Ach Ennio,
Dat je de wereld moest verlaten, was natuurlijk niet onbegrijpelijk.
91 was je. Respectabel noemen ze dat. Nu had jij er niet een bepaalde leeftijd voor nodig om respectabel genoemd te worden. Dat was je al door die door je ziel klievende mondharmonica in Once Upon a Time in the West.
Maar je overleed niet aan ouderdom, maar door een val. Een val. Was die ene misstap niet gezet dan had je wie weet zomaar ineens in een tijdperk waarbij we corona hadden weggeblazen weer opgetreden in Ahoy. Dat deed je drie jaar geleden namelijk ook nog.
Je wordt in kleine kring begraven, in grote geëerd en over de hele wereld voor altijd herinnerd en gekoesterd.
Dat je zacht mag rustten.
Door: May-Britt Mobach
