Wiekes Wereld
Afscheidscolumn
‘Ah toe, mag ik meedoen?’ vroeg ik Franska, toen ze vijf jaar geleden met haar eigen online magazine begon. Dat mocht. Lees verder
Wiekes Wereld
Franska: Er is er maar één in de wereld zoals columnist Wieke. Eerlijk, lief, spontaan, oprecht en altijd in voor een geintje. Ook als ze niet toe is aan een geintje, komen de gekke dingen vanzelf op haar pad. Daarvoor heeft ze waarschijnlijk een ingebouwde magneet. En daar kunnen we allemaal van mee genieten.
Wiekes Wereld
Apenpokken
Krijg nou de apenpokken? Lees verder
Wiekes Wereld
Boer Zoekt Vrouw kijken… Voyeurisme
Ik kijk pas naar Boer Zoekt Vrouw als de keuzemomenten zijn aangebroken. Anders zit je er zo aan vast… Lees verder
Wiekes Wereld
Autopraatjes
Biesheuvels en auto’s, ik kan er een boek over schrijven. Auto’s gingen bij ons horen, kregen namen, zoals oplettende lezers inmiddels weten, en wij denken nog vaak aan ze… Lees verder
Wiekes Wereld
Adelaars en zeepaardjes
Onze schoondochter appt me een foto van haar zoontjes, die al voor dag en dauw op zijn. De een heeft vast vleugeltjes om zijn armpjes gewurmd, de ander sjouwt met een zwemband… Lees verder
Wiekes Wereld
Een opblaasmevrouw… Het moet niet gekker worden
Op 31 december neem ik me nooit iets voor. Maar nu, half april, wel… Lees verder
Wiekes Wereld
Ruzie met een doos
Ruzie met een doos. Kan dat? Ja hoor, wij zijn daar goed in… Lees verder
Wiekes Wereld
Hier… Dat zal je leren
Pets. Kledder. Hierzo. Dat zal je leren! Vol afgrijzen denk ik terug aan meester Buitink, die een jongetje uit de vierde klas (groep zes) door het lokaal heen mepte… Lees verder
Wiekes Wereld
Haakjes
Verzin iets, en Man wil dat het aan een haakje hangt. Hij houdt van een overzichtelijk huis. Ik ook wel, maar je moet het niet overdrijven… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Schoenen aan en niet meer van de grond eten
Ik hoor het mijn moeder nog roepen, als wij na het buitenspelen naar binnen wilden: SCHOENEN UIT! Omdat ze zich niet voor de kat z’n viool de blubber had gewerkt in huis… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Allemaal de groeten van Dikkie Dik
Wat een weerzinwekkende consternatie, al die piemelverwikkelingen bij The Voice, Ajax en de PvdA… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Blaasontsteking en blote voetenwijn
Nee hè! Blaasontsteking. Jaren niet gehad. In Zambia had ik er vaak last van en uit die tijd dateert mijn voorraad antibiotica. Nu is het even de vraag waar die is gebleven… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Oranje Boven
De knalblauwe garagedeur (zie stukje van vorige week) blijft toch knalblauw. Motief: dat knallerige valt wel mee… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Of ik lid ben van de blauwe knoop
Nog even over mijn column van vorige week, die de gemoederen hoog deed oplopen. Dat stuk veroorzaakte alleen maar onrust, woede en verdeeldheid…. Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Bloot slaat dood
Twee nieuwe toiletten in ons huis, dus ook twee frisse kalenders. In het Volkskrant Magazine staat er eentje afgebeeld, met kunst. Dat komt mooi uit. Alleen is het een naaktkalender… Lees verder
Wiekes Wereld
over een stukadoor en roze koeken
Steve heeft een netwerk waar menig koning jaloers op zou zijn en hij weet een stukadoor die binnenkort kan komen… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Het moet niet gekker worden
Gisteren: om vijf uur ’s middags gaat de bel, en omdat ik mijn dochter verwacht roep ik vrolijk, terwijl ik de deur opengooi: ‘Ha schat! Heerlijk dat je er bent!’ Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Teren op herinneringen
Jee, net verhuisd, ik haal onze (kunst)kerstboom uit zijn doos… alle takken verbogen. Hij ziet er niet meer uit. Net een bejaarde meneer die denkt: aan mij valt geen eer meer te behalen en ik ga lekker niet naar de kapper… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Wieke kocht haar kinderen om met 100 gulden
‘Wie ons hier zo zit zitten,’ filosofeert Man, ‘denkt: die mensen verdienen een kerstbal van de Alzheimer Stichting.’ Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Een knal witte peignoir, speciaal voor de mannen
