Rachel: “Wim is een beetje saai, Marnix een beetje vreemd, Jaap een beetje eng, Michelle een beetje raar en Steffi is een held.
‘Of je worst lust’, vraagt boer Marnix
Marnix heeft dikke ogen, waarschijnlijk omdat hij de hele nacht heeft liggen huilen van zelfmedelijden. Janneke zet met tegenzin de ontbijtboel klaar, terwijl Bertine buiten aan de picknicktafel zichzelf zit te zijn. Wat volgt is het ongezelligste ontbijt ooit. Er beiert een klok in de zondagse kamer. Iemand zucht. Bertine schilt een aardbei.
Bertine vond het een heftig avontuur en is nog steeds gespannen en moe. Janneke heeft de eerste paar bladzijdes van de gebruiksaanwijzing van Marnix gelezen maar toen had ze wel genoeg gezien. De beurt is aan Marnix – en hij kiest voor Janneke. Ter afscheid kroelt Bertine zowel Marnix als zijn hond nog even door het haar. Tussen Janneke en Marnix wordt een stuk minder gekroeld. Janneke klinkt als een juf die vorige week een bijspijkercursus Communiceren met Kleuters heeft gedaan: ‘Als je zegt dat jij hier heel slecht in bent, Marnix, wat bedoel je dan?’ en ‘Zou het misschien juist opluchten, Marnix, als je over je gevoel praatte?’
De voice-over zegt vervolgens dat Janneke en Marnix daarna een paar weken pauze hebben genomen. Een goed verstaander weet dan dat het productieteam heeft moeten praten als Brugman om de twee überhaupt nog een keer samen voor de camera te krijgen.
Maar goed, een paar weken later staat Marnix dan toch voor de deur met een worst. Met Jannekes vader heeft Marnix meteen een soort bromance maar tussen Marnix en Janneke zelf is de vonk ver te zoeken.
Boer Wim wordt gekeurd door zes dokters
Wim is langs bij Marit in de grote stad. Gelukkig raakt Boer Wim daar niet van in paniek, want hij heeft een keer een poosje met twee vrienden tweehonderd meter verderop in zijn geboortedorp in een antikraakboerderij gezeten. Marits vriendinnen komen langs, en het is beregezellig en studentikoos met z’n allen op de stoep. Wim wordt zorgvuldig ontleed door de dokterinnen. Marit krijgt nog wel een trap na van twee van haar besties, die zeggen dat ‘Marit wel vaker verliefd is’, maar toch wordt Wim goedgekeurd want ‘hij is heel anders dan haar vorige vriendjes’.
De volgende dag gaan Wim en Marit naar Trentino, waar ze in een kasteel overnachten. Wim heeft een joekel van een rugzak, en Marit een klein weekendtasje. Op kamer 23 staat de champagne klaar en liggen er rozenblaadjes op bed. Wim knalt de fles open, en Marit veegt de rozenblaadjes opzij want ze moet op het bed hupsen om te kijken hoe het zit met de vering.
Boerin Michelle laat zichzelf kennen
Michelle gaat met een heel knappe bos bloemen en een pallet vol champignons op bezoek bij Maarten thuis. Tijdens de appeltaart doet Michelle er alles aan om zo vreemd mogelijk over te komen. ‘Nee, ik houd niet van koken, maar ik heb wel twee varkens, twee geiten, zes kippen en verder vind ik het leuk om healings te doen en met m’n hennahaar te zwiepen.’ Maartens moeder probeert het nog een beetje in balans te brengen door op te biechten dat ze zelf ook weleens een tarotkaartje heeft gelegd.
Om te laten zien dat Maarten heus niet sneu is – ondanks het feit dat hij nog bij z’n moeder woont – gaan hij en Michelle kijken in het appartement waar hij binnenkort gaat wonen. Het lijkt qua gezelligheid een beetje op de indrinkhut van Marnix. Om een mij niet helemaal duidelijke reden moet Michelle op haar wedges en in een heel kort jurkje de vlizotrap op, en vervolgens weer af, onderwijl zwiepend met haar haar.
