Jezelf serieus nemen

 

‘Neem jezelf serieus’, roept iemand mij toe vanuit de televisie. Ja, ik moet wel, want er is hier niemand anders die ik serieus kan nemen. Al maanden niet.

 

 

En zo lang is er ook al niemand die mij nog een heel klein beetje serieus neemt, dus dan neem ik mezelf maar heel erg serieus. Zo werkt dat blijkbaar.

 

Wat dat betreft is het fijn dat de wereld langzaam weer een beetje opengaat. Als ik binnenkort mijn prikken heb gehad, dan ga ik me toch een partij knuffelen met iedereen. Serieus! Of denk je dat mensen me dan weer niet serieus zullen nemen?

 

Ja, wat is dat eigenlijk, jezelf (of anderen) serieus nemen? Het wordt me hier namelijk aangeraden in een reclameboodschap. Althans, in een poging daartoe. Neem jezelf serieus en bestel een (bepaald merk) onderbroek, zeggen ze. Serieus? En wat stel ik dan nog voor als ik dat niet doe? Dat vraag ik me meteen af. Gelijk maar eentje bestellen dus!

 

Ja, zo werkt dat met reclame. Ze praten in op je gevoel van eigenwaarde. Op je hang naar succes, en je behoefte aan liefde, aandacht en complimenten. Ik denk dus nog steeds dat ik kan paardrijden (en vliegen) als ik een bepaald luchtje opspuit, maar het is me tot op heden nog niet gelukt.

 

Maar goed… als ik mezelf eindelijk serieus mag nemen als ik die onderbroek bestel, dan bestel ik toch die onderbroek. Dat klinkt eigenlijk net als het plakken van een postzegel. Kleine moete, groot plezier!

 

Ik ga dus meteen naar de site van die onderbroeken, en…

 

Nou… Wat denk je? … Hebben ze alleen maar herenonderbroeken!   

 

Hoe moet dat nou met mijn gevoel van eigenwaarde als vrouw? Hoe kan ik mezelf nog serieus nemen als die ‘stijlvolle’ onderbroek voor mij niet eens wordt gemaakt? Is dat niet oneerlijk? En moeten daar geen Kamervragen over worden gesteld?  

 

En wat ís eigenlijk een stijlvolle onderbroek? Gut, ik raak er helemaal van in de war en heb geen idee meer hoe ik nog naar mezelf moet kijken. Ben ik überhaupt nog wel stijlvol als ik in mijn onderbroek sta? Ja, je kunt zoiets ook niet even checken hè. Je rent niet in je onderbroek de straat op om aan iedereen te vragen of je nog wel stijlvol bent. Toch? Ik niet, tenminste. Ik durf dat niet.  

 

En om nou in een herenonderbroek te gaan lopen, omdat die ‘jezelf-serieus-neem-maker’ er niet is in een damesuitvoering? Ik denk serieus dat mijn man me dan niet meer neemt… of nee, oeps, dat zeg ik verkeerd… ik denk dat mijn man me dan niet meer serieus neemt, als ik me uitkleed.  

 

Gek eigenlijk, hè? Dat we wetenschappers niet meer serieus nemen, maar reclamemakers wel. Dat er mensen zijn die na reclame-onderzoek wél een dure onderbroek bestellen, maar na wetenschappelijk onderzoek géén (gratis) vaccin scoren. Misschien moeten ze die boodschap over vaccineren dus wat beter gaan verpakken?!? Er een soort reclamefilmpje bij gaan maken met daarin allemaal blije mensen. Met vrienden die elkaar (al dan niet in ondergoed) weer kunnen omhelzen, omdat ze zijn ingeënt. Met terrassen die daardoor weer open kunnen, theatermakers die weer volle zalen trekken, en met operaties die weer plaats kunnen vinden, waardoor er misschien wel levens kunnen worden gered. Kleine moeite, groot plezier!

 

Maar ja, we moeten eerlijk zijn, hè. Je mag natuurlijk niet jokken. Dus je moet eerlijk zeggen dat zo’n vaccinatie, in uitzonderlijke gevallen, weleens bijwerkingen heeft. En ook dat hij niet voor de volle honderd procent bescherming biedt.

 

Toch is de kans op succes bij die vaccinatie, denk ik, veel groter dan bij die onderbroek. Serieus! Denk er dus alsjeblieft nog een keer over na als je besloten hebt om hem te gaan weigeren. En neem dan ook jezelf serieus, en niet alleen de sites die je krijgt aangedragen door anderen.

 

En als je het dan écht zeker weet, laten we elkaar dan toch serieus blijven nemen, en niet steeds de ander in zijn onderbroek zetten.

 

Want alleen samen kunnen we de wereld mooier maken. Serieus!  

 

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke