Het is een hele tijd geleden dat ik voor het laatst op wintersport ben geweest. Vroeger gingen we elk jaar met het hele gezin, en dan ook altijd naar hetzelfde gebied in Zwitserland. Ik had daardoor een bepaald beeld van wintersportvakantie, en dacht dat dit voor iedereen hetzelfde zou zijn. Totdat ik aankwam in Les Menuires. Na een ontspannen treinreis arriveerde ik in hotel Higalik. In mijn kamer keek ik uit over de pistes die ik de komende dagen zou gaan verkennen; zo ver als ik kon kijken zag ik de skiliftjes kriskras over de bergen glijden. Les Menuires hoort bij Les Trois Vallées, en zoals de naam al doet vermoeden zijn er dus drie valleien die te ontdekken zijn vanuit de verschillende dorpen, via de 600 kilometer piste. Voor mij was het niet onverstandig braaf de gids te volgen, want met 160 kilometer piste in alleen Les Menuires alleen al, vond ik het wel zo fijn om zeker te weten dat ik de route naar het hotel ook weer terug zou vinden. Zo ontdek je, met of zonder gids, Val Thorens, Méribel en Courchevel. Wees niet bang voor bus-gedoe en lange wachtrijen, want vanuit hotel Higalik ski je zo weg, en ski je ook weer zo naar binnen als je wel toe bent aan een wijntje na een lange dag wintersporten. Om heel eerlijk te zijn was ik in het begin nog best zenuwachtig: ik had al járen niet meer geskied en vroeg me echt af of ik dat zo snel weer zou kunnen oppakken. Maar juist dan is Les Menuires de perfecte plek om weer te beginnen, want naast bijna elke rode piste ligt een blauwe. Op die manier verlies je je ervaren ski-vrienden dus nooit uit het oog, want de pistes komen uiteindelijk allemaal weer bij elkaar. En dan vind je op die plekken vaak ook nog eens de lekkerste lunchrestaurants. 

Het is Frankrijk, dus goede restaurants in overvloed

Heel even was ik bang dat je voor kaasfondue toch echt in Zwitserland moet zijn, maar natuurlijk zat ik daar helemaal naast. Frankrijk is een echt kaasland, dus juist hier proef je de bijzonderste variaties op de klassieke fondue. Als je een tafel reserveert bij Au Village raad ik je aan om te vragen naar de tafel achterin. Daar zit je namelijk gewoon in een klein chaletje, alsof je in een afgelegen berghutje bent aangekomen. Ontzettend knus. De klassieke kaasfondue is daar overigens ook gewoon te bestellen, hoor. Als je midden op de piste behoefte hebt aan wat stevige brandstof is er behoorlijk wat keuze. Mijn persoonlijke favoriet is Roc7 gewoon omdat ze daar echt fantastische pizza’s serveren. Het uitzicht over de zonnige piste voegt ook nog net even dat extra ‘wow’-gevoel toe. Voor een echte Franse Boeuf Bourguignon ski je het terras van L’Antigel op. Maar een echt bijzondere ervaring was het eten bij Le Trait d’Union. Je komt namelijk niet zomaar bij dit restaurantje terecht. Het is belangrijk om van tevoren een sneeuwschoenwandeling te reserveren. Zonder begeleiding ga je dit verborgen pareltje namelijk niet vinden. In een uur klim je de berg op, richting een klein chaletje, verstopt tussen de bomen en de diepe sneeuw. Je kunt hier niet zomaar komen aanlopen: de eigenaresse runt dit restaurant in haar eentje en neemt dan ook alleen reserveringen van één groep aan. Je kan hier trouwens ook een romantische avond met je geliefde boeken (en ook dan zijn jullie de enige gasten, toch fijn dat beetje extra privacy). Met lokale gerechten en lokale wijnen word je verwend tot je de afdeling richting het hotel weer zal moeten inzetten. Het is even pittig, maar ik verzeker je ervan dat je die avond meer dan voldaan in bed gaat liggen. 

En heb je nou he-le-maal geen zin in skiën of boarden? Ook dan is er genoeg te doen.

Laten we eerlijk zijn. Als de Olympische Spelen op tv zijn, weten we allemaal opeens de spelregels van de meest vreemde sporten. Van die soort waar je nog nooit mee in aanraking bent geweest. En als we het over de Winterspelen hebben, dan geldt dat wat mij betreft voor de biatlon. De combinatie van langlaufen en schieten is er één die ik nog niet eerder heb durven uitproberen. Gelukkig zijn die spelregels dan ook wel erg simpel, en juist daarom leek het me superleuk om het een keer zelf te proberen. Dit is hét moment om je competitieve zwager eens even totaal in te maken. Reserveer een les met een groepje vrienden en familie die ervan houden buiten de comfortzone te gaan, en eindig de les met een echte biatlon wedstrijd. Hilarisch én spannend tegelijk. Je kunt er ook voor kiezen om dat schieten achterwege te laten en gewoon een langlauftocht te boeken, of pak de kaart erbij en wandel er zelf rustig een flink aantal kilometers op los. En als je al dat sporten nou echt zat bent? Dan strijk je toch lekker neer in de sauna, het Turks stoombad of gewoon op een bedje aan het zwembad van het hotel Higalik! Volgens mij kun je zelfs de grootste anti-skivakantieganger hiermee over de streep trekken.