Misschien dat het daardoor komt dat Michelle aan het begin van hun weekendje weg in Griekenland ziek is. Ze ligt in haar hotpants op de sofa in de hotellobby en is stinkchagrijnig. Maarten mag niet over haar been aaien. Maarten mag geen bad suggereren. Maarten mag niet zeggen dat hij haar nog steeds mooi vindt, ook al is ze ziek. Maarten mag geen kusje. En dus doet Maarten het enige wat een man in zo’n situatie kan doen: hij inspecteert het plafond.
Boer Jaap ziet een vlieg
Jaap ziet er uit alsof hij de hele nacht spreadsheets heeft zitten maken. Het kolommetje Marian had in het ochtendgloren uiteindelijk net iets minder kruisjes dan het kolommetje Petra, dus die moet naar huis. Jaap moet huilen van de opluchting en er komt geen zinnig woord meer uit. Marian denkt dat hij ‘Ik ben verliefd’ zegt, maar het was helaas ‘Er zit een vlieg’. Petra vertrekt met opgeheven hoofd maar – ach gut – de roos die Jaap op haar bed had gelegd gaat wel met haar mee terug naar Amsterdam, ook al is hij is een beetje geknakt.
Als Jaap een week later op bezoek gaat bij Marian in Twente, heeft hij een heel bloemencorso bij zich. Marians dochters hebben het er ook niet bij laten zitten, en hebben een taart laten maken waar een J&M met een hartje op staat. De taart heeft de kleur van steunkousen. Dan gaan Jaap en Marian een ommetje maken, want ze willen even klef doen en dat kan natuurlijk niet waar de kinderen bij zijn.
In het hotel in het Noorse Ålesund waar ze hun weekendje weg gaan doorbrengen zijn mogelijkheden genoeg om klef te doen, want het is er heel donker. Gelukkig is er een dakraam waar je een berg door kunt zien. Jaap gooit meteen de sierkussens van het bed, want anders kunnen ze niet bij elkaar liggen. ‘Ik kan straks vast heel goed slapen’, zwakt hij zijn sexy move enigszins af.
Boerin Steffi kijkt de cameraploeg weg
Bij Steffi wordt er geen tegenbezoek gebracht zoals bij de andere stellen, want Roel zit drie weken in Peru. Ze hebben elkaar wekenlang murw ge-appt, maar als hij eindelijk het erf opdraait in z’n taxi – rechtstreeks van het vliegveld – is de conversatie zeer minimaal. De cameraploeg is duidelijk overcompleet want Steffi en Roel willen helemaal niks zeggen. Maar ja, je kunt ze ook niet wegsturen en dus gaat het zo:
Steffi: ‘Man. Drie weken, man. Jezusmina.’
Roel: ‘Drie weken. Ja, dat is echt lang.’
Na nog een paar keer verzucht te hebben dat drie weken echt geen kattenpis is, geeft Roel haar maar een kus en zegt: ‘Dus.’ En Steffi zegt: ‘Wat een circus.’ Dat zou voor de cameraploeg een teken moeten zijn geweest om op te rotten, maar zo werkt dat niet bij Boer Zoekt Vrouw, want ze gaan ook mee naar Bern. In de hotelkamer gebeurt precies hetzelfde. De filmploeg legt vast hoe Steffi en Roel met tegenzin champagne drinken. Dan gaat Roel checken of het bed een beetje zacht is. Verbazingwekkend genoeg is zelfs dat voor de cameraploeg geen hint om te vertrekken. Steffi gaat dus maar een stokbroodje smeren want de conversatie is nu helemaal gestagneerd. Steffi en Roel tikken gauw de rest van de champagne weg, hoewel ze wensten dat er bier was. En dat de cameraploeg uit hun kamer vertrok.
foto’s: KRO-NCRV
Door: Rachel Lancashire
Rachel Lancashire is redactiemanager en tekstschrijver. Ze woont met een heel lange Engelsman, een zoon, een dochter en de gezusters cavia (en ’s zomers vaak met een heleboel fruitvliegjes) in een iets te klein huis in een middelgrote binnenstad.
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
Leestip
Durf jij dit jaar in bikini naar het strand?
Durf jij dit jaar in bikini naar het strand?
Echt niet, daar vind ik mezelf echt veel te oud voor 55%, 82 votes
