Mijn Italiaanse pleinen top 10:
• Piazza San Marco in Venetië natuurlijk. Met de prachtige campanile (klokkentoren), het Palazzo Ducale en de Torre dell’Orologio. Maar vooral de veel te dure terrassen, met live orkestjes, en obers die allemaal net doen alsof de hele wereld miljonair is. Je voelt je alsof je in een film zit. Als je alle toeristen niet zou zien, zou je denken dat je terug in de tijd was…
• Piazza delle Erbe in Verona. De eerste keer dat ik daar liep, vroeg ik me meteen af waarom ik daar niet al veel eerder was geweest. Zo mooi, zo bijzonder, en elke dag die marktkraampjes. Niet alleen overdag fantastisch, maar ook ’s avonds en ’s nachts is het prachtig. Terrasje pikken en kijken maar. En als je daar dan toch bent, loop dan even onder de walvistand door naar het Piazza dei Signori. Zou zonde zijn om dat over te slaan. En zo loop je via allerlei pleinen zomaar half Verona door. Om sowieso te eindigen op Piazza Bra. Met zicht op de Arena. Spritz Aperol erbij en er kan niets meer misgaan.
• Piazza dell’Anfiteatro in Lucca. Toen wij het ‘ontdekten’ was er nog niemand, lag er volledig verlaten bij. Was toen ook helemaal niemand die in de gaten had dat het mooi was. Intussen is het (terecht) een bezienswaardigheid geworden. Ooit was het een echte arena, met eromheen kooien voor de gladiatoren en de wilde dieren. Niet gezien hoor, zo vroeg was ik er dan ook weer niet bij ;-)
• Piazza del Campo in Siena. Kan ik honderd keer naartoe gaan, blijft steeds opnieuw een verrassing. Terwijl ik toch precies weet hoe het eruit ziet. Hoe vol het ook staat, hoe druk het ook is, ik word er keer op keer stil van. En als je even stilte wilt, ga je langs het stadhuis naar het volgende plein: Piazza del Mercato. Met mooi uitzicht over het lagere deel van Siena, met de volkstuintjes.
• Piazza Camillo Prampolini in Reggio Emilia. Je kijkt je ogen uit. Geef maar eerlijk toe, dit had je niet verwacht in een provinciestadje. In het municipio hangt de eerste originele Italiaanse vlag. Schijnt. Ik ben nog nooit gaan kijken. Te druk met niks doen en zitten. O ja, moet je voor de grap nog eens langs de winkeltjes lopen door het poortje… via Vicolo Broletto. Hoppa! Nog een plein! Piazza San Prospero. Eindje lopen en je bent op Piazza Fontanesi. Op marktdag zijn al deze pleinen met elkaar verbonden door de kraampjes.
• Piazza delle Erbe in Mantova. Ook zo fijn. Zit je ineens weer in een heel andere wereld. En dan ook nog even een tweede terrasje pikken op Piazza Andra Mantegna. Ik weet daar trouwens een leuk geheim appartement-kamertje te huur. Vergeet als je daar bent niet om de Basilica di Sant’Andrea in te lopen.
• Bagno Vignoni. Kan ik geen genoeg van krijgen. Piazza dei Sorgenti. Het plein daar wordt zo’n beetje volledig in beslag genomen door een bron. Echt heel speciaal. Nog altijd de moeite waard om daar een keer in de winter te gaan kijken, dan schijnt het hele bassin te dampen. Verder is er trouwens bijzonder weinig te beleven, er wonen zo’n dertig mensen. Dus lekker zen, zal ik maar zeggen. Behalve op zondag, als alle Italianen verzinnen dat ze dit toch ook een keer gezien moeten hebben. Of als er ineens een hele rij Ferrari ‘s doorheen spuit.
• En tsjaaa… Bologna. Daar was ik in een klap verliefd op. Die kleur, al die galerijen… Veel pleinen en allemaal mooi. Maar de schattigste vind ik Piazza Galvani. Heerlijk rustig. En verder moet je natuurlijk absoluut naar Piazza del Nettuno en Piazza Maggiore. Pleinen- en galerijentocht door Bologna. Niet te versmaden.
• En natuurlijk mag je Rome qua pleinen niet overslaan. Piazza Navona is fantastisch mooi, Piazza del Popolo zwaar onderschat(!), Piazza dit Santa Maria in Trastevere is heerlijk om een middagje op een terrasje te zitten. Maar als ik mag kiezen? Piazza Campo de’ Fiori. Want: markt! Ik ben gek op markt. Ook al heb ik niets nodig…
• Piazza Pio 2 in Pienza. Volledig ten onrechte op nummer tien. Eén terrasje met vijf tafeltjes. Of vier. Daar wil ik vanaf wezen. Maar toch. Ik zou maar gewoon gaan en wachten tot er plek is. En anders lekker blijven staan of op een muurtje gaan zitten. Dromen van hoe het daar ooit was…
Heb ik nog maar één dingetje: ik ben er niet echt zeker van of dit de goeie volgorde was voor mijn top tien. Ben even weg om te checken! Ciao!
Buon Viaggio!
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
