Wippen voor wereldvrede
Als je veel voor bladen schrijft, dan kom je nog eens ergens.
Zo was ik laatst op bezoek bij een highclass escortbureau. Een machtig mooie wereld als je het mij vraagt. Spannend, sexy, avontuurlijk… Ik heb serieus weleens overwogen: is dat niks voor mij?
Ik hou van seks en van mannen
Dus why not? Ik bedoel, als je de kroeg induikt met een man en je eindigt in bed samen, is dat eigenlijk hetzelfde, toch? Tenminste, dat maakte ik mezelf wijs. Was ik even voor het gemak vergeten dat ik die man in de kroeg zelf uitkies en dat je als highclass escort vaker niet dan wel je type man voor je hebt.
En dat kan ik dan weer niet
Toch ben ik wel nieuwsgierig: wat voor type vrouwen zoekt een high class escortbureau?
Dat kan de eigenaresse me wel vertellen: intelligente, open-minded vrouwen, die op hoog niveau een conversatie kunnen voeren, een verzorgd uiterlijk hebben en een stijlvolle smaak. Maatje 36 hoeft niet, als alles maar in proportie is. Rondingen worden op prijs gesteld, overgewicht niet.
En (ze knipoogt): ‘We zoeken nog vrouwen in de regio Zwolle.’ Ik krijg acuut een rood hoofd, ben ik zo doorzichtig?
Ik hou van boeken, dus werk ik in een boekhandel. Waarom is het dan anders als je van seks houdt en escort bent?
Misschien komt het door het wat minder chique woord voor dit beroep: hoer. Het gevoel hebben dat je je ziel verkoopt voor geld. Dat is zo’n sterke imprint, dat zo’n beetje onze hele samenleving moeite heeft met vrouwen die werken in de seksindustrie.
En, heel eerlijk, ikzelf heb die imprint dus ook. Want als ik denk aan leuke dates, chiq eten en dan intiem zijn met een galante man, dan ben ik halverwege het inschrijfformulier. Maar als ik het woord ‘hoer’ door me heen laat gaan, krijg ik acuut de rillingen. Gatver, wat ordinair, dat doe je toch niet?!
Nu mijn vraag: is deze kijk op de seksindustrie niet een beetje ouderwets?
Want die neerbuigende houding tegenover highclass escorts gaat ver hoor! De eigenaresse van het bureau die ik interview vertelt me dat het alleen al a hell of a job was om een hypotheek te krijgen voor haar huis. Ze kreeg meerdere malen te horen: ‘Nee sorry mevrouw, met dat soort praktijken willen wij ons als bank niet identificeren.’
Eh? De vrouw die tegenover me zit is overduidelijk een hoogopgeleide, slimme zakenvrouw. Ze is netjes, correct, zorgt goed voor de mensen die voor haar werken (100x beter dan de gemiddelde werkgever!), heeft alle vergunningen die ze nodig heeft en, zo zegt ze zelf: ‘Ik heb altijd al mijn rekeningen op tijd betaald!’
Gelukkig zijn er ook mensen die er heel anders over denken
Zoals mijn vriendin Fem. Een bloedmooie vrouw die standaard 20 kerels aan haar voeten heeft liggen. Ze schatert het uit als ik haar vertel over mijn highclass escortavontuur. ‘Ach, ik heb daar ook weleens over nagedacht hoor! Maar ik heb niet zoveel met geld. Ik zou geloof ik eerder wippen voor wereldvrede dan zelf die euro’s willen incasseren.’
Wippen voor wereldvrede. Zou je daar bij de bank mee aan kunnen komen?
