Deze vakantie was de druppel
Esther en haar vriend Jaap hebben altijd veel vrienden om zich heen. Dat vinden ze gezellig, maar dat is niet de enige reden.
Als ik onze koffers uitpak, denk ik terug aan de afgelopen dagen. We waren met onze kinderen op vakantie. Normaal gesproken gaan we altijd naar Zuid-Frankrijk. Maar dit jaar was het anders.
Vanwege corona besloten we om samen met vrienden een plek in Nederland te zoeken. Het was er heerlijk, we hadden prachtig weer en de kinderen hadden het hartstikke leuk met elkaar. Jaap en ik zaten op de warme lome avonden met onze vrienden te praten en spelletjes te doen. De ene avond bij onze tent de andere avond bij die van hen.
Door: Anoniem
Daar zijn Jaap en ik goed in. Gezellig zijn met anderen om ons heen. We zijn het powerkoppel van onze vriendenkring en van de buitenkant ziet het er fantastisch uit. We hebben samen een goedlopend bedrijf waardoor we in een prachtig huis kunnen wonen. Daar houden we vaak borrels en etentjes met vrienden. Alles om maar niet een avond samen met z’n tweeën door te hoeven brengen. Want Jaap en ik zijn al jaren uitgepraat.
Hoewel we in het begin dolverliefd waren en niet van elkaar af konden blijven, zijn we veranderd in zakenpartners. Het gaat eigenlijk altijd alleen maar over werk. Vanaf het moment dat we wakker worden tot we gaan slapen. En zelfs dat doen we niet meer samen. Jaap snurkt heel erg en dat bezorgde mij zoveel slapeloze nachten, dat ik steeds vaker op de logeerkamer sliep. Inmiddels ben ik er maar gebleven.
Onze kinderen weten niet beter dan dat wij apart slapen en vinden daar niks geks aan. En dat hun ouders thuis altijd over de zaak praten is voor hen heel normaal. Zij hebben geen idee hoe een echte liefdevolle relatie er eigenlijk uit hoort te zien. En eerlijk gezegd weet ik het zelf ook niet meer.
Dus toen ik de afgelopen vakantie zag hoe onze vrienden met elkaar omgaan, vond ik dat in het begin heel confronterend. Zij maakten grapjes met elkaar. Ik zag hem af en toe op een bepaalde manier naar haar kijken zoals Jaap nooit naar mij kijkt. De intimiteit is tussen ons verdwenen. Gewoon elkaar zomaar eens een zoen geven of een streling, dat doen Jaap en ik al jaren niet meer. En om te zien dat anderen dat wel doen, vond ik eigenlijk heel moeilijk. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt dat Jaap en ik alleen nog maar als collega’s met elkaar om kunnen gaan.
Ik realiseerde me opeens dat onze kinderen opgroeien in een liefdeloos huwelijk en dat maakte me heel erg ongelukkig en verdrietig. Op de camping moesten Jaap en ik wel een bed delen, maar toen ik hem ’s nachts probeerde aan te raken, trok hij geïrriteerd zijn arm weg en draaide hij zijn rug naar me toe. De hele nacht heb ik wakker gelegen, denkend aan een manier om met Jaap het gesprek aan te gaan over onze relatie.
De volgende ochtend vroeg ik hem om een eind met me te gaan wandelen. Verbaasd liep hij met me mee. Maar hoe ik ook probeerde om hem uit te leggen wat ik voelde, hij begreep het niet. Het gaat toch prima zo, zei hij? En hoewel ik aandrong op een echt gesprek wist hij niet hoe snel hij weer terug moest naar de camping. Dat vond ik zo erg. Blijkbaar weten we niet eens meer hoe wij over iets anders dan de zaak moeten praten.
Inmiddels zijn we weer thuis, ruimen we de spullen op en lijkt het alsof we nooit zijn weggeweest. Maar voor mij is er iets definitief veranderd. Hoe ik Jaap weer echt kan bereiken, weet ik niet. Maar op deze manier doorgaan kan ik niet meer. Niet nu mijn ogen eindelijk geopend zijn en ik heb gezien hoe het anders kan.
