te huilen zo mooi!

 

Maar soms zijn die berichten zo lang, dat ik denk: kom op nou jongens! Ik heb niet de hele dag de tijd. Effe to the point now!

En dan kom ik bij de laatste zin en wordt het punt eindelijk gemaakt.

 

Ze gaan helemaal niet trouwen!

 

Watttt??

 

Nee, joh. Ze gaan uit elkaar! Maar ze houden nog wel heel veel van elkaar.

 

Nou, jaaaaa… Begrijp jij dat nou?

 

 

Door Tineke

 

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.