Even over seksuele consent…

 

Want daar is dus iets mee aan de hand.

 

 

Ik neem je even mee terug naar het jaar 2008. De eerste les seksuele voorlichting die ik ooit had. Negen weken lang leerden we over soa’s, hoe het lichaam werkte, veranderde, en we leerden hoe we een condoom over een banaan heen moesten laten glijden. Ongemakkelijk zat iedereen in de klas. Hier en daar werd er gegiecheld als het over ‘de daad’ van seks ging, maar de meesten waren stil, bloosden een beetje her en der, en durfden elkaar niet aan te kijken.

 

Als ik hieraan terugdenk word ik kwaad. Want: hoe kan het nou zo zijn dat in al die negen weken van seksuele voorlichting, we het niet één keer over consent hebben gehad. Over wat het betekent om toestemming te geven. Dat het van beide kanten moet komen. En dat het oké is om van gedachten te veranderen. Dat het niet oké is om mensen ‘dronken te voeren’. Dat seks iets is waar je mee kan wachten als je er nog niet klaar voor bent. Dat je je niet onder druk hoeft laten zetten…

 

Men vergeet vaak dat tieners en pubers onzeker zijn. Hun lichaam verandert, er wordt ge-date, er zijn verwachtingen, hormonen, drank komt voor het eerst in het spel, en dan gebeuren er dingen. En als ze niet goed opgeleid zijn om zichzelf te verdedigen en sterk in hun schoenen te staan, dan doen we die jongeren een té grote ondienst. Dit geldt trouwens niet alleen voor jongeren, op elke leeftijd is consent belangrijk. En hoe jonger dit erin gespijkerd is, hoe beter.

 

Zo. Nu weet je hoe ik erover denk. En ik hoop toch écht dat ik niet de enige ben. Nu las ik vandaag wat bijzonders: in Zweden is een nieuwe sekswet in werking getreden. Deze wet vermeldt dat het vanaf nu illegaal is om seks te hebben zonder hier eerst toestemming voor te vragen…

 

Nu gaat er van alles door mijn hoofd. Het eerste wat ik dacht was: YES! Hartstikke goed. Consent. Laten we iedereen even goed leren wat dat inhoudt. Dat zonder ja, het een nee is. Niet een misschien. Niet ‘na een drankje denkt hij of zij wel anders’. Niet wellicht. Gewoon nee. Punt.

Maar. Daar houdt het nog niet op. Want als we het nu hebben over een verkrachting, in welke vorm of mate dan ook, hoeveel nut heeft deze wet dan precies? Hoe kan een rechter erachter komen of een gebaar van ‘ja’ of het woord zelf echt gezegd is? Dat kan niet. Dit blijft nog steeds een lastig grijs gebied op dit vlak.

 

En dan breng ik het even een tikkie verder. Hoe zit het als je in een langdurige relatie zit? Een paar jaar geleden vertelde een vriendin van mij dat ze zich verkracht voelde door haar vriend met wie ze al twee jaar samen is. Dit omdat zij geen zin had, het toch deed omdat hij zo aandrong, en vervolgens spijt had en zich niet comfortabel voelde in zijn aanwezigheid. Hoe pakken we dat dan aan?

 

Het blijft een moeilijk onderwerp. Toch denk ik dat deze wet veel goeds zal doen in de manier waarop we grootgebracht worden met het idee van consent. Al op jongere leeftijd weten wat dat inhoudt, dat is al een ontzettend grote stap in de goede richting. Ik ben zelf benieuwd of wij in Nederland ook binnenkort zo’n wet laten ingaan. Ik hoop eerlijk gezegd van wel, maar ben ook heel benieuwd naar jouw mening. Vul daarom alsjeblieft onderstaande poll even in. En als jij er anders over denkt dan ik, laat het in de comments van Facebook achter. Laten we dit onderwerp bespreekbaar maken.

 

Wat vind jij: de sekswet in Nederland?

Wat vind jij: DE Sekswet in Nederland?

 

 

Door: Danique van Leeuwenstijn

 

Danique is coördinerend redacteur bij Franska.nl. Haar vriend woont en werkt in het Londen. Zelf is ze gek op reizen, shoppen en wijn. Samen met haar broer woont ze in het hartje van Amsterdam