Franska.nl

Mijn kinderen zitten al een tijdje niet meer op de basisschool. En gelukkig maar. Want hoewel De Luizenmoeder een karikatuur is van wat er heden ten dage op de basisschool gebeurt, herken ik ook echt nog wel dingen van tien jaar geleden. Zoals de studiedag.

Want die studiedag was altijd wel een dingetje. Onze school ging over op een ander onderwijssysteem en dat hebben wij als ouders geweten. Gedurende een aantal maanden hadden we om de haverklap met een studiedag te maken. En zie dat dan maar eens op te lossen. Jaja, hoor ik je nu denken, je weet dat toch van tevoren? 

Dat is natuurlijk zo. Maar er waren ook een heleboel ouders die geen gebruik maakten van de BSO en het van de opa’s en oma’s moesten hebben. En die hebben ook een leven en een volle agenda, dus het is lang niet zo makkelijk om voor een ‘geplande studiedag’ een oppas te regelen die de hele dag beschikbaar is.

Want al die papa’s en mama’s die gewoon wel naar hun werk moeten hebben niet opeens ook iedere maand een extra vrije dag beschikbaar. 

Nu is voor deze week (weer) een grote landelijke staking in het onderwijs gepland. En natuurlijk gun ik het de onderwijzers en docenten om hun stem te laten horen, maar ik voel ook het ongemak bij al die ouders die nu weer op zoek moeten naar iemand die op hun kroost kan letten. En door het lerarentekort ziet het rooster er op school vaak uit als een gatenkaas. De scholen moeten soms kinderen naar huis sturen bij gebrek aan iemand voor de klas en zie dat als werkende ouder dan maar weer eens op te lossen. 

Een dikke pluim dus aan al die oppasopa’s en -oma’s, opvangbuurvrouwen en collega-ouders die er te pas en te onpas voor zorgen dat onze kinderen van de straat zijn. Want het moet natuurlijk kunnen dat de juf er eens een dagje niet is, maar het liefst niet te vaak, want dan loopt de planning van werkend Nederland met kinderen in de soep.