Ik wil de mannen die ons huis omtoveren tot een thuis koesteren, want kom maar eens om goede vakmensen tegenwoordig… Lees verder
Wiekes Wereld
Afscheidscolumn
‘Ah toe, mag ik meedoen?’ vroeg ik Franska, toen ze vijf jaar geleden met haar eigen online magazine begon. Dat mocht. Lees verder
Wiekes Wereld
Boer Zoekt Vrouw kijken… Voyeurisme
Ik kijk pas naar Boer Zoekt Vrouw als de keuzemomenten zijn aangebroken. Anders zit je er zo aan vast… Lees verder
Wiekes Wereld
Adelaars en zeepaardjes
Onze schoondochter appt me een foto van haar zoontjes, die al voor dag en dauw op zijn. De een heeft vast vleugeltjes om zijn armpjes gewurmd, de ander sjouwt met een zwemband… Lees verder
Wiekes Wereld
Ruzie met een doos
Ruzie met een doos. Kan dat? Ja hoor, wij zijn daar goed in… Lees verder
Wiekes Wereld
Haakjes
Verzin iets, en Man wil dat het aan een haakje hangt. Hij houdt van een overzichtelijk huis. Ik ook wel, maar je moet het niet overdrijven… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Allemaal de groeten van Dikkie Dik
Wat een weerzinwekkende consternatie, al die piemelverwikkelingen bij The Voice, Ajax en de PvdA… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Oranje Boven
De knalblauwe garagedeur (zie stukje van vorige week) blijft toch knalblauw. Motief: dat knallerige valt wel mee… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Bloot slaat dood
Twee nieuwe toiletten in ons huis, dus ook twee frisse kalenders. In het Volkskrant Magazine staat er eentje afgebeeld, met kunst. Dat komt mooi uit. Alleen is het een naaktkalender… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Het moet niet gekker worden
Gisteren: om vijf uur ’s middags gaat de bel, en omdat ik mijn dochter verwacht roep ik vrolijk, terwijl ik de deur opengooi: ‘Ha schat! Heerlijk dat je er bent!’ Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Wieke kocht haar kinderen om met 100 gulden
‘Wie ons hier zo zit zitten,’ filosofeert Man, ‘denkt: die mensen verdienen een kerstbal van de Alzheimer Stichting.’ Lees verder
Wiekes Wereld
Apenpokken
Krijg nou de apenpokken? Lees verder
Wiekes Wereld
Autopraatjes
Biesheuvels en auto’s, ik kan er een boek over schrijven. Auto’s gingen bij ons horen, kregen namen, zoals oplettende lezers inmiddels weten, en wij denken nog vaak aan ze… Lees verder
Wiekes Wereld
Een opblaasmevrouw… Het moet niet gekker worden
Op 31 december neem ik me nooit iets voor. Maar nu, half april, wel… Lees verder
Wiekes Wereld
Hier… Dat zal je leren
Pets. Kledder. Hierzo. Dat zal je leren! Vol afgrijzen denk ik terug aan meester Buitink, die een jongetje uit de vierde klas (groep zes) door het lokaal heen mepte… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Schoenen aan en niet meer van de grond eten
Ik hoor het mijn moeder nog roepen, als wij na het buitenspelen naar binnen wilden: SCHOENEN UIT! Omdat ze zich niet voor de kat z’n viool de blubber had gewerkt in huis… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Blaasontsteking en blote voetenwijn
Nee hè! Blaasontsteking. Jaren niet gehad. In Zambia had ik er vaak last van en uit die tijd dateert mijn voorraad antibiotica. Nu is het even de vraag waar die is gebleven… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Of ik lid ben van de blauwe knoop
Nog even over mijn column van vorige week, die de gemoederen hoog deed oplopen. Dat stuk veroorzaakte alleen maar onrust, woede en verdeeldheid…. Lees verder
Wiekes Wereld
over een stukadoor en roze koeken
Steve heeft een netwerk waar menig koning jaloers op zou zijn en hij weet een stukadoor die binnenkort kan komen… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Teren op herinneringen
Jee, net verhuisd, ik haal onze (kunst)kerstboom uit zijn doos… alle takken verbogen. Hij ziet er niet meer uit. Net een bejaarde meneer die denkt: aan mij valt geen eer meer te behalen en ik ga lekker niet naar de kapper… Lees verder
M’n vriendinnen en ik
Een knal witte peignoir, speciaal voor de mannen
Ik wil de mannen die ons huis omtoveren tot een thuis koesteren, want kom maar eens om goede vakmensen tegenwoordig… Lees verder
Meer lezen
