Italiaanse toestanden

 

Er is de afgelopen weken nogal wat voorbijgekomen in de Nederlandse media over Italië en de Italianen…

 

 

“Italianen zijn onhygiënischer dan Nederlanders, het komt door de Italiaanse cultuur dat er zoveel slachtoffers zijn, wij pakken het hier veel beter aan dan de Italianen, zij waren er veel te laat bij, Conte is premier van failliet, maffioos, corrupt en parasiterend Italië, de Italianen willen ons leegplukken om van onze zuurverdiende centjes de bloemetjes buiten te zetten” – en zo kan ik nog wel even doorgaan.

 

Het maakt me kwaad en ongelooflijk verdrietig. Ik heb de beelden gezien uit Bergamo, de beelden van overvolle IC’s, van colonnes legervoertuigen die de overledenen naar begraafplaatsen buiten de stad moeten brengen omdat de kerkhoven overvol zijn, de tranen van het verplegend personeel, de kerken die op een zondag vol staan met kisten waar alleen een priester rondloopt om de overledenen te zegenen. Ik heb gevoeld wat dat met een land doet. We zijn hier heel optimistisch begonnen, samen zingen, samen toasten, samen eten met een plank tussen twee balkons, kinderen die samen spandoeken beschilderen ‘ANDRÀ TUTTO BENE’. Maar al dat optimisme is allang verstomd, er wordt niet meer samen gezongen en de spandoeken van de kinderen hangen er nu verregend bij. We zijn heel stil geworden van deze zware meedogenloze tijd.

 

Sinds twee weken gaat het de goede kant op: minder besmettingen, minder doden, minder mensen op de IC’s; vorige week zag ik een foto van de eerste hulp in Bergamo en die was LEEG!!!!!!!! In Umbrië zijn we bijna “virusvrij” en vanaf 4 mei wordt er een start gemaakt om gefaseerd uit onze lockdown te komen. ANDRÀ TUTTO BENE.

 

‘Bij een tweede piek ontstaan hier Italiaanse toestanden’, kopt de NOS twee dagen geleden, en met heel mijn hart wens ik jullie die toe. Want dat kunnen de Italianen als geen ander: het leven leven en vieren – dat zijn voor mij de echte Italiaanse toestanden. 

 

 

En dat betekent: lekker koken met de hele familie en daarna de hele zondagmiddag samen aan lange tafels eten, kletsen, lachen en dan een traantje moeten wegpinken van al dat lachen. Iedere ochtend voor je naar je werk gaat een top-espresso drinken met een cornetto erbij voor maar net twee euro en dan even snel een vriend ontmoeten. Gewoon in de supermarkt de heerlijkste en mooiste producten kunnen kopen, tomaten die naar tomaat smaken, heel veel verse seizoensgroentes, een slager die trots is op zijn zelfgemaakte ‘salcises’, die zijn beste ‘filetto di manzo’ voor je pakt om er carpaccio van te snijden, de eigenaar van de supermarkt die achter de kassa vandaan komt en je een ‘baccio’ geeft en je aankijkt en zegt: ‘Ciao bella!’

 

Dus wat let jullie, zodra het weer kan: kom naar Italië en ga truffels zoeken in de bossen rond mijn huis, bezoek een Sagra, een Italiaans dorpsfeest en vier het leven samen met de Italianen, proef van de mooiste wijnen en hef weer het glas, kijk naar die vier mannetjes op een bankje die gezellig zitten te keuvelen, dans de tarantella op de muziek van ‘La mamma di Turchi’, ga koken met een Italiaanse ‘nonna’ en leer de fijne kneepjes van ‘la cucina povera’, koop zo’n grote cornetto met overheerlijk Italiaans ijs, koop de heerlijkste vleeswaren bij David Salumi – je proeft zijn passie -, breng een bezoek aan de geitenboerderij Il Secondo Alto Piano en proef de liefde van Emanuelle in zijn kazen, kijk hoe Doriane Moretti truffels over je bruschetta schaaft alsof ze er hagelslag over strooit – en zo kan ik nog wel een A4’tje of wat vullen.

 

Maar bovenal: kom genieten van al deze Italiaanse toestanden en vier het leven samen met de Italianen.

 

Door: Adje Middelbeek

Adje Middelbeek woont en werkt in Umbrië (Italië). Vanuit haar supergezellige B&B c.q. vakantiehuis Podere del Buongustaio organiseert ze de mooiste culi-reizen.

Afbeelding van Adje Middelbeek