Franska.nl

Het losbandige leven van mijn zus

 

Als Kelly bij haar ouders op de koffie gaat, zit haar zus Demi er ook. Maar even gezellig bijkletsen lukt niet…

 

‘Al toen we jong waren fladderde mijn zus Demi van de ene verkering naar de andere. Ik denk dat ze tien verschillende vriendjes heeft gehad voor ze met Niek ging samenwonen. Daar liet ze trouwens ook geen gras over groeien. Ze kenden elkaar pas vijf maanden toen ze al zwanger van hem was en bij hem introk.

 

De baby werd geboren en er volgde er nog een. Maar een paar jaar later gingen Niek en Demi al uit elkaar. Ze vond het niet meer leuk met hem. Later kwam uit dat ze al een tijdje een ander had, een vader die ze op het schoolplein had leren kennen. Ook gescheiden. En omdat Demi geen eigen woning had trok ze binnen de kortste keren bij hem in, met haar twee jonge kinderen.

 

Maar ook deze relatie is inmiddels op de klippen gelopen en nu woont ze met de kleintjes tijdelijk bij mijn ouders. Die zaten daar helemaal niet op te wachten, maar ze konden hun dochter met haar kinderen moeilijk op straat laten staan. 

 

Toen ik van de week even bij mijn ouders op de koffie was, zat mijn zus daar natuurlijk ook. De kleine woonkamer was bezaaid met speelgoed en de kinderen renden gillend in hun ondergoed in het rond. Ik zag mijn moeder stilletjes en moe op de bank zitten. Mijn vader probeerde ze wel rustig te krijgen door ze mee naar buiten te lokken naar het speeltuintje in de buurt. Maar Demi deed niks, ze zat gewoon een tijdschrift te lezen.

 

Opeens werd ik harstikke nijdig op haar. Want door haar losbandige leven zitten onze ouders nu met haar en de kleinkinderen opgescheept. Voorlopig heeft mijn zus nog geen zicht op een nieuwe huurwoning waar ze met haar kindjes naartoe kan verhuizen. En blijkbaar vindt ze het wel best. Ze kan gaan en staan waar ze wil want onze ouders zorgen wel voor haar kleintjes.

 

Toen ik zei dat ze in plaats van te lezen misschien weleens achter haar kinderen aan kon gaan, keek ze me lijzig aan. Of ik me misschien nergens mee wilde bemoeien, want ze was net wakker. Net wakker? Het was al half twaalf, de kinderen waren al uren op! Geen wonder dat mijn moeder er zo afgepeigerd uitzag. Want ze heeft niet alleen de zorg voor de kinderen, alles is meer geworden. Het koken, de boodschappen, de was. En mijn zus zit erbij en kijkt ernaar.

 

Ik zag mijn moeder wel met haar ogen seinen. Ze probeerde de boel te sussen, waardoor ik alleen maar nog bozer werd. Waarom houdt ze Demi zo de hand boven haar hoofd terwijl het haar allemaal teveel aan het worden is? Ik kan er met mijn verstand niet bij. Het gedrag van Demi maakt me razend maar dat mijn moeder te slap is om ertegenin te gaan vind ik misschien nog wel erger.

 

Op die manier is er voor Demi namelijk nooit een reden om meer rekening met haar kinderen te houden, om eindelijk de verantwoordelijkheid op zich te nemen. De kleintjes worden maar van hot naar haar gesleept en moeten zich steeds maar weer aan een nieuwe situatie aanpassen. Ik vind dat gewoon zielig voor ze. Maar zolang Demi niet verandert zie ik het somber in en is het wachten tot de volgende nieuwe liefde in haar leven komt.’

 

Door Kelly