Want als er één plek is waar álles voorbijkomt, dan is het wel hier

Ze hebben de soort relatie die we allemaal wel willen.

 

 

Ze zien eruit alsof ze elkaar verdienen. Een man en een vrouw van middelbare leeftijd. Zij ietsje langer dan hij en hij die daar waarschijnlijk niet mee zit, omdat zijn ego hem niet in de weg zit. Zij is mooi, mooier dan hij. Hij is trots, apetrots. Een content man, een contente vrouw. Samen op een bankje in deze bar, wachtend op de barman om hun bestelling op te komen nemen. Zij doet het woord voordat hij de kans krijgt. Hij laat haar gaan. Uit vertrouwen ongetwijfeld, omdat er altijd vertrouwen is in een relatie als deze. De soort relatie die we allemaal willen en die maar voor weinigen is weggelegd. De soort relatie waarin uiterlijkheden en status er niet toe lijken te doen omdat echte verwantschap zoveel dieper gaat dan dat.

 

Ze kletsen. Maakt niet uit waarover omdat elk praatje goed is en ze in feite niet eens woorden nodig hebben om samen te zijn. Ze wacht op de barman die even later komt met een blad met twee bruisende glazen en een schaaltje met knabbeltjes van het huis. Zij krijgt eerst, want dames gaan voor. Ze wacht totdat haar man ook heeft. Ze kijkt hem aan en zegt iets tegen hem, een paar woorden die van alles kunnen zijn – ‘ik hou van jou’ of ‘gefeliciteerd lieverd’. Ze heft haar glas en hij doet hetzelfde. Dan doet ze haar tas open en haalt er iets uit. Een pakje, langwerpig en plat, in goudkleurig papier verpakt met een goudkleurig strikje erop. Hij kijkt verbaasd. Oprecht verbaasd en ook een beetje verlegen.

 

Hij doet er lang over om het pakje uit te pakken, rolt het strikje op om zijn vinger en vouwt het papiertje in vieren. Dan komt het doosje tevoorschijn. Het doosje dat de inhoud al verraadt omdat deze doosjes er speciaal voor gemaakt zijn. Hij haalt het horloge eruit, kijkt ernaar, kijkt naar haar. Staat op om haar te zoenen en dankjewel te zeggen. Nog steeds verbaasd, een beetje beduusd, blij verrast, doet hij zijn oude horloge af en zijn nieuwe om.

 

Ze zien eruit alsof ze elkaar verdienen. Hij haar, zij hem en hij het horloge. Omdat hij vandaag jarig is en ze dat vieren. Gewoon met z’n tweetjes omdat ze genoeg hebben aan elkaar. De soort relatie die wij allemaal willen maar die niet voor iedereen is weggelegd.