Even over die vrouw met de spin in de auto

 

O, gut. Zoiets had mij ook kunnen gebeuren. Ik bedoel: goed zien is een ongekende luxe.

 

Maar goed zien kan dus ook levensgevaarlijk zijn! Hoewel níet goed zien natuurlijk veel gevaarlijker is, dat weet ik wel. Je loopt dan vaak tegen dingen aan, en je kunt sommige sporten niet goed meer beoefenen. Dat las ik net nog over Knoxx.

 

Knoxx beoefent de sport agility,en daarbij is het zaak dat je heel goed kunt zien. Lijkt mij voor alle sporten wel handig, maar bij deze sport – een hindernisbaan met tunnels en obstakels, die zo snel mogelijk genomen moet worden – is het zeker belangrijk. En het is niet de bedoeling dat je een paar hindernissen overslaat of ze ondersteboven loopt, natuurlijk.

 

Maar dat deed Knoxx dus wel steeds!

 

En, o, o, ze hebben wat afgemodderd met Knoxx. Maar uiteindelijk bleek het dus allemaal te komen door zijn slechtziendheid. Goddank was het nog niet zo erg dat Knoxx een blindengeleidestok nodig had, want dan mocht hij waarschijnlijk niet meer meedoen aan deze wedstrijden. Dan zou hij misschien zelfs worden doorverwezen naar de paralympische spelen. Hoewel ik eigenlijk niet weet of die er zijn voor types zoals Knoxx.

 

En een blindengeleidehond bleek gelukkig ook niet nodig, want die zou de zaak nóg ingewikkelder hebben gemaakt. Knoxx is namelijk zelf een hond. En Knoxx kreeg dus een bril. En hij ziet nu weer prima en hij sport weer fanatiek.

 

 

Goed kunnen zien is fijn. Maar het is dus ook niet álles! Soms zie je namelijk weer te veel. En soms ook op héél onhandige momenten.

 

Dat overkwam een mevrouw in Eindhoven laatst in de auto. Ze zag iets vanuit haar ooghoek – je herkent het vast wel – maar kon nog niet precies de vinger erop leggen wat het was. Gelukkig maar, want je vinger erop leggen DAT WIL JE NIET!

 

Ze keek nog eens drie keer toen “het” ook nog bewoog, en probeerde ondertussen een beetje op de weg te letten. En ineens besefte ze het… Het was een spin!!! Ze bevond zich in een relatief kleine ruimte met een spin.

 

Ieeeeeeek!

 

En ze kon geen kant op…

 

Of toch? …

 

Ik weet niet hoe ze het gedaan heeft, maar ik snap het ook nog. Pure paniek en het gevoel dat je niet weg kunt. En als zo’n beest dan gaat lopen, dan probeer je zo snel mogelijk bij hem vandaan te sturen. Kan natuurlijk niet als je samen in de auto zit, maar de automatische handeling begrijp ik wel. Je slaat zo snel mogelijk af. Hek of geen hek, gebouw of geen gebouw… wegwezen hier!

 

Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen toen de mevrouw tegen het gebouw aanreed. En ik hoop maar dat de spin niet al te erg geschrokken is.

 

Dat hij niet een waas voor zijn ogen kreeg van de schrik.

 

Nou ja… en anders regelen we toch een brilletje?!

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke