Verboden terrein
Je begint je eigen online magazine, maar voor je het weet is het niet meer echt van jou. Succes kent vele vaders heb ik weleens gehoord…
In dit geval moeders. En daar word ik regelmatig belerend, betuttelend en zelfs bestraffend door toegesproken. Lijkt soms wel alsof je nog thuis bij je ouders woont. Je zou er gewoon van op kamers gaan. Gelukkig zijn er veel meer lieve moeders op de wereld dan bazige en betweterige moeders. Vrouwen die me aanmoedigen, geruststellen, een oppepper geven, ja zelfs cadeautjes sturen of brengen en mailtjes of chatberichtjes maken om me te complimenteren en te bedanken. En ik krijg natuurlijk ook adviezen van ze.
Zelfs zonder al die lieve en goedbedoelde adviezen heb ik intussen wel in de gaten wat ik in m’n eigen speeltuin, die Franska.nl heet, niet meer mag doen. Dingen waarover ik beter niet meer kan schrijven. Want dan staat half Nederland op z’n achterste benen.
Dit mag bijvoorbeeld niet:
Schrijven over een katje dat misschien naar een asiel moet omdat ie de boel maar onder blijft plassen. Oefff. Ik werd verbaal gelyncht op Facebook. Ik had nog beter een familielid uit z’n huis kunnen halen en ergens op kunnen laten sluiten, dan iets met een kat doen. Daar krijg je veel minder problemen mee. ‘Want een kat kan niet voor zichzelf opkomen, een mens wel.’ Dat vond ik nogal confronterend.
Een grapje over Duitsers… en de oorlog. Foute boel. Ook al zeg je er vooraf bij dat het een grapje is. Beter van niet.
Met de auto boodschappen doen… Mag niet, moet met de fiets. Net als naar je werk gaan. Dat je werk honderd kilometer verderop is en de winkels twaalf… niks mee te maken.
Een hond die achter me aanloopt op vakantie en die ik weer terugbreng naar het huis waarvandaan hij ons was gaan volgen: pure dierenmishandeling.
Dat ik niet van plan ben ooit met vrienden op vakantie te gaan… omdat ik bang ben dat daar gedonder van komt.
De buxusmot en hoe daar vanaf te komen… Fout.
En last but not least: iets schrijven over de schildklierpillen die ik moet slikken bijvoorbeeld. Zo! Dat is een overduidelijke no-go-area gebleken. Ook al heb ik het alleen over mezelf. Mag ondanks dat toch niet. Onverantwoord en dom, kreeg ik om m’n oren.
Ik leer dus nog steeds bij over wat wel en niet handig is om over te schrijven op jouw Franska.nl. Maar of ik me er altijd aan ga houden? Ik kan het niet garanderen. Gevolg zou kunnen zijn dat het hier heel saai en braaf wordt. En aangezien het naar mij vernoemd is, moet het ook wel een beetje op mij lijken. Of ik zou zelf saai en braaf moeten worden. En dat zie ik niet zo snel meer gebeuren. Een mens verliest wel z’n haren, maar niet z’n streken tenslotte.
Maar wacht
Ik heb dankzij al die reacties heel veel geleerd.
Over pillen slikken omdat je bloed aangeeft dat het nodig is. Dat dat bij cholesterolpillen bijvoorbeeld ook zo werkt.
Over hoe je ervoor zorgt dat katten niet meer op bepaalde plekken plassen. Al vinden die van ons Feliway helemaal niet vies.
Over goeie adressen voor bh’s en spijkerbroeken.
Over sneakers die wel leuk zijn.
Over… noem maar op.
M’n lijfspreuk is niet voor niets ‘Een dag niet geleerd is een dag niet geleefd’.
Dankjewel dus!
Door: Franska
