Ik ben een trendsetter

 

Er komt een dag dat alle jonge meiden van Nederland graag op mij willen lijken. Ja, dat kun je je nu nog niet voorstellen, maar dat ze dan een cup gaan aanschaffen die het net iets te zwaar heeft om nog naar boven te kijken.

 

En dat ze dan lellen gaan bestellen (ziet er niet uit, maar rijmt wel…) om aan de bovenarmen te bevestigen. Dat staat dan zo vrolijk bij het zwaaien. Dan beweegt er dus niet alleen zo’n suf koninklijk handje, maar dan wiebelt en wabbelt de hele arm mee.

 

Ja, lach er maar om, maar de dag dat dit allemaal weer hot is, is onderweg. Ik weet alleen niet of het tegen die tijd nog ‘hot’ heet. Het kan ook dat het dan ‘krap’ of opnieuw ‘koel’ wordt genoemd.

 

Maar denk dus even na voordat je een hoop geld gaat uitgeven aan botox en zo, want straks moet het er weer allemaal af- en uitgehaald worden. Dan wordt het een heel gepuzzel om weer een beetje te lijken op iemand zoals ik.

 

Of… nou ja… misschien dat ik dan net ben begonnen met het bleken van mijn tanden. Dat zou natuurlijk kunnen. Want ik loop altijd vreselijk achter met dat soort zaken. Ik heet geen ‘early-adopter’ maar ben meer een kat-uit-de-boom-kijker. En dan niet met gelaserde ogen, maar met gewoon nog een bril. En tegen de tijd dat de bril dan weer uit raakt – of beter gezegd dat ie écht niet meer kan – dan schakel ik voorzichtig eens over op lenzen, denk ik. Nog nooit gehad die dingen, maar dan hoef ik dus niet daarna weer een bril met nepglazen aan te schaffen als de bril plotseling weer ‘moet’. Ik kan dan gewoon mijn oude weer pakken.

 

En echt hoor! Je kunt erom lachen, maar alles wat nu niet meer kan, komt straks weer gewoon in de mode. Vraag maar aan je moeder. En dan moeten Dave en Donny, al dan niet ruziënd, weer naar Turkije om een tand te kopen die een klein beetje scheef staat, en die dan weer tussen die peperdure rij porseleinen plaatjes laten plakken. Een heidens karwei dat heel veel geld gaat kosten, maar ze worden er dan wel weer bloedmooi van. Past goed bij de strakke, gele zwembroeken die ze tegen die tijd promoten. Mark my words! En dan moeten wij weer artikelen schrijven met zestig dingen die je moet doen om er een beetje menselijker uit te zien in je hippe gele zwembroek.

 

En ja… dan komt er ongetwijfeld weer iemand die er dan nóg menselijker uit wil zien, en die bestelt dan weer twee scheve tanden. Of een iets verkleurd exemplaar. En voor je het weet betaal je niet lang daarna kapitalen voor een zeeroversgebit.

 

Ik kijk dus nu al uit naar de LINDA. met veertig vrouwen die iets aan zichzelf hebben laten doen. Want die komt er dan natuurlijk ook weer. Het zit gewoon in de mens om anders te willen zijn dan de rest. En ook om dat dan authentiek te noemen. Authentiek tot heel Nederland hetzelfde is, en dan weer opnieuw beginnen: het zit gewoon in ons. Eigengereid zijn, tot alle anderen ook eigengereid lijken. 

 

Er komt dus een dag dat we premier Kleine op bezoek zullen sturen bij President West en zijn lieftallige vrouw Melania om de laatste plastische ingrepen te bespreken.

 

Ehhh, ja, Melania, ja. Zij mag gewoon blijven zitten van Kan (of Yé… of heet ie dan weer gewoon Kanye?), want Kim is dan net afgestudeerd als advocaat, en dat is dan zóóó 2020. 

 

Net als ik, trouwens. Ik ben in 2020 eindelijk afgevallen, maar had dus achteraf veel positiever naar die kilo’s moeten kijken. En tegen de tijd dat jullie ook allemaal slank zijn, omdat jullie heel graag op mij willen lijken, ben ik dus net weer wat dikker geworden. Je zult het zien!

 

Doe dus maar niet, dat nadoen. Blijf maar gewoon jezelf.

 

Want je loopt misschien niet achter, maar misschien wel vóór! 